Μικρό το βιβλιαράκι αρκετά τα «μακροβούτια» στην ιστορία μας, παιδικών και εφηβικών χρόνων, και στην ιστορία πριν τη δική μας… ιστορία. Αν μπορώ να εντοπίσω μια μαεστρία του συγγραφέα των μικρών αυτών διηγημάτων θα ήταν ο τρόπος που ενώνει το σήμερα (συναισθήματα, στόχοι, αναμνήσεις, χάραξη δρόμου) με τα παιδικά μας χρόνια (τον τρόπο μεγαλώματος, τα αρώματα και τις εικόνες, ξανά τα συναισθήματα, τους δικούς μας «ηρωισμούς» και χούγια) και αυτά, με μια «γρηγοράδα», τα συνδέει με την ιστορία ολόκληρου του τόπου, ολόκληρης της πατρίδας και των λαϊκών ανθρώπων και αγωνιστών που αυτή γέννησε και αυτοί της το αντάμειψαν παλεύοντας να μείνει ανεξάρτητη και λεύτερη…
Δεν γνωρίζω αν στεναχωρήσω τον Γ.Φ., όμως, μπορεί να με αγγίζει το κάθε διηγηματάκι ξεχωριστά γιατί βαδίζω εκεί στα 40 έτη, και είναι λογικό κάποιες εικόνες να με τσιγκλάνε και να με ταξιδεύουν σε άλλα χωριά, μακριά από τον Πόρο Λευκάδας. Στα δικά μου μέρη, σε δικές μου/μας ιστορίες. Ας μου επιτρέψει, λοιπόν, αυτό το ταξίδι. Αλλά σαν παρηγοριά μπορώ να πω πως αγάπησα λίγο παραπάνω την Λευκάδα (κι ας την πρωτοσυνάντησα μέσα στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση) γιατί εντόπισα μέσα στα διηγήματα αυτά τους τρόπους και τόπους που μας μεγάλωσαν. Τον πολιτισμό της, τις παραδόσεις της, τις μανάδες μας, τις αυλές των ηρώων μας και κάθε ζωντανό που την περπάτησε.
Η συλλογή των διηγημάτων που εμπεριέχονται στο βιβλίο οι μπουρλοτιέρηδες μας μεταφέρει στον ίδιο χρόνο και χώρο με τους καθημερινούς ήρωες του τότε και του σήμερα. Τους ήρωες που όρθωσε το μυαλό μας και τους ήρωες που ορθώθηκαν πάνω από τα ψηλά βουνά.
Προσωπικά, καθώς γράφω, ας μου επιτραπεί να εκφράσω κάτι που «εντόπισα» ενώνοντας τα διηγήματα και αυτό είναι η ίδια η ενότητα! Του χωριού, της μητρόπολης, της αγρότισσας, της μάνας, του παιδιού, του γέροντα, του αγρότη, του εργάτη…
Για τον τρόπο γραφής και λογοτεχνικού ταπεραμέντου ας μιλήσουν οι «ειδικοί», όμως τα διηγήματα αξίζει να ταξιδέψουν και να διαβαστούν
Α.