Σε έντεκα χρόνια από τώρα, από το 2035, κάθε αυτοκίνητο που θα πωλείται θα είναι αμιγώς ηλεκτρικό. Αυτή η πρόβλεψη περιέχεται στην έκδοση του ετήσιου παγκόσμιου περιοδικού του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας (ΙΕΑ) που είχε βασικό θέμα την ηλεκτροκίνηση. Ας δούμε ειδικότερα κάποια σημεία της έκδοσης:
- Το 2023 οι παγκόσμιες πωλήσεις ηλεκτρικών οχημάτων αυξήθηκαν κατά 35%. Έφτασαν, δηλαδή, σχεδόν τα 14 εκατομμύρια. Η ζήτηση αφορά κυρίως την Κίνα, την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.
- Φέτος, οι παγκόσμιες πωλήσεις αναμένεται να φτάσουν τα 17 εκατομμύρια. Ένα, δηλαδή, στα πέντε αυτοκίνητα που θα πουληθούν φέτος παγκοσμίως θα είναι ηλεκτρικό.
- Ειδικότερα: στην Κίνα, το 2024, οι πωλήσεις ηλεκτρικών αυτοκινήτων αναμένεται να εκτιναχθούν σε περίπου 10 εκατομμύρια, αντιπροσωπεύοντας το 45% (!) των πωλήσεων των αυτοκινήτων στη χώρα. Η αντιστοιχία στις ΗΠΑ για φέτος θα είναι ένα στα εννέα και στην Ευρώπη ένα στα τέσσερα (25%).
- Ο αριθμός των δημόσιων σημείων φόρτισης που εγκαταστάθηκαν παγκοσμίως αυξήθηκε κατά 40% το 2023 σε σχέση με το 2022.
Με μια επιφανειακή ανάγνωση της κοινωνικής πραγματικότητας κάποιος μπορεί να βρει στα στοιχεία αυτά την πολυπόθητη στροφή σε μια παγκόσμια οικολογική συνείδηση. Αυτό εξάλλου είναι που διαφημίζουν οι όροι «πράσινη ανάπτυξη», «ανανεώσιμες πηγές ενέργειας» κτλ. Πόσο μάλλον όταν η παραπάνω έκθεση καταλήγει ότι με την κυριαρχία της ηλεκτροκίνησης θα εξοικονομηθούν περίπου 12 εκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου την ημέρα.
Όταν, όμως, αναλάβει να αναλύσει την πολυδιαφημιζόμενη πράσινη στροφή με το νυστέρι της μαρξιστικής-λενινιστικής κριτικής, βγαίνουν στη φόρα και άλλα «στοιχεία» που δεν είναι και τόσο «οικολογικής ιδεολογίας».
Για παράδειγμα:
α) η αποστροφή των δυτικών μονοπωλιακών ομίλων στο πετρέλαιο έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό τους ενάντια στις πετρελαιοπαραγωγές χώρες του ΟΠΕΚ (Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ιράκ) και τη Ρωσία. Οι τελευταίες έχουν τη μερίδα του λέοντος στην παραγωγή πετρελαίου παγκοσμίως (με αύξηση κατά 1,4 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα από πέρυσι), πράγμα που δημιουργεί στους πρώτους ενεργειακή εξάρτηση από ανταγωνιστές.
β) όλα τα δυτικά μονοπώλια στηρίζουν την ηλεκτροκίνηση ως όχημα για την απεξάρτηση από τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες; Όχι βέβαια. Γιατί; Γιατί το ιμπεριαλιστικό σύστημα έχει βάση τις αντιθέσεις των μονοπωλίων εκτός αλλά και εντός συνόρων. Ισχυρό παράδειγμα αποτελεί η αγωγή που κατέθεσε ο μεγαλύτερος βορειοαμερικανικός όμιλος πετρελαίου ExxonMobil- Chevron πριν μερικές ημέρες εναντίον της κυβέρνησης Μπάιντεν. Η τελευταία εξέδωσε νομοθεσία που προωθεί την κατασκευή ηλεκτρικών οχημάτων από τις αυτοκινητοβιομηχανίες.
Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο ότι η ExxonMobil και η Chevron είναι δύο από τις λεγόμενες Big Five, τις πέντε μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες στον κόσμο. Μαζί με τις BP, Shell και Totalenergies είναι ήδη νικητές από την ημέρα της ρωσικής στρατιωτικής εισβολής της καθώς οι αυξήσεις των τιμών της ενέργειας τους εξασφάλισαν κέρδη άνω του ¼ του τρισεκατομμυρίου δολαρίων.
Αν τώρα κάποιος βιαστεί να συμπεράνει ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν προάγει την προστασία του περιβάλλοντος θα πρέπει να πιστέψει το ίδιο και για τα μονοπώλια που την ενάγουν, καθώς παρουσιάζουν κάποια πολύ σοβαρά επιχειρήματα ως προς την αντιοικολογική πλευρά της ηλεκτροκίνησης:
- Για την κατασκευή των ηλεκτροκίνητων οχημάτων χρησιμοποιούνται υδρογονάνθρακες.
- Η κατασκευή των μπαταριών τους προκαλεί εκπομπές καυσαερίων.
- Στα φωτοβολταϊκά πάνελ υπάρχουν παράγωγα πετρελαίου, όπως το πλαστικό.
- Οι μπαταρίες λιθίου και τα ηλεκτρόδια των ηλεκτροκίνητων οχημάτων περιέχουν γραφίτη, επίσης υποπροϊόν του πετρελαίου.
Είναι, λοιπόν πέρα από προφανές ότι το μόνο το οποίο ενδιαφέρει το ιμπεριαλιστικό σύστημα είναι το κέρδος γενικά. Με βάση αυτό χτίζονται οι ειδικότεροι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα ισχυρά μονοπώλια. Και τα τελευταία στηρίζουν τη λειτουργία τους στη λεηλασία του περιβάλλοντος όσο κι αν διαφημίζουν το αντίθετο.