Έφυγε από κοντά μας ο βιβλιοπώλης της καρδιάς μας, Γιώργος Τσάκαλος. Ο πασίγνωστος Τσακ με τους χιλιάδες οπαδούς σε όλη την Ελλάδα. Ο άνθρωπος που αγαπήθηκε από όλους τους απαιτητικούς αναγνώστες και τους φίλους του βιβλίου. Ο δικός μας Τσακ, που ήξερε «πρόσωπα και πράματα» από μνήμης μέσα στο μωσαϊκό της βιβλιοεκδοτικής δημιουργίας, που γνώριζε κάθε κινηματικό 16σελιδο, που μπορούσε να θυμηθεί κάθε εκδοτικό εγχείρημα αρκεί να ρουφούσε μια τζούρα τσιγάρο και μια γουλιά καφέ.
Ο Τσακ, ο δικός μας αντιήρωας, που καθόταν στον ξύλινο θρόνο του, από όπου περνούσαμε για την ψυχανάλυση, την εξομολόγηση ή την συντροφική κουβέντα, δεν είναι πλέον δίπλα μας.
Δυσαναπλήρωτο κενό. Μαζί του έφυγε και η «παλιά ζωή», οι συνήθειες μιας άλλης εποχής, μιας άλλης πόλης, άλλων φιλιών και παρεών, μιας άλλης Χ. Τρικούπη, ενός διαφορετικού είδους ανθρώπου που υπηρέτησε το βιβλίο και συνάμα τη γνώση ως όπλο των καταπιεσμένων.
Μέσα στις πολύχρωμες και πολυποίκιλες «φυλές» που αγάπησαν τον Τσακ, είμαστε και εμείς. Από μικρά παιδιά γαλουχηθήκαμε μέσα στον Ναυτίλο, ανήσυχοι πιτσιρικάδες της μητροπολιτικής νεολαίας που αγαπήσαμε τα βιβλία και σε αυτό μας βόηθησε και ο Τσακ ως το «1/3» του Ναυτίλου… Στήριξε τα βήματά μας στα εκδοτικά εγχειρήματα, στα φανζίν και στα περιοδικά που εκδίδαμε, στα πολιτικά και λογοτεχνικά βιβλία μας. Ήταν ο ακούραστος κριτής μας, ο άνθρωπος που πάντα θέλαμε τη γνώμη του σε κάθε βήμα και σε κάθε εκδοτική απόπειρά μας.
Η φιγούρα του θα μείνει αξέχαστη σε όλους και όλες μας. Οι πολύωροι «καυγάδες» για όλα τα ζητήματα του κόσμου μέσα στον Ναυτίλο, η «χοντροκεφαλιά» του και η «χοντροκεφαλιά» μας, οι μικρές θεατρικές παραστάσεις που δίναμε, για να «στριμώξουμε» τον αντίπαλο ομιλητή και να «πάρουμε την εξέδρα» του Ναυτίλου και τόσα άλλα σουρεαλιστικά και απερίγραπτα που συνέβαιναν με αρχηγό τον Τσακ θα μείνουν για πάντα χαραγμένα και ριζωμένα μέσα μας.
Τσακ, μας λείπεις ήδη. Η πόλη πιο φτωχή. Οι περιπλανώμενοι της μητρόπολης με μια όαση λιγότερη.
Τσακ, ευχαριστούμε για ό, τι έκανες για τη Βίδα, ευγνώμονες που είχαμε την τύχη να γίνουμε φίλοι. Αντίο άνθρωπε, αντίο μεγάλη καρδιά.