«Ο κόσμος δεν λυπάται τους σφαγμένους. Σέβεται μόνον όσους πολεμούν τους Άραβες».
Μαναχέμ Μπεγκίν, επικεφαλής της τρομοκρατικής σιωνιστικής οργάνωσης «Ιργκούν» για τη σφαγή του Παλαιστινιακού χωριού Ντερ Γιασίν τον Απρίλη του 1948…
Οι εικόνες από τη Γάζα με πάνοπλους κατοχικούς σιωνιστές και στη μέση αγόρια από 15 χρονών έως ηλικιωμένους άνδρες χωρίς ρούχα και γονατισμένους κάνουν τον γύρο του κόσμου. Η φρίκη δεν έχει όρια για το τι περνάει ο παλαιστινιακός λαός. Πριν τους επιβιβάσουν στα καμιόνια εκτέλεσαν όσους θεώρησαν ότι χρειάζονται για να ξεδιψάσουν οι σιωναζιστές μακελάρηδες.
Αυτοί που δεν τολμάνε να αντικρίσουν τους παλαιστίνιους αντάρτες της αντίστασης πρόσωπο με πρόσωπο και ξεσπάνε πάνω στον άμαχο πληθυσμό, στις γυναίκες και τα παιδιά, στους συγγενείς και τις οικογένειες των ανταρτών. Αυτοί που ανατινάζουν από αέρα, γη και θάλασσα πανεπιστήμια, νοσοκομεία, σπίτια, τεμένη, δρόμους αφήνοντας πίσω συντρίμμια, αίμα και φωτιά. Αυτοί που δεν μπορούν να αναμετρηθούν με αποφασισμένους Παλαιστίνιους πατριώτες ένοπλους μαχητές που παλεύουν για την πατρίδα τους και τον λαό τους και κρύβονται μέσα στα τανκς ΜΕΡΚΑΔΑ (που φυσικά και από κει ξετρυπώνονται από τους μαχητές της λευτεριάς όπως καταμαρτυρούν δεκάδες βίντεο).
Αυτοί, λοιπόν, ξαναέδωσαν άλλη μια «πολιτισμένη» πολεμική εικόνα «νίκης» μόνο και μόνο για να μεγαλώσει η μύτη του πινόκιο Νετανιάχου και να πειστεί το αφηνιασμένο σιωνιστικό πλήθος που ζητά νίκες στο εσωτερικό ότι «γίνεται η δουλειά». Παραμύθια της Χαλιμάς. Οι άνθρωποι που γαζώθηκαν στο σχολείο στη Μπέιτ Λάχια και δολοφονήθηκαν μπροστά στα παιδιά τους ήταν άμαχοι και καταγράφονται στην ατελείωτη λίστα των εγκλημάτων πολέμου του Ισραήλ. Ο σιωνιστικός κατοχικός στρατός και η ηγεσία του έχουν στο dna τους τη θηριωδία και τη φρίκη. Οι χθεσινές εικόνες πώς να μην φέρουν στις μνήμες της ανθρωπότητας τις σφαγές που διέπρατταν με τον ίδιο τρόπο οι σιωνιστές στα παλαιστινιακά χωριά όπως στο Ντερ Γιασίν τον Απρίλη του 1948, που έσφαξαν, κατακρεούργησαν και βίασαν άντρες και γυναίκες…
Όσον αφορά τη χθεσινή θηριωδία και τον εξευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης, με Παλαιστίνιους να μπουσουλάνε δεμένοι και γυμνοί υπό την επιβολή της σιωνιστικής μπότας είναι πραγματικά προκλητική η στάση των ελληνικών ΜΜΕ που έγραψαν περί μαχητών της Χαμάς δικαιολογώντας άλλο ένα έγκλημα. Μια στάση που φέρνει μνήμες από τις πιο μαύρες στιγμές της δοσιλογικής δημοσιογραφίας στη χώρα μας όταν δολοφονούνταν άμαχοι χωρικοί από τους γκεσταπίτες και καιγόντουσαν χωριά στο όνομα του κυνηγιού της αντίστασης και των αγωνιστών του ΕΑΜ και οι κονδυλοφόροι της ντόπιας δοσιλογικής κυβέρνησης έγραφαν ό, τι τους υπαγόρευαν οι ναζιφασίστες. Ντροπή και κρίμα για τη στάση του συνόλου της ελληνικής δημοσιογραφίας – πλην φωτεινών εξαιρέσεων (τους οποίους έχουμε αναφέρει σε άλλα μας άρθρα), που δίνουν καθημερινή μάχη για να μπορεί ο λαός μας να ενημερώνεται για τα εγκλήματα που διαπράττουν οι σιωναζιστές στην Παλαιστίνη. Το σύνθημα: «αλήτες, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι» ταιριάζει γάντι για την κάλυψη του πολέμου στην Παλαιστίνη στη χώρα μας και είναι το κίνημα της αλληλεγγύης που πρέπει να το ξαναφωνάζει με κάθε ευκαιρία για τους πετσωμένους γραφιάδες του συστήματος…