Στα τέλη του 2019 ξεκίνησε η παραγωγή φυσικού αερίου στο κοίτασμα Λεβιάθαν. Το κοίτασμα ανακαλύφθηκε το 2010 και σύμφωνα με αμερικανούς και σιωναζί περιέχει εκμεταλλεύσιμους πόρους 605 δις κυβικών μέτρων φυσικού αερίου. Για την εκμετάλλευση του κοιτάσματος χρειάστηκε κεφάλαιο 3,6 δις δολαρίων. Το κεφάλαιο αυτό είχε καταβληθεί από μια μικρή αμερικανική εταιρεία, τη Noble, που λίγους μήνες μετά εξαγοράστηκε από την αμερικανική Chevron.
Ήδη πριν ξεκινήσει η παραγωγή στο πλούσιο αυτό κοίτασμα της Μεσογείου είχε υπογραφεί μεταξύ αμερικανο-σιωναζί και του αιγυπτιακού ομίλου Dolphinus συμφωνία 15 δις δολαρίων για τροφοδοσία της Αιγύπτου δεκαετούς διάρκειας. Πώς; Μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού EMG που συνδέει την Ασκελόν με το Ελ Αρίς της Αιγύπτου, παρακάμπτοντας τη Λωρίδα της Γάζας.
Ο μονοπωλιακός όμιλος Chevron, με έδρα την Καλιφόρνια είχε πριν το «Λεβιάθαν» το 25% του υπό σιωναζιστική εκμετάλλευση κοιτάσματος «Ταμάρ», μερίδιο στα ανεκμετάλλευτα κοιτάσματα στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και σειρά θαλασσίων οικοπέδων στα ανοικτά της Αιγύπτου όπου έχουνε εντοπιστεί νέα κοιτάσματα.
Με την εισβολή του ρώσικου ιμπεριαλισμού στην Ουκρανία, οι αμερικανικοί όμιλοι ενέργειας είδαν μια καλή ευκαιρία να μονοπωλήσουν την προμήθεια φυσικού αερίου στις χώρες της ΕΕ, πάντα με το αζημίωτο. Έτσι αναβαθμίστηκε η οικονομική σημασία των κοιτασμάτων της Μεσογείου και παράλληλα και ο ρόλος του σιωναζιστικού αποικιοκρατικού κατασκευάσματος που λέγεται Ισραήλ: λόγχη των ιμπεριαλιστών στη Μέση Ανατολή και ταυτόχρονα πρατήριο και αντλία καυσίμων προς την ΕΕ.
Ο δεύτερος ρόλος για το Σιωναζιστικό κατασκεύασμα αναδύθηκε τις τελευταίες δύο δεκαετίες οπότε και ανακαλύφθηκαν τα προς εκμετάλλευση πλούσια κοιτάσματα.
Το «Λεβιάθαν» βρίσκεται στα έξι ναυτικά μίλια από τις ακτές της Παλαιστίνης. Είναι κοίτασμα βαθιάς θάλασσας με τεράστια αποθέματα, παράγει ετησίως 12 δις κυβικά μέτρα φυσικού αερίου ενώ πρόσφατα η Chevron ανακοίνωσε την επέκτασή του για αύξηση της παραγωγής του στα 14 δις κ.μ. το 2026.
Το πρώτο πράγμα για το οποίο μερίμνησαν οι βορειοαμερικάνοι ιμπεριαλιστές και οι σιωναζί πρατηριούχοι τους ήταν να φτιαχτεί ένα δίκτυο εξαγωγών προς τις γειτονικές της Παλαιστίνης χώρες. Παράλληλα, λοιπόν, με την εξαγωγή μεγάλου όγκου αερίου στην Αίγυπτο, η οποία το μετατρέπει σε LNG και το εξάγει σε ευρωπαϊκά λιμάνια, το δίκτυο αγωγών και εξαγωγής θα περιελάμβανε και την Ιορδανία. Τον Οκτώβριο του 2022, οι ΗΠΑ εργάστηκαν σκληρά για μια προσέγγιση μεταξύ Σιωναζί και Λιβάνου με στόχο να ρυθμιστεί η χάραξη των θαλασσίων συνόρων ώστε να μπορεί να εξασφαλιστεί η άντληση και συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της εταιρείας ενεργειακών συμβούλων Goldwyn Global Strategies, είχαν τότε διαπιστώσει «πρωτόγνωρα επίπεδα περιφερειακής συνεργασίας».
Η επιβουλή της Παλαιστινιακής γης, χερσαίας ως κόμβου μεταφοράς και πιο πρόσφατα (υπο)θαλάσσιας, από τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα όρισε και ορίζει την ιστορία του Παλαιστινιακού ζητήματος και γενικότερα της Μέσης Ανατολής. Είναι άρρηκτα δεμένη με το σιωναζιστικό αποικιοκρατικό εποικισμό και τη βιβλική του βαρβαρότητα: ενενήντα χρόνια πίσω οι βρετανοί ιμπεριαλιστές είχαν οπλίσει εβραϊκές δυνάμεις και τους είχαν αναθέσει να φυλάνε τη σιδηροδρομική γραμμή Χάιφα- Λύδδας και τον μεσογειακό αγωγό πετρελαίου που διέσχιζε την πεδιάδα Μπισάν και το Μαρζ Ιμπν Άμερ. Ο αγωγός αυτός ήταν ζωτικής στρατηγικής σημασίας για τα βρετανικά μονοπωλιακά συμφέροντα γιατί εξασφάλιζε για τα ληστρικά τους σαγόνια αργό πετρέλαιο από τις πηγές του Κιρκούκ ως τη Χάιφα. Ο «μασούραχ», όπως αποκαλούσαν τον αγωγό οι Άραβες επαναστάτες, έμεινε στη λαϊκή παράδοση των Παλαιστινίων ως θρύλος του αντιβρετανικού εθνικοαπελευθερωτικού τους αγώνα. Οι Βρετανοί δεν μπόρεσαν μόνοι τους να τον προφυλάξουν στη συγκεκριμένη ιστορική συνθήκη και ανέθεσαν το έργο σε εβραϊκές συμμορίες και καλοθελητές σεΐχηδες.
Η συνεχής προσπάθεια φυσικής εξόντωσης του Παλαιστινιακού λαού για δεκαετίες, η πιο βάρβαρη γενοκτονία που έχει γνωρίσει η σύγχρονη παγκόσμια ιστορία έχει τη βάση της στην πολιτική οικονομία του ιμπεριαλισμού, κάτι που φαίνεται συχνά να διαφεύγει από τους γεωπολιτικούς αναλυτές.
Προσπαθώντας όμως κάποιος να μη μείνει στην επιφάνεια των γεγονότων αλλά να φτάσει μέχρι την υφαλοκρηπίδα τους, αντιλαμβάνεται ότι οι «μασούραχ» και οι «λεβιάθαν» είναι η «μοίρα» που γράφουν τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία και για τη δική μας υπό εξάρτηση χώρα. Η αλληλεγγύη, επομένως, στον Παλαιστινιακό λαό, η υπεράσπιση με όλους τους τρόπους και η ανάδειξη του εθνικοαπελευθερωτικού έπους της 7ης Οκτώβρη, είναι ταυτόχρονα ζήτημα ανθρωπισμού αλλά και πρακτικά ζήτημα κομβικό για το παρόν και το μέλλον όλων μας.