Για τον μουσικοσυνθέτη Θάνο Μικρούτσικο και το έργο του δεν χρειάζεται να γράψουμε κάτι, από τη στιγμή που οι δίσκοι και οι συνθέσεις του «μιλάνε» καθώς παίρνουν θέση για ιστορικοπολιτικά γεγονότα που φωτίζοντάς τα  δίνει μια άλλη πνοή στη σύγχρονη νεοελληνική καλλιτεχνική δημιουργία.

Όμως, εκτός από την καλλιτεχνική διάσταση του καλλιτέχνη Θάνου Μικρούτσικου έχουμε και την πολιτική πλευρά του, τη συμμετοχή του στα κοινά και την τοποθέτησή του. Εδώ περνάμε σε μια άλλη κριτική. Διαβάσαμε σε άρθρο του Δ. Κουτσούμπα που δημοσιεύτηκε στα «ΝΕΑ Σαββατοκύριακο» με τίτλο «Και να τι θέλω τώρα να σας πω» τα εξής όσον αφορά τον πολιτικό Θάνο Μικρούτσικο:

«Είχε τη διορατικότητα και τη μαρξιστική μόρφωση που του επέτρεψαν να φτάσει σε ένα πολύ κομβικό πολιτικά συμπέρασμα: Ότι η εγκατάλειψη ή αναβολή του στόχου της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας στο όνομα της αναζήτησης κάποιου δήθεν πιο “εφικτού” στόχου, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια είτε στην ενσωμάτωση είτε στον εκφυλισμό, δίνοντας “αέρα στα πανιά” αντιδραστικών δυνάμεων. Με εφόδιο αυτό το συμπέρασμα “σάλπισε” την ανάγκη συμπόρευσης με το ΚΚΕ – από το οποίο άλλωστε ξεκίνησε και από το οποίο ποτέ δεν απομακρύνθηκε ουσιαστικά – και κόσμησε με την παρουσία του τα ψηφοδέλτιά μας στις βουλευτικές εκλογές του 2019».

Για το τι είναι μαρξιστική μόρφωση έχουν γραφτεί πολλά ιδίως για αυτούς που την επικαλούνται. Για παράδειγμα τα χρεωκοπημένα κόμματα της Β Διεθνούς αυτοαναφέρονταν ως μαρξιστικά, ο Λένιν τα ξεσκεπάζει ένα προς ένα. Πολλοί αναλυτές οπορτουνιστές αυτοαναφέρονται ως μαρξιστές, ενώ έχουν φτιάξει και καμιά δεκαριά «μαρξιστικές σχολές» για να ξεχωρίζουν οι μαρξιστές φωστήρες από τη δίπλα σχολή.

Η μαρξιστική μόρφωση λοιπόν δεν φτάνει από μόνη της, χρειάζεται και η πολιτική πράξη για να την εφαρμόσει μέσα στη ζωή και συγκεκριμένα στην πάλη των τάξεων.

Η διορατικότητα που έχει ένας μαρξιστής και επικαλείται ο Δ. Κουτσούμπας για τον Θ. Μικρούτσικο δεν κρίνεται τη στιγμή που επέλεξε να συμπορευτεί με το ΚΚΕ, δηλαδή το 2019. Κρίνεται στην πορεία των πραγμάτων και στην διαμόρφωση της πολιτικής θέσης όχι μετά αλλά κυρίως πριν από τα «μεγάλα γεγονότα». Ο Θάνος Μικρούτσικος έκανε πολιτικές επιλογές και είχε πολιτικές θέσεις και κατευθύνσεις. Ας τις δούμε.

Από το τέλος του 80 ενώ είχε πάρει διαζύγιο πρώτα με το ΕΚΚΕ και μετά με το ΚΚΕ βρέθηκε με το ΠΑΣΟΚ, συμπορεύθηκε με έναν συγκεκριμένο κομματικό μηχανισμό με συγκεκριμένες ευθύνες για το μέλλον του τόπου και των εργαζομένων. Καλλιέργησε αυταπάτες για σοσιαλδημοκρατική αλλαγή ευρωενωσιακού προσανατολισμού, συμμετείχε στην κυβέρνηση Παπανδρέου ως Υπουργός Πολιτισμού την περίοδο 1994-96. Έπειτα αποχώρησε χωρίς ποτέ να αναθεωρήσει ότι το Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ είχε έναν προοδευτικό ρόλο για τον τόπο.

Στην κεντρική πολιτική σκηνή παίρνει θέση σε μια πάλι κομβική στιγμή για τον λαό και για τον τόπο. Πότε; Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται σαν ο «νέος σωτήρας» και καλλιεργεί νέες αυταπάτες για τον χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού και μολύνει με ρεφορμιστικές και «ρεαλιστικές» πολιτικές θέσεις τις λαϊκές μάζες που προσπαθούν να αμυνθούν μαχητικά στην επίθεση που δέχονται. Η ιδεολογική επίθεση που δέχεται η αντικαπιταλιστική και μόνη ρεαλιστική πολιτική για τις λαϊκές μάζες είναι άνευ προηγουμένου από όλο το στελεχικό προσωπικό του ΣΥΡΙΖΑ. Τα αποτελέσματα γνωστά για τον ταξικό συσχετισμό. Ό ίδιος παίρνει θέση και λέει σε συνέντευξη εφ όλης της ύλης στην Κεχαγιά το «μακρινό» 2012 περί άλλης παραγωγικής διαδικασίας (!) εντός καπιταλισμού αλλά μιλά και για τον ΣΥΡΙΖΑ:

Και πως θα πάμε μέχρι το 2025. Με συγκυβερνήσεις;

«Θ.Μ.: Οι λύσεις είναι δύο. Καταρχήν τεχνικά και τυπικά μέχρι τώρα που μιλάμε δεν μπορούν να μας διώξουν από το Ευρώ. Αν σταματήσουμε αύριο το πρωί να πληρώνουμε τόκους και χρεολύσια, δεν μπορούν να μας διώξουν. Πρέπει να συναινέσουμε κι εμείς. Να μας κάνουν τη ζωή δύσκολη μπορούνε, αλλά να μας διώξουν δεν μπορούνε. Όσο αργούμε και μένουμε σε αυτό το πράγμα τόσο πιο δύσκολη γίνεται η ανασύνταξη άμα έρθει κάτι άλλο.

Όμως για μένα είναι προδιαγεγραμμένο αυτό που σου είπα στην αρχή της συζήτησής μας. Ότι αν συνεχίσει αυτή η διακυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο, με τα μνημόνια, με μία ανάπτυξη που θα είναι σταγόνα σταγόνα και η οποία θα δώσει στα επόμενα 10 χρόνια, 50 χιλιάδες θέσεις εργασίες στα 2 εκατομμύρια ανέργων οι αριθμοί θα αρχίσουν να ευημερούν και ο κόσμος να δυστυχεί. Γιατί αυτή είναι η φύση του καπιταλισμού. Συσσώρευση σε λιγότερα χέρια. Πιστεύω ότι θα είμαστε μία προηγμένη χώρα φτωχών ανθρώπων.

Εάν αυτή τη στιγμή αλλάξει το πράγμα και η μόνη αλλαγή είναι ο ΣΥΡΙΖΑ εκ των πραγμάτων -ανεξαρτήτως της αδυναμίας σε μια σειρά πράγματα. Και θεωρώ αντικειμενική αυτή την αδυναμία όταν ένα κόμμα που είχε μία αναφορά στο 4,5% ξαφνικά αναφέρεται στο 30 με 35% του ελληνικού λαού και μάλιστα άλλης κοινωνικής τάξης, όχι στο 4,5% που ήταν κάποιοι παλιοί Εαμικοί, νέοι αριστεροί, αλλά σε μεσαία τάξη, σε μικρομεσαίους. Είναι αδύνατο λοιπόν να περιμένεις ότι μπορεί να αφομοιώσει την κατάσταση. Πόσους Μαρξ θα ήθελες να έχει εντός του κόμματος; 10; 25 Λένιν; 40 Ένγκελς; Δεν γίνεται. Όμως έτσι όπως είναι το σκηνικό είναι η μοναδική λύση. Εάν μπορέσουν κι ανέβουν στην εξουσία, να κάνουν πέντε απλά πράγματα, και να οργανώσουν για τα επόμενο 4-5 χρόνια μια άλλου τύπου παραγωγική διαδικασία όσο και να ναι αυτό δύσκολο, όσο και να περάσουμε εξίσου άθλια τα επόμενα τέσσερα χρόνια μπορεί το παιχνίδι να κερδηθεί και να μην έχουμε την εξέλιξη που είναι προδιαγεγραμμένη. Αν λέγαμε στον ελληνικό λαό ότι έτσι σκοπεύουν να μας πάνε μέχρι το 2025. Προτιμάς να φύγουμε από το μνημόνιο να σταματήσουμε να πληρώνουμε τόκους όχι για να τα φάμε, αλλά να σταματήσουμε μέχρι η ανάπτυξη να γίνει θετική στο 2 με 3% -μπορεί να είναι και δέκα χρόνια αυτό- και να ζήσουμε έτσι όπως ζούμε τώρα, πολύ φτωχικά μέχρι να αρχίσει κάτι να αναπτύσσεται. Είμαι σίγουρος ότι η απάντηση τουλάχιστον του 50% θα ήταν θετική».

Στο κάλπικο δημοψήφισμα του 2015 που οργάνωσε ο λαοπλάνος Τσίπρας και  το πολιτικό προσωπικό της αριστεράς του Κεφαλαίου ο Θάνος Μικρούτσικος πήρε την παρακάτω θέση. Αντιγράφουμε από την Αυγή:

«Θα ψηφίσω ΟΧΙ την Κυριακή για λόγους εθνικής ανεξαρτησίας. Δεν είναι δυνατόν να ανεχτούμε παρεμβάσεις στη δημοκρατία μας και βιασμό της εθνικής κυριαρχίας μας απ’ όλους τους περιβόητους δήθεν εταίρους μας. Και θέλω να καλέσω τον κόσμο να αναλογιστεί ποιους θαύμαζε και ποιους έλεγε στα παιδιά του να θαυμάζουν από την πρόσφατη και την παλιά ιστορία μας. Όσους πήγανε και συνθηκολόγησαν με τους διάφορους κατακτητές ή αυτούς που αντιστάθηκαν; Μακριά λοιπόν από διλήμματα όσοι θαύμαζαν αυτούς που αντιστάθηκαν. Ας το αποδείξουν στην πράξη μ’ ένα βροντερό ΟΧΙ».

Ο Θάνος Μικρούτσικος είχε έναν δικό του τρόπο να βλέπει τα πράγματα και τοποθετούνταν πολιτικά όπου αυτός θεωρούσε ότι πρέπει να παρέμβει. Τώρα αν η πολιτική συμπόρευση με το ΚΚΕ το 2019 τον κάνει αυτομάτως μαρξιστή και διορατικό αυτό μόνο ο Δ. Κουτσούμπας μπορεί να το εξηγήσει…