Έχει σημασία να δούμε τι εμπόδια ξεπέρασε η εργατική τάξη και κατέβηκε στον δρόμο απεργώντας και τσαλακώνοντας τα σχέδια όλων όσων νόμιζαν ότι θα την φρενάρουν με τους γνωστούς ιδεολογικούς μηχανισμούς της αστικής τάξης.
Αυτή η απεργία έχει πλήθος σημαντικών ποιοτικών στοιχείων που πρέπει να αναδειχτούν έτσι ώστε να συνεχιστεί η δουλειά μέσα στις λαϊκές μάζες και πρώτα και κύρια στους χώρους δουλειάς.
Η οργάνωσή μας από την επόμενη μέρα της απεργίας κοιτά πως θα συμβάλλει για να διατηρηθεί και διευρυνθεί η ενότητα και ο κοινός παλμός για το έγκλημα στα Τέμπη και να γιγαντωθεί ο λαϊκός παράγοντας στο πεδίο της πάλης.
Συνοπτικά πρέπει να τονιστούν τα στοιχεία έτσι ώστε να βοηθήσουν και στα καθήκοντα της επόμενης ημέρας.
1.Οι απεργοί και η νεολαία (φοιτητές, μαθητές) απέκρουσαν όλες τις φωνές του συστήματος που επί μια βδομάδα προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τη δίκαιη λαϊκή οργή και να την μανουβράρουν προς ήσυχα μονοπάτια και «συμβολικά δρώμενα».
2.Οι απεργοί σήκωσαν μια ιστορική απεργία με μικρά περιθώρια λόγω χρόνου πλατιάς προπαγάνδισής της και τα κατάφεραν ως προς τη μαζικότητα. Έσπασαν την τρομοκρατία στα κάτεργα της μισθωτής εργασίας συνδέοντας την οργή για το έγκλημα στα Τέμπη με τη συνολική επίθεση από την εργοδοτική λαίλαπα.
3.Οι απεργοί αψήφησαν τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές της πολυθρόνας και την εταιρία του κύριου Παναγόπουλου Γενική Συνομοσπονδία Εξυπηρέτησης Εργοδοτών και διέδωσαν την απεργία σε κάθε κλάδο, διαλύοντας τον φόβο και τους δισταγμούς περί απουσίας «θεσμικής ομπρέλας», σμπαραλιάζοντας τον ρόλο της εργατοπατερίας.
4.Δόθηκε ένα μάθημα σε όλη την ελληνική κοινωνία για το τι σημαίνει ταξική ενότητα και ενωμένη εργατική τάξη και πως βήμα-βήμα κατακτιέται η συγκέντρωση δυνάμεων κάτω από συγκεκριμένα αιτήματα πάλης που χτίζουν τον ενιαίο χαρακτήρα μιας κινητοποίησης.
5.Οι απεργοί στην συντριπτική πλειοψηφία τους προώθησαν ταξική πολιτική γραμμή και οι δρόμοι δονούνταν από συνθήματα ταξικής πάλης και μαχητικού αγώνα σπάζοντας το «από τα πάνω» διαταξικό αφήγημα του «όλοι μαζί». Η ιστορική απεργία της 8/3, σε μια ιστορική επέτειο του μαχόμενου γυναικείου κινήματος της εργατικής τάξης, ανέδειξε σε πρωτόλεια μορφή το τι σημαίνει γίγαντας λαός όταν κατεβαίνει ενιαία στον δρόμο.
6.Η απεργιακή κινητοποίηση σε ένα βαρύ κλίμα πένθους ανέδειξε κάτι πραγματικά συγκινητικό: τη δημοκρατική και λαϊκομετωπική της λειτουργία. Κυριάρχησε η ζύμωση, ο πολιτικός διάλογος, η ανταλλαγή απόψεων, το μοίρασμα θέσεων και η ταξική αλληλεγγύη. Το χειροκρότημα όλων στους δίπλα, των παλιότερων στους νεότερους, των νεότερων εργαζομένων στους παλαίμαχους της δουλειάς και φυσικά ο παλμός των μαθητών και μαθητριών ήταν μια εικόνα που θα μείνει χαραγμένη. Βρήκαν όλοι και όλες τη θέση τους μέσα στο απεργιακό ποτάμι και την ενιαία οργισμένη διαδήλωση, η οποία κατέκλυσε όλους τους δρόμους του κέντρου.
7.Οι απεργοί απέκρουσαν όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια που έβαλε η κυβέρνηση για να μην κατέβει ο κόσμος στο κέντρο της Αθήνας και να διαδηλώσει: κλειστοί σταθμοί ΜΕΤΡΟ, προκλητική παρουσία αστυνομικών δυνάμεων, μπουλούκια ασφαλιτών σε καίρια σημεία, εξακριβώσεις στοιχείων και προληπτικές προσαγωγές. Η νεολαία απάντησε στις αστυνομικές επιθέσεις χωρίς να διαλυθεί η τεράστια σε όγκο πορεία και πνιγεί ο κόσμος από τα χημικά.
8.Αυτή η απεργία έγραψε τη δική της ιστορία και πρέπει να μας δίνει δύναμη για τη συνέχεια: Οι μαθητές δίπλα στους συνταξιούχους, οι εργάτριες δίπλα στις εργαζόμενες ντόπιες και ξένες, οι άνεργοι δίπλα στους συμβασιούχους, οι χαμηλόμισθες δίπλα στις φοιτήτριες, το προλεταριάτο η κεντρική ταξική δύναμη της απεργίας και ένας λαός που αξίζει να παλεύει για ένα καλύτερο αύριο και ένα δικαιότερο κόσμο.