Πάνω από 350 παλαιστίνια παιδιά συνεχίζουν να κρατούνται από την ισραηλινή κατοχή στις φυλακές και στα στρατόπεδά της. Μεταξύ αυτών, περισσότερα από 100 κρατούνται υπό διοικητική κράτηση. Παιδιά που υφίστανται συστηματικά εγκλήματα και βασανιστήρια, πείνα και ιατρική παραμέληση, εκτός από τη συνεχή στέρηση και ταπείνωση. Πρόσφατα ήρθε στο φως της δημοσιότητας η δολοφονία του πρώτου παιδιού-μάρτυρα στις κατοχικές φυλακές από την αρχή της γενοκτονίας: του Γουαλίντ Άχμαντ, 17 ετών (συνελήφθη από το σπίτι του στη Ραμάλα στις 30 Σεπτεμβρίου 2024), ο οποίος πέθανε στη φυλακή Μέγκιντο από ασιτία και ιατρική παραμέληση καθώς υπέφερε από ψώρα για μήνες αλλά του αρνήθηκαν τη θεραπεία.
Από την έναρξη της γενοκτονίας, ειδικά στη Δυτική Όχθη, έχουν καταγραφεί τουλάχιστον 1.200 συλλήψεις παιδιών. Στη Γάζα, οι αριθμοί παραμένουν άγνωστοι λόγω των συνεχιζόμενων εξαφανίσεων και τη μη πρόσβαση σε στοιχεία των κρατουμένων, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών. Μόλις τον Νοέμβριο του 2024 η σιωνιστική Κνεσέτ ψήφισε νόμο περί δίκης και φυλάκισης παιδιών κάτω των 14 ετών, ως τιμωρία για την εναντίωσή τους στην κατοχή. Όλα αυτά επιπρόσθετα στη συλλογική τιμωρία όσων οικογενειών έχουν παιδί ή ενήλικα κρατούμενο στις σιωνιστικές φυλακές – επιβάλλουν υπέρογκα χρηματικά πρόστιμα καθώς και σε πολλές περιπτώσεις κατεδάφιση του σπιτιού της οικογένειας.
Τα στοιχεία που δημοσιοποιούν οργανώσεις όπως η Επιτροπή Υποθέσεων Κρατουμένων και Πρώην Φυλακισμένων, η Επιτροπή Παλαιστινίων Κρατουμένων και η Ένωση Υποστήριξης Κρατούμενων και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Addameer, κλπ. είναι σοκαριστικά. Τους τελευταίους μήνες, νομικές ομάδες κατάφεραν να επισκεφθούν πολλά φυλακισμένα παιδιά στις φυλακές Οφέρ, Μέγκιντο και Νταμόν, παρά τους αυστηρούς περιορισμούς στις επισκέψεις. Κατά τη διάρκεια αυτών των επισκέψεων συλλέχθηκαν δεκάδες μαρτυρίες, αποκαλύπτοντας την απάνθρωπη και βάναυση μεταχείριση που αντιμετωπίζουν τα παιδιά: συστηματικά βασανιστήρια, άνευ προηγουμένου κακοποίηση και σοβαρές παραβιάσεις των βασικών τους δικαιωμάτων.
Τα στοιχεία των συλλήψεων από μόνα τους δεν αντικατοπτρίζουν πλήρως το εύρος της κατοχικής πολιτικής που στοχεύει τα παιδιά. Αυτές οι συλλήψεις αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής που στοχεύει στον ξεριζωμό των παιδιών από τις οικογένειές τους και στο στόχαστρο ολόκληρων γενεών. Παρόμοια κύματα σύλληψης έχουν συμβεί και πριν, αλλά η παρούσα φάση χαρακτηρίζεται από μια απότομη αύξηση των συστηματικών παραβιάσεων. Οι συλλήψεις είναι ιδιαίτερα συγκεντρωμένες σε περιοχές με συχνές επαφές μεταξύ Παλαιστινίων και ισραηλινών στρατιωτών ή εποίκων.
Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων εγκλημάτων είναι:
– Σφοδροί σωματικοί ξυλοδαρμοί
– Απειλές κάθε είδους
– Τεκμηριωμένα βασανιστήρια —σωματικά και ψυχολογικά— που χρησιμοποιούνται κατά της πλειοψηφίας των συλληφθέντων παιδιών
– Εκτελέσεις στο πεδίο κατά τη διάρκεια συλλήψεων, συμπεριλαμβανομένου του σκόπιμου πυροβολισμού
– Τα παιδιά χρησιμοποιούνται ως όμηροι για να πιέσουν συγγενείς να παραδοθούν
– Ανακρίσεις που έχουν υπομείνει δεκάδες παιδιά
– Τα παιδιά συλλαμβάνονται συχνά αργά τη νύχτα, με βαριά οπλισμένους στρατιώτες να εισβάλλουν σε σπίτια, να προκαλούν καταστροφές και να συλλαμβάνουν άρρωστα ή τραυματισμένα παιδιά.
– Κράτηση σε στρατιωτικά κέντρα κράτησης υπό άθλιες συνθήκες
– Λεκτική κακοποίηση, ξυλοδαρμοί και άρνηση πρόσβασης σε φαγητό και μπάνιο για πολλές ώρες.
Αυτή η πίεση στοχεύει να εξαναγκάσει τις ομολογίες και τα παιδιά αναγκάζονται συχνά να υπογράφουν έγγραφα στα εβραϊκά, μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνουν.
Άλλο ένα εργαλείο βαρβαρότητας κατά των παιδιών είναι τα στρατοδικεία, στα οποία δικάζονται οι ανήλικοι. Η κατοχή συνεχίζει τις παραβιάσεις της μέσω στρατιωτικών δικών, που στερούνται βασικών προτύπων δίκαιης δικαιοσύνης, χρησιμοποιώντας στρατοδικεία τόσο στη Δυτική Όχθη όσο και στην Ιερουσαλήμ για να παραβιάσουν τα δικαιώματα των παιδιών. Στην τελευταία, ο κατ’ οίκον περιορισμός είναι μια ευρέως διαδεδομένη πρακτική που μετατρέπει τα σπίτια της οικογένειας σε πρόχειρες φυλακές, αφαιρώντας την ελευθερία και την κανονική ζωή των παιδιών. Παράλληλα, η διοικητική κράτηση —με βάση «μυστικούς φακέλους»— έχει επεκταθεί σημαντικά, με περισσότερα από 100 παιδιά, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων κάτω των 15 ετών, να κρατούνται χωρίς κατηγορία. Αυτή η πρακτική έχει γίνει ένα μείζον έγκλημα κατά των παλαιστίνιων παιδιών, που τώρα ανέρχονται σε 3.498 κρατούμενους από τον Απρίλιο του 2025 — αριθμός πρωτοφανής ακόμη και κατά τη διάρκεια των δύο μεγάλων εξεγέρσεων (ιντιφάντα). Σύνολο, πάνω από 55.000 παλαιστίνια παιδιά έχουν φυλακιστεί στις κατοχικές φυλακές απ’ το 1967 έως σήμερα.
Μέσα στις φυλακές τα παιδιά υφίστανται διαρκώς την πείνα, τις επανειλημμένες βίαιες επιδρομές από μονάδες φυλακών και στρατού. Αυτό που οι αρχές της φυλακής αποκαλούν «γεύματα» είναι μόλις μερικές μπουκιές. Δεκάδες άρρωστα ή τραυματισμένα παιδιά στερούνται ιατρικής περίθαλψης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων με χρόνιες ή σοβαρές παθήσεις.
Σύμφωνα με την Επιτροπή Παλαιστινίων Κρατουμένων, τους τελευταίους μήνες, πολλά φυλακισμένα παιδιά ανέπτυξαν δερματικές παθήσεις, ιδιαίτερα ψώρα, που εξαπλώθηκαν ευρέως σε πολλές φυλακές και ειδικά στο κολαστήριο Μέγκιντο. Η κατοχή χρησιμοποιεί τις ασθένειες ως εργαλείο βασανισμού, αρνούμενη τη θεραπεία και μη λαμβάνοντας κανένα μέτρο για περιορισμό της μετάδοσης τους.
Παρά τις προσπάθειες ορισμένων οργανώσεων να πιέσουν τις αρχές των φυλακών να βελτιώσουν την υγιεινή, η ασθένεια συνεχίζει να εξαπλώνεται με ταχείς ρυθμούς. Έχει οδηγήσει ακόμη και στον θάνατο ορισμένων ενηλίκων κρατουμένων τους τελευταίους μήνες.
Όλες οι παλαιστινιακές οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων καλούν διαρκώς τη διεθνή κοινότητα να παρέμβει για την κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου. Δυστυχώς, όπως και σε όλες τις περιπτώσεις, συναντάται τείχος στις εκκλήσεις αυτές. Το σιωνιστικό μόρφωμα, με τις πλάτες του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, δεν υπακούει σε καμία διεθνή σύμβαση. Τα μόνα δικαιώματα που έχουν κατακτήσει και μπορούν να κατακτήσουν οι Παλαιστίνιοι είναι μέσα απ’ την αντίστασή τους, τα όπλα τους και τους αγώνες τους.
ΥΓ. Ένα απ’ τα δυστυχώς δεκάδες παραδείγματα είναι η περίπτωση του 22χρονου Άχμαντ Μανάσρα. Ο Άχμαντ συνελήφθη όταν ήταν 13 χρονών και αναμένεται να απελευθερωθεί στις 11 Απριλίου του 2025, μετά από 9,5 χρόνια φυλακής και απομόνωσης. Ήταν μάρτυρας της δολοφονίας του ξαδέρφου του απ’ τον κατοχικό στρατό. Καταδικάστηκε αρχικά σε 12 χρόνια με την κατηγορία επίθεσης σε ισραηλινούς στρατιώτες, παρότι δεν υπήρχαν στοιχεία, κι έπειτα η ποινή του μειώθηκε σε 9,5 χρόνια. Η υπόθεση του Μανάσρα συγκέντρωσε τότε την παγκόσμια προσοχή λόγω των βίντεο που τον έδειχναν να ανακρίνεται από τρεις Ισραηλινούς, που του φώναζαν και τον απειλούσαν, αφήνοντάς τον εμφανώς στρεσαρισμένο. Έχουν γίνει πολλές εκκλήσεις για απελευθέρωση του 22χρονου, πλέον, Άχμαντ καθότι υποφέρει από κάταγμα κρανίου και σοβαρές ψυχικές παθήσεις αλλά –φυσικά– δεν έγιναν ποτέ δεκτές. Πλέον αναμένεται να δούμε αν οι σιωνιστές θα επεκτείνουν την κράτησή του ή θα αφήσουν επιτέλους ελεύθερο ένα παιδί που του διέλυσαν τη ζωή.
