Η φετινή Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης ήταν η ογδοηκοστή όγδοη. Αν υπήρχε ο τρόπος να παρουσιαστούν από το 1936 με ντοκουμέντα όλες οι συμφωνίες και συναντήσεις που έγιναν στις ΔΕΘ μεταξύ ντόπιων και ξένων καπιταλιστών αλλά και μεταξύ των παρατρεχάμενών τους ρουσφετοδόχων, μάλλον θα μέναμε με το στόμα ανοιχτό για ώρες. Ωστόσο, ακόμη και η βιτρίνα της καπιταλιστικής αυτής φιέστας μπορεί να οδηγήσει σε συμπεράσματα για την κατεύθυνση της ντόπιας αστικής τάξης και του κυβερνητικού της επιτελείου.
Φέτος τιμώμενη χώρα στη ΔΕΘ ήταν η Γερμανία και ο αστικός τύπος αναφέρει ότι αποτελεί απόφαση σε ανώτατο κυβερνητικό επίπεδο με σαφές το μήνυμα ότι η ελληνική πλευρά έχει την πολιτική βούληση «να εντατικοποιήσει τους παραδοσιακά ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς» με τον γερμανικό ιμπεριαλισμό. Έτσι τα μεγάλα, φανταζόμαστε, μπάνερ της ΔΕΘ 2024 βροντοφώναζαν: Welcome Germany!
Σε συμβολικό αλλά και μη συμβολικό επίπεδο, δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι στην ματοβαμμένη από τα ναζιστικά εγκλήματα Θεσσαλονίκη, μόνο οι μεσεγγυούχοι και οι απόγονοί τους θα αισθάνονταν άνετα με ένα τέτοιο θερμό καλωσόρισμα.
Το μη συμβολικό επίπεδο περιλαμβάνει ασφαλώς πρώτο το ζήτημα των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων που κάθε αστική κυβέρνηση της χώρας μας φροντίζει να θάψει βαθιά μαζί με τα εγκλήματα της Κατοχής και τα αίτιά τους. Περιλαμβάνει ταυτόχρονα και το ζήτημα της σύγχρονης εξάρτησης της χώρας μας από το γερμανικό ιμπεριαλισμό: Η Γερμανία και η Γαλλία είναι που αποφάσιζαν και αποφασίζουν, για παράδειγμα, αν τα 500 εκατομμύρια από το πλεόνασμα που έβγαλε η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας την περσινή χρονιά -ξεζουμίζοντας τον εργαζόμενο λαό με όλους τους τρόπους- θα γίνουν κοινωνικές δαπάνες ή όχι. Οι ιμπεριαλιστικοί υπάλληλοι της Κομισιόν θα δώσουν την έγκριση αν αυτό το μισό δις θα γίνει κοινωνικές παροχές ή όχι. Και επειδή οι ιμπεριαλιστές και οι ντόπιοι υποτελείς τους δεν έχουνε κανένα λόγο να μην ιδιοποιηθούν μέχρι τελευταίας ρανίδας το συλλογικό κοινωνικό κεφάλαιο της χώρας μας, ίσως να αποφασίσουν για κάποιες παροχές μέσα στο 2025, αλλά από εκεί και πέρα αυτά θα κοπούν.
Στις παροχές από το πλεόνασμα περιλαμβάνεται και το επίδομα ανεργίας. Σε ποιον τόπο, λοιπόν, βρέθηκαν οι ντόπιοι καπιταλιστές να τραγουδάνε το Welcome Germany; Στη Θεσσαλονίκη, που μαζί με τις υπόλοιπες πόλεις της Βόρειας Ελλάδας, στις περιφέρειες της Κεντρικής, Δυτικής, Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης υποφέρουν από την καπιταλιστική μάστιγα της ανεργίας εδώ και πολλά χρόνια. Η ίδια η Eurostat εμφανίζει αυτές τις περιοχές ως περιοχές με τα μεγαλύτερα ποσοστά ανέργων. Και όσο τα όρνεα του ελληνικού καπιταλισμού διαφημίζουν το μεγάλο τους κατόρθωμα για πτώση του ποσοστού της ανεργίας σε μονοψήφιο αριθμό, δεν λένε κουβέντα για τις περιφέρειες αυτές που, σύμφωνα με τα επίσημα δικά τους στοιχεία, εμφανίζουν ποσοστά της τάξεως του 14%. Η πραγματική μάζα των ανέργων, βέβαια, ανήκει σε ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό.
Αυτό το γνωρίζουν πρώτοι και καλύτεροι οι αποκλεισμένοι από δουλειά και αντιμέτωποι με την επιβίωση ως γολγοθά συμπολίτες μας, που τα τελευταία χρόνια αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στο εσωτερικό της χώρας, αφήνοντας τον τόπο και την οικογένειά τους για ένα τουλάχιστον, έστω και προσωρινό, μεροκάματο. Τον δρόμο αυτό, εξάλλου, τους δείχνει και με τον χαρακτηριστικό δημόσιο εμπαιγμό της και η κυβέρνηση: Το τελευταίο «σχέδιό» της για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην περιοχή ήταν το «πιλοτικό πρόγραμμα» του φθινοπώρου του 2022: μετακίνηση ανέργων από την Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, από τις περιοχές με την υψηλότερη ανεργία στη χώρα, στην περιφερειακή ενότητα Ηρακλείου Κρήτης που είχε ανάγκες από εργάτες γης για συγκομιδή ελιάς! Δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμός.
Λίγες μέρες πριν την έναρξη της ΔΕΘ, ο Παύλος Μαρινάκης δήλωνε στην Καθημερινή:
«Μετά από πέντε χρόνια διακυβέρνησης της ΝΔ, έχουμε, ευτυχώς, ξεφύγει από την συζήτηση που κυριαρχούσε τα χρόνια της κρίσης στη χώρα, η οποία συμπυκνωνόταν στη φράση «σε ποια χώρα θα μεταναστεύσουμε για να βρούμε δουλειά».
Η εικόνα αυτή έχει, πλέον, αντιστραφεί.
Δημιουργήθηκαν 400.000 νέες θέσεις εργασίας και μάλιστα οι 310.000 εξ αυτών με καλύτερες μισθολογικές απολαβές. Η ανεργία μειώθηκε, για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια, σε μονοψήφιο ποσοστό, στο 9,6% και μάλιστα στους πιο ευαίσθητους δείκτες: την ανεργία νέων και γυναικών. Το 2019 η ανεργία των γυναικών ήταν 21,8% και σήμερα το ποσοστό φτάνει το 12,2%. Ενώ, στις ηλικίες έως 24 ετών, το 2019 η ανεργία σάρωνε με 39,1% και σήμερα είναι 22,5%».
Ίσως ο εργατόκοσμος και αγροτόκοσμος της Βορείου Ελλάδος να πρέπει να φτιάξει ένα πιλοτικό πρόγραμμα, που θα βγάζει τον κάθε Μαρινάκη από τα 6000 τ.μ της ΔΕΘ- Welcome Germany και θα τον τοποθετεί σε μια οποιαδήποτε πόλη να ψάχνει για δουλειά για να ζήσει την οικογένειά του. Ίσως έτσι καταλάβει τι θα πει ανεργία και επιβίωση και πώς ο κόσμος μεταναστεύει εκτός και εντός της χώρας του για να βρει ακόμη και την πιο επισφαλή εργασία.
Ίσως έτσι σταματήσει και ο αλαζονικός εμπαιγμός της κυβέρνησης που έχει επιδοθεί στη μαγειρική των ποσοστών της ανεργίας- με τη χρήσιμη βοήθεια της ΕΛΣΤΑΤ. Και οι δύο λειτουργούν εδώ και χρόνια ως Ποτέμκιν των ποσοστών ανεργίας εμφανίζοντας μείωση των επίσημα καταγεγραμμένων ανέργων χωρίς όμως να εμφανίζουν και στοιχεία για το τι δουλειές και για πόσο βρήκαν αυτοί. Μια τρίμηνη σύμβαση αφαιρεί τον άνεργο από τα κατάστιχα του ΟΑΕΔ. Δεν τον αφαιρεί όμως από την πραγματικότητα της ημιανεργίας του.
Την κατάσταση αυτή τη γνωρίζουν πολύ καλά τα επιτελεία της ντόπιας αστικής τάξης. Για αυτό, εξάλλου, στο ίδιο φύλλο της Καθημερινής (1/09), η Κεραμέως μίλησε ξεκάθαρα για αλλαγές στο επίδομα ανεργίας, για αναλογικά επιδόματα ανεργίας.
«Δικαιοσύνη», λέει η Υπουργός Εργασίας, είναι το επίδομα ανεργίας να διαμορφώνεται ανάλογα με τον χρόνο εργασίας και τις αποδοχές. Και δίνει και παράδειγμα της «δικαιοσύνης»:
«διαφορετικό επίδομα θα παίρνει κάποιος που δούλευε 40 ώρες την εβδομάδα και διαφορετικό κάποιος που δούλευε 25 ώρες».
Φαίνεται η ημιανεργία είναι ατομική ευθύνη, μια προσωπική επιλογή φτωχοποίησης και εξαθλίωσης μαστίζει τον εργατόκοσμο. Υπάρχει δουλειά, λένε οι ψευδορήτορες, μόνιμη και σταθερή, αλλά δεν την θέλουμε. Και συνεχίζει:
«Έχουν ήδη ξεκινήσει μελέτες για την αναμόρφωση και του εποχικού επιδόματος ανεργίας με στόχο την επίτευξη της μεγαλύτερης δυνατής ανταποδοτικότητας και τη συσχέτισή του με τον πραγματικό χρόνο εργασίας».
Το κόκκινο, λοιπόν, χαλί για το Welcome Germany, όπως και για κάθε Welcome στους ιμπεριαλιστές, στρώθηκε και στρώνεται πάνω στην ψαλίδα των μελλοντικών περικοπών στις κοινωνικές παροχές. Ή παραλλάσσοντας: των φρονίμων καπιταλιστών τα παιδιά πριν πετσοκόψουν, μαγειρεύουν.