Σε μια εποχή όπου η μουσική βιομηχανία κατακλύζεται από μια κυρίαρχη κουλτούρα που θέλει τη μάζα υποταγμένη, με επιρροή στη νεολαία, η στράτευση στην τέχνη και η εμφάνιση σχημάτων που στέκονται ανάχωμα στην επικρατούσα κατάσταση είναι επιβεβλημένη. Το λιθαράκι του σε αυτό έρχεται να βάλει το συγκρότημα Αντάρα με την κυκλοφορία του δίσκου «Σπίθα».

Από το intro του δίσκου «Σπίθα», μας εισάγουν στην οπτική τους αφήνοντάς μας στο σταθμό της Ομόνοιας, στο κέντρο της μητρόπολης, κι από εκεί μας ταξιδεύουν μέσα από τη μουσική τους στη ζοφερή πραγματικότητα του σήμερα, όπου ο καθένας μας «ζει στο δικό του λευκό κελί, βλέποντας πίσω του κάγκελα και μπροστά του κορσετίνες».

Καταπιάνονται με όλες τις θεματικές που κατατρώγουν τον σύγχρονο άνθρωπο στην καθημερινότητά του. Κάνουν λόγο για τα κοινωνικά αδιέξοδα που συναντάμε εκεί έξω, την εργασιακή ζούγκλα, τα εργοδοτικά εγκλήματα, τη γυναίκεια υποτίμηση, το προσφυγικό… Κι όλα αυτά όχι κάτω από ένα γενικό και αόριστο πρίσμα αλλά τοποθετημένα ξεκάθαρα μέσα σε ένα «σύστημα σάπιο που υποτάσσει λαούς», μη φοβούμενοι να αναφερθούν στον καπιταλισμό ως το σύστημα που γεννά όλον αυτόν τον ζόφο με τον οποίο ερχόμαστε αντιμέτωποι υπενθυμίζοντας πως «κάτω από τον ίδιο ήλιο όλοι απροστάτευτοι».

Όμως, όλα τα παραπάνω δεν βρίσκουν τοίχο, δεν χάνονται σε ένα πεσιμισμό και σε ένα σύστημα που δε νικιέται. Από την ιστορική αναφορά στις 9/5/1945 και την αντιφασιστική νίκη των λαών έως τον Φύσσα προσπαθούν να καταδείξουν πως «θα υπάρχει ένα μέλλον πιο φωτεινό από αυτό» όπου αξίζει «να πέσουμε, αν είναι να έρθει ξαστεριά».

Φυσικά σε μια εποχή όπου τα τύμπανα πολέμου ακούγονται όλο και πιο δυνατά, δεν θα μπορούσε να λείπει η αναφορά σε αυτόν. Το «Οπλίστε» στέλνει ξεκάθαρα το αντιπολεμικό του μήνυμα, όχι με μια γενικόλογη ανάγκη επικράτησης της ειρήνης αλλά με ξεκάθαρο το μήνυμα πως «γιορτάζουμε όταν νικάνε οι λαοί» και την ανάγκη το όπλο να στραφεί στον πραγματικό εχθρό.

Συνοψίζοντας, η «Σπίθα» μάς κάνει να κουνήσουμε το κεφάλι στους δυνατούς ρυθμούς και μας καλεί να αντικρύσουμε την πραγματικότητα και να προβληματιστούμε για αυτή με τον πολιτικό και κοινωνικό στίχο των Αντάρα.

Από την πλευρά μας ευχόμαστε στο συγκρότημα Αντάρα η Σπίθα να ταξιδέψει και να ακουστεί από νέους/ες και όχι μόνο.

Ν.