Ο ζωγράφος Σλίμαν Μανσούρ είναι ένας από τους πιο διακεκριμένους και φημισμένους καλλιτέχνες στην Παλαιστίνη. Το στυλ του ενσαρκώνει την ακλόνητη στάση απέναντι σε μια αμείλικτη στρατιωτική κατοχή. Το έργο του —το οποίο έχει γίνει σύμβολο της παλαιστινιακής εθνικής ταυτότητας— έχει εμπνεύσει γενιές Παλαιστινίων αλλά και διεθνών καλλιτεχνών και ακτιβιστών.
Γεννημένος το 1947, ο Μανσούρ πέρασε την παιδική του ηλικία γύρω από τους καταπράσινους λόφους και τα χωράφια του Μπιρζέιτ, όπου γεννήθηκε, και αργότερα την εφηβεία του στη Βηθλεέμ και την Ιερουσαλήμ. Αυτές οι εμπειρίες άφησαν ένα σημαντικό σημάδι στο έργο του, εντείνοντας την αίσθηση της σταδιακής απώλειας της Παλαιστίνης, ειδικά μετά την κατοχή της Δυτικής Όχθης και της Ιερουσαλήμ το 1967. Οι πρώτες του εμπειρίες τού έδωσαν επίσης τα σύμβολα και τις εικόνες που θα χρησιμοποιούσε αργότερα για να διατηρήσει και να αναδείξει την παλαιστινιακή ταυτότητα.
Χρησιμοποιώντας σύμβολα που προέρχονται από την παλαιστινιακή ζωή, τον πολιτισμό, την ιστορία και την παράδοση, ο Μανσούρ απεικονίζει με μοναδικό τρόπο την αποφασιστικότητα και τη σύνδεση των Παλαιστινίων με τη γη τους. Τα έργα του συνοψίζουν την τέχνη ως μορφή αντίστασης. Με τις πορτοκαλιές αντιπροσωπεύει τη γη που χάθηκε στη Νάκμπα του 1948. Με τις ελιές, αντιπροσωπεύει τη γη που καταλήφθηκε το 1967. Με τις γυναίκες που φορούν παραδοσιακά κεντημένα φορέματα αντιπροσωπεύει την παλαιστινιακή γη και την παλαιστινιακή επανάσταση. Με το τοπίο της Παλαιστίνης και τις πέτρινες αναβαθμίδες της αντιπροσωπεύει το σημάδι των Παλαιστινίων αγροτών στη γη. Με τις εικόνες της Ιερουσαλήμ και του λαμπερού Θόλου του Βράχου αντιπροσωπεύει την παλαιστινιακή πατρίδα και το όνειρο της επιστροφής.
Η τέχνη του Σλίμαν Μανσούρ αντανακλά με δεξιοτεχνία τις ελπίδες και τις πραγματικότητες ενός λαού που ζει υπό κατοχή για το μεγαλύτερο μέρος ενός αιώνα. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, έχει μεταφράσει τις εμπειρίες του από την απομόνωση, τον εκτοπισμό, την κοινότητα και τη ρίζα χρησιμοποιώντας εικόνες και σύμβολα που έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη μιας εικονογραφίας του παλαιστινιακού αγώνα. Πίνακες όπως ο «Jamal al-Mahamel» (Καμήλα των Δυσκολιών ή Καμήλα των Βαρών) -με τον εμβληματικό αχθοφόρο του, του οποίου το βαρύ και πολύτιμο φορτίο είναι η Ιερουσαλήμ που λαχταρούν όλοι οι Παλαιστίνιοι- μετατράπηκαν σε αφίσες, κάρτες και αυτοκόλλητα. Τέτοιες εικόνες διαδόθηκαν σε άμεση αντίθεση με τις ισραηλινές στρατιωτικές αρχές, οι οποίες συχνά κατάσχουν έργα τέχνης και αφίσες και κλείνουν εκθέσεις και γκαλερί.
Τα καλλιτεχνικά μέσα του Μανσούρ ποικίλλουν καθ’ όλη τη μακρά καριέρα του — αλλάζοντας ώστε να ταιριάζουν με την εμπειρία του εκτοπισμού στην πατρίδα του και τις εξελίξεις και τους μετασχηματισμούς του παλαιστινιακού εθνικού κινήματος. Ο Μανσούρ και οι καλλιτέχνες Βέρα Ταμάρι, Ταϊσίρ Μπαρακάτ και Ναμπίλ Ανάνι ίδρυσαν το κίνημα New Visions το 1987. Το κίνημα σχηματίστηκε ως απάντηση στην Πρώτη Ιντιφάντα και κάλεσε τους καλλιτέχνες να μποϊκοτάρουν τα ισραηλινά είδη τέχνης και αντ’ αυτού να χρησιμοποιούν τοπικά φυσικά υλικά όπως καφέ, χέννα και πηλό. Η λάσπη —η βάση της ανθρώπινης ζωής σε πολλούς πολιτισμούς και θρησκείες, καθώς και ένα πραγματικό κομμάτι παλαιστινιακής γης— ήταν ένα εργαλείο επιλογής για τον Μανσούρ. Χρησιμοποιώντας λάσπη, δημιούργησε σύμβολα ταυτότητας που τιμούσαν τον πλούσιο και ποικίλο παλαιστινιακό πολιτισμό. Ταυτόχρονα, ο Μανσούρ αποτύπωσε την ουσία της παλαιστινιακής ρίζας και τον κατακερματισμό στο παλαιστινιακό πολιτικό τοπίο και γεωγραφία, που αντηχούσε στις ρωγμές που μεγάλωναν στη λάσπη καθώς αυτή στεγνώνει.
Εκτός από το ότι διαδραμάτισε βασικό ρόλο στην ανάπτυξη της παλαιστινιακής εθνικής οπτικής ταυτότητας μέσω του πλούσιου και πολύπλευρου έργου του, ο Μανσούρ έχει επίσης συμβάλει σημαντικά στη δημιουργία του καλλιτεχνικού κινήματος στην Παλαιστίνη. Το 1973, συνίδρυσε τον Σύνδεσμο Παλαιστινίων Καλλιτεχνών, τον οποίο ηγήθηκε για αρκετά χρόνια. Το 1994, συνίδρυσε το Κέντρο Τέχνης al-Wasiti στην Ιερουσαλήμ, το οποίο ιδρύθηκε για να χτίσει μια γέφυρα μεταξύ Παλαιστινίων καλλιτεχνών και των συμπατριωτών τους στην εξορία και άλλων διεθνών καλλιτεχνών για την αρχειοθέτηση και τη διατήρηση της τέχνης στην Παλαιστίνη. Ο Μανσούρ είναι ιδρυτικό μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Διεθνούς Ακαδημίας Τέχνης και έχει διδάξει σε πολλά παλαιστινιακά πολιτιστικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα, όπως το Πανεπιστήμιο Al-Quds.
Ο Σλίμαν Μανσούρ έχει παρουσιάσει τα έργα του σε πολλές εθνικές και διεθνείς εκθέσεις, όπως η Εναρκτήρια Έκθεση, Institut du Monde Arabe, Παρίσι 1987, η «Κατοχή και Αντίσταση», το Other Museum, Νέα Υόρκη 1990, η Μπιενάλε Sharjah, Sharjah 1995, οι «Επτά Παλαιστίνιοι Καλλιτέχνες», Darat al Funun, Αμμάν 1997, η «Made in Palestine», το Station Museum of Contemporary Art, Χιούστον 2003, η «Art Palestine», Meem Gallery, Ντουμπάι 2011 και η «Abstraction and Calligraphy — Towards a Universal Language», Λούβρο Άμπου Ντάμπι σε συνεργασία με το Κέντρο Πομπιντού, 2021. Το 1998, ο Mansour έλαβε το Βραβείο Παλαιστίνης για τις Εικαστικές Τέχνες και το Μεγάλο Βραβείο Νείλου στην Έβδομη Μπιενάλε του Καΐρου. Το 2019, του απονεμήθηκε το Βραβείο UNESCO-Sharjah για τον Αραβικό Πολιτισμό για την ανάδειξη των παλαιστινιακών και αραβικών πολιτισμών διεθνώς.
