Δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα του γενοκτονικού πολέμου του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ ενάντια στον ηρωικό και ακλόνητο Παλαιστινιακό λαό και την αντίστασή του, σε μία συντονισμένη ενέργεια μια σειρά ευρωπαϊκών κρατών, ανάμεσά τους και μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ανακοίνωσαν ότι αναγνωρίζουν επίσημα την ύπαρξη Παλαιστινιακού κράτους. Η αρχή έγινε στις 21 Σεπτέμβρη με το Ηνωμένο Βασίλειο, τον Καναδά, την Αυστραλία και την Πορτογαλία, ενώ μία μέρα αργότερα από το βήμα της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ το ανακοίνωσαν και οι: Γαλλία, Ανδόρρα, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Μονακό. Πλέον, 151 από τις 193 χώρες του ΟΗΕ αναγνωρίζουν την ύπαρξη Παλαιστινιακού κράτους.
Το τι κράτος θα είναι αυτό βέβαια, ποια θα είναι τα σύνορά του, πως θα μπορεί να υπάρξει ένα τέτοιο κράτος με το βασικό κομμάτι του στη Δυτική Όχθη να είναι διάσπαρτο από Ισραηλινούς εποικισμούς και φυλάκια και τη Λωρίδα της Γάζας να βρίσκεται αποκομμένη στην άλλη μεριά, καθώς και άλλα βασικά ζητήματα, δεν αναφέρεται ποτέ. Ενώ και τα περίφημα σύνορα του ’67, που αναμασάνε διάφοροι κατά καιρούς, ας μην ξεχνάμε ότι αποτελούν μόλις το 22% της ιστορικής Παλαιστίνης – αφήνοντας το υπόλοιπο 78% στα χέρια των εποίκων. Ενώ και το βασικό ζήτημα της επιστροφής των προσφύγων στα σπίτια και τις περιουσίες από τις οποίες εκδιώχτηκαν με τη Νάκμπα του 1948 παραμένει στον αέρα.
Η Ελλάδα πιστή ντουντούκα της σιωνιστικής κατοχής
Δεν έπιασε κανένας πόνος τους δυτικούς ιμπεριαλιστές για το δράμα του παλαιστινιακού λαού, ούτε πρέπει να δώσουμε σοβαρή βάση στα κροκοδείλια δάκρυά τους για τις σφαγές των αμάχων. Η αναγνώριση αυτή, έστω και με τα χίλια ζόρια, δεν συνοδεύεται από κάποιο σοβαρό μέτρο ή πραγματική πίεση στο Ισραήλ να σταματήσει τη γενοκτονία στη Γάζα και τους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη. Ενώ, αντίθετα, συνοδεύεται από όρους– με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Μακρόν που, σε μια ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά του Παλαιστινιακού κράτους πριν καν αυτό ιδρυθεί, είπε από το βήμα του ΟΗΕ:
«Η Χαμάς πρέπει να ηττηθεί πολιτικά για να διαλυθεί πραγματικά μόλις συμφωνηθεί η εκεχειρία» και συνέχισε: «Μια μεταβατική κυβέρνηση που θα ενσωματώνει την Παλαιστινιακή Αρχή, την παλαιστινιακή νεολαία, συνοδευόμενη από δυνάμεις ασφαλείας των οποίων την εκπαίδευση θα επιταχύνουμε, θα έχει το μονοπώλιο στην ασφάλεια στη Γάζα. Θα εφαρμόσει την αποδόμηση και τον αφοπλισμό της Χαμάς, με την υποστήριξη διεθνών εταίρων και τους πόρους που θα είναι απαραίτητοι για αυτή τη δύσκολη αποστολή». Τέλος, δήλωσε: «Η Γαλλία θα μπορούσε να αποφασίσει να εγκαταστήσει πρεσβεία στο κράτος της Παλαιστίνης μόλις απελευθερωθούν όλοι οι όμηροι που κρατούνται στη Γάζα και μόλις επιτευχθεί εκεχειρία».
Με λίγα λόγια, ακόμα και αυτή η λειψή αναγνώριση θα γίνει μόνο μετά τον αφοπλισμό της αντίστασης, ενώ το πρώτο μέλημα είναι να παραδοθεί η εξουσία αυτού του κράτους στην ηγεσία της δωσίλογης Παλαιστινιακής Αρχής (ΠΑ), η οποία από την αρχή της γενοκτονίας επιδίδεται σε κυνήγι αγωνιστών στη Δυτική Όχθη και τους παραδίδει στο Ισραήλ.
Ο πρόεδρος της ΠΑ Μαχμούτ Αμπάς, πλήρως ξεκομμένος από τις παλαιστινιακές μάζες, έχοντας καταντήσει την ΠΑ τον πιστό υπηρέτη και μακρύ χέρι των σιωνιστών μέσα στις περιοχές που τυπικά βρίσκονται υπό τη δικαιοδοσία της, μίλησε στη Γενική Συνέλευση μέσω τηλεδιάσκεψης αφού οι Αμερικανικές Αρχές του είχαν αρνηθεί τη βίζα εισόδου στις ΗΠΑ, ξεφτιλίζοντάς τον και δείχνοντας πόσο «γραμμένο» τον έχουν αφού ούτε καν σαν ένας αποτελεσματικός Κουίσλινγκ δεν μπορεί να σταθεί.
Με έναν λόγο που έζεχνε υποτέλεια και εθελοδουλεία σε κάθε λέξη, δήλωσε αρχικά ότι αναγνωρίζει το Ισραήλ (και το επανέλαβε και στη συνέχεια) και το δικαίωμά του να υπάρχει, ότι η Χαμάς δεν θα έχει κανέναν ρόλο στην κυβέρνηση, ότι η Χαμάς και οι άλλες οργανώσεις της αντίστασης πρέπει να καταθέσουν τα όπλα τους στην Παλαιστινιακή Αρχή και πρόσθεσε ότι καταδικάζει την επιχείρηση της 7ης Οκτώβρη. Τέλος, δήλωσε ότι θέλει το μελλοντικό παλαιστινιακό κράτος να είναι αφοπλισμένο. Eνώ, ως μία ακόμα απόδειξη της δουλοπρέπειάς του, δεν δίστασε να αναφέρει ακόμα και το κόψιμο των επιδομάτων προς τις οικογένειες των κρατουμένων και των μαρτύρων (το αποφάσισε ο Αμπάς τον Φλεβάρη του 2025) ως ένα ακόμα βήμα προς την «ορθολογικοποίηση» του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας της ΠΑ. Με αυτό τον τρόπο θέλησε να δείξει ακόμα μία φορά τον πλήρη διαχωρισμό του από την αντίσταση ενάντια στην κατοχή. Περιττό να αναφέρουμε ότι αυτά τα επιδόματα για οικογένειες που έχουν χάσει ανθρώπους από την κατοχή ή είναι στη φυλακή είναι κομβικά για τη διαβίωση τους και χωρίς αυτά είναι σαν να τους κόβει τα χέρια.
Υπάρχουν άραγε λόγια για να περιγράψουν την κατάντια αυτού, που εν μέσω γενοκτονίας του λαού που υποτίθεται εκπροσωπεί, αυτός καταδικάζει την αντίσταση και την καλεί να παραδώσει τα όπλα της, ενώ ταυτόχρονα τρέχει με σκυμμένο κεφάλι να δηλώσει ότι το μελλοντικό κράτος θα είναι αφοπλισμένο, αφήνοντάς το βορά στις ορέξεις των σιωνιστών; Το ίδιο είχε πράξει και λίγους μήνες νωρίτερα τον Απρίλιο του 2025 στο συνέδριο της PLO (ή σε ό,τι έχει απομείνει πλέον απ’ αυτήν), όπου είχε αποκαλέσει τους αντιστασιακούς «σκύλας γιους» και τους είχε ξανακαλέσει να παραδοθούν.
Γι’ αυτούς που θέλουν να δουν που μπορεί να οδηγήσει ένα αφοπλισμένο παλαιστινιακό κράτος, ας κοιτάξουν στον Λίβανο, όπου ο λιβανέζικος στρατός –πρακτικά ανύπαρκτος– δεν έχει καταφέρει να ρίξει μισή σφαίρα στις διαδοχικές εισβολές και βομβαρδισμούς των Ισραηλινών, με τη λιβανέζικη αντίσταση (δηλαδή τη Χεσμπολάχ) να είναι η μόνη δύναμη που συγκρούεται με τους σιωνιστές και προστατεύει τον λαό του Λιβάνου. Ας μην έχει καμία αμφιβολία και ο προδότης Αμπάς και οι ιμπεριαλιστές και σιωνιστές που βρίσκονται από πίσω του και τον στηρίζουν, ότι το ίδιο θα γίνει και στην Παλαιστίνη αν ποτέ καταφέρουν να διαλύσουν την αντίσταση και να φτιάξουν αυτό το κράτος-προτεκτοράτο που ονειρεύονται.
Την Τρίτη 23 Σεπτέμβρη, ο Οσάμα Χαμντάν, μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Χαμάς σε τηλεοπτική του συνέντευξη στο λιβανέζικο Al–Mayadeen, χαιρέτησε τις αναγνωρίσεις παλαιστινιακού κράτους ως ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση, οι οποίες όμως, όπως σωστά είπε, είναι καρπός της 7ης Οκτώβρη και της παλαιστινιακής αντίστασης. Επίσης, δήλωσε ότι από μόνη της η συμβολική αναγνώριση δεν προσφέρει κάτι, και προέτρεψε τη διεθνή κοινότητα να μετατρέψει τις διπλωματικές κινήσεις σε πραγματική πίεση στο Ισραήλ για το σταμάτημα της γενοκτονίας στη Γάζα και τους διεθνείς παράγοντες να κατευθύνουν τις ενέργειές τους κατά της κατοχής, αντί να προσπαθούν να υπαγορεύσουν τις επιλογές των Παλαιστινίων.
Τέλος, να αναφέρουμε για ακόμη μια φορά ότι το τι θα πράξει και τι θα αποφασίσει ο παλαιστινιακός λαός για το μελλοντικό του κράτος, είναι μια απόφαση που αφορά τον ίδιο εσωτερικά, χωρίς να πέφτει λόγος για εξωτερικές παρεμβάσεις που να εξυπηρετούν τα θέλω και τους υπολογισμούς άλλων. Με μια ματιά πάντως στην ιστορία και συγκεκριμένα στις συμφωνίες του Όσλο, δημιούργημα των οποίων είναι και η προδοτική Παλαιστινιακή Αρχή του Αμπάς, φαίνεται αν τελικά ωφέλησε ή όχι τον λαό της Παλαιστίνης και το αν πήγε μπροστά την υπόθεση της πολυπόθητης λευτεριάς του σε όλα τα επίπεδα η συνθηκολόγηση με τους σιωνιστές, και η επικράτηση της λογικής «και το λίγο και κουτσουρεμένο είναι καλύτερο από το τίποτα». Το μόνο που έκανε το Όσλο είναι να προσφέρει νομιμοποίηση στο σιωνιστικό κράτος και την ψευδαίσθηση μιας κάποιας κρατικής οντότητας σε μια μερίδα της ανώτερης παλαιστινιακής τάξης γύρω από την Παλαιστινιακή Αρχή που εξοπλίστηκε, χρηματοδοτήθηκε από τους σιωνιστές και μετατράπηκε στο μακρύ χέρι του Ισραήλ στις περιοχές που τυπικά (και ποτέ ουσιαστικά) βρίσκονταν στην δικαιοδοσία της. Ο ίδιος ο παλαιστινιακός λαός αρνήθηκε στην πράξη τις συμφωνίες του Όσλο και οποιαδήποτε συνθηκολόγηση με την κατοχή ήδη από τις αρχές του 2000 με τη μεγαλειώδη Δεύτερη Ιντιφάντα.
Αν νομίζουν οι ιμπεριαλιστές ότι με κούφιες αναγνωρίσεις στα λόγια κι όχι με έργα που να συμπεριλαμβάνουν τη νόμιμη εξουσία του παλαιστινιακού λαού, των οργανώσεων της αντίστασής του, θα κάμψουν τον αγώνα των Παλαιστινίων, είναι βαθιά γελασμένοι. Οι Παλαιστίνιοι έχουν γευτεί στο πετσί τους τις συνθηκολογήσεις και αναγνωρίσεις του Όσλο και δεν νομίζουμε ότι πρόκειται να μπουν ξανά στη διαδικασία αυτή. Όσο για το κίνημα αλληλεγγύης παγκοσμίως, έχει μπει σε νέο στάδιο συνειδητοποίησης. Η γενοκτονία αυτή δεν κρύβεται με μερικά ψηφίσματα, όπως όλα αυτά τα ανεφάρμοστα που υπάρχουν ήδη εδώ και δεκαετίες. Δεν υποτιμούμε καθόλου τα όποια βήματα γίνονται υπέρ ενός λαού που θέλουν να οδηγήσουν οι σιωνιστές σε αφανισμό. Τα συνθήματα όμως παραμένουν:
Τερματισμός της γενοκτονίας
Ενιαίο δημοκρατικό παλαιστινιακό κράτος απ’ το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα
Νίκη στα όπλα της Αντίστασης
Λευτεριά στην Παλαιστίνη