«Ενώ το ΚΚΕ αγωνιζόταν σ’ όλη την περίοδο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα με επιμονή και συνέπεια, αυτοθυσία και ηρωισμό, για την πραγματοποίηση της εθνικής ενότητας και την κινητοποίηση όλων των εθνικών δυνάμεων για την απελευθέρωση και τη λαϊκή δημοκρατία, οι κυρίαρχες τάξεις πρόδιναν ανοιχτά είτε κρυφά τον αγώνα του λαού, διασπούσαν την ενότητα και έκαναν πιο βασανιστική και αιματηρή την πάλη του…».
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το «Βοήθημα της Ιστορίας του ΚΚΕ» και πάρθηκε από την έκδοση που κυκλοφορεί από την Κόκκινη Βιβλιοθήκη «Το ΚΚΕ στον πρώτο ένοπλο αγώνα ως τον Δεκέμβρη και τη Βάρκιζα».
Το παραθέτουμε ως έναν συνειρμό σε σχέση με το σήμερα και με αφορμή ένα «ποστάρισμα» του υπουργού υγείας Άδωνη Γεωργιάδη για τον εναγκαλισμό του με την πρεσβεία των σιωνιστών στην Αθήνα. Λέει λοιπόν ο λακές των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών που λυμαίνονται τη χώρα και κατ’ επέκταση των σιωνιστών:
«Σήμερα το πρωί στο Υπουργείο Υγείας υποδέχθηκα μία μεγάλη Αντιπροσωπεία από το @Israel @IsraelinGreece συνοδευόμενη από την Α.Ε τον κ. Πρέσβη του Ισραήλ στην Ελλάδα @NoamKatz_ Συζητήσαμε για την εισαγωγή στο ΕΣΥ, νέων υψηλών τεχνολογιών, που έχουν αναπτύξει στο Ισραήλ. Εντυπωσιάστηκαν από το γεγονός, ότι στον τοίχο του γραφείου μου έχω αναρτήσει τον πίνακα, που μου είχαν χαρίσει στο Ισραήλ, με τους ομήρους της Χαμάς. Τους είπα ότι δεν θα φύγει από τον τοίχο μου, έως ότου επιστρέψουν σπίτι τους όλοι οι όμηροι. Όσο οι διάφοροι αριστεροί αποκρύπτουν το πώς ξεκίνησε ο πόλεμος στη Γάζα και αδιαφορούν για τους ομήρους, τόσο εμείς θα υπερασπιζόμαστε αυτούς τους αθώους πολίτες! “Φέρτε τους πίσω”.»
Ο εν λόγω γλωσσοκοπάνας και «κινητικός» σε όλα τα πεδία της αστικής υποδούλωσης υπουργός είναι γνωστό τοις πάσι σε ποια τάξη ανήκει και δείχνει με κάθε ευκαιρία το πόσο «πατριώτης» της προδοσίας θα γινόταν εφόσον ο πόλεμος περνούσε και το κατώφλι της εγχώριας πόρτας. Δεν θα δώσουμε μαθήματα πατριωτισμού στον Άδωνη Γεωργιάδη, ο ρόλος του δεν είναι τέτοιος που χρήζει κατανόησης. Πολιτικές θέσεις και μάλιστα υποτέλειας είναι τα όσα εκφράζει. Από τη μία έχουμε κατοχή και τρομοκρατία των σιωναζί και από την άλλη εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του Παλαιστινιακού λαού. Το ποιά θέση θα είχε ο Άδωνης τα χρόνια 1940-1949 στην Ελλάδα μπορεί να φανεί από τη θέση του σήμερα πλάι στους κατοχικούς σιωνιστές. Υποθέτουμε πώς την ενότητα και τον αγώνα του ελληνικού λαού για λευτεριά και ανεξαρτησία θα την ονοματοδοτούσε και τότε ως «συμμορία της μιζέριας».
Ειδικά σήμερα, που το έπος της Αντίστασης κέρδισε την εκεχειρία, και ήδη προχωράει το χρονοδιάγραμμα της ανταλλαγής των αιχμαλώτων, οι επικύψεις του υπουργού στους σιωνιστές δηλώνουν ποιος είναι με τον πόλεμο, το αίμα, την κατοχή και ποιος είναι με την ελευθερία και την ειρήνη. Και με την ειρήνη είναι ο κάθε προοδευτικός άνθρωπος σε αυτόν τον τόπο αλλά και παντού που στέκεται στον πολύπαθο λαό της Παλαιστίνης, όση «αντιαριστερά» και αν πουλάει ο Γεωργιάδης.
Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές οι Ελλάδες για το ζήτημα της Παλαιστίνης είναι δύο, όπως και δύο θα είναι για ό,τι η παγκόσμια αναταραχή και οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί φέρουν και στη χώρα μας.
Κάτω η ιμπεριαλιστική εξάρτηση και η ντόπια υπαλληλία της
Κάτω ο ιμπεριαλισμός, ο σιωναζισμός και ο πόλεμος