ΣΥΡΙΖΑ, φράξιες και… κομμένα αυτιά!

Δεν θα σταθούμε στο πως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και των φραξιών του σκοτώνονται μετά την έλευση του Stefanos στο συστημικό τους μαγαζί. Δίνει και αυτό το πολιτικό γεγονός δυνατά πολιτικά συμπεράσματα για ένα αστικό κόμμα, δήθεν της αριστεράς, που έδρασε εις βάρος του λαού και υπέρ του Kεφαλαίου ως κυβέρνηση. Και μετά από αυτήν τη μέγιστη υπηρεσία για τον ελληνικό καπιταλισμό και την ήττα του οι κηφήνες -στελέχη τσακώνονται ως «άνεργο» συστημικό προσωπικό… Δικό τους το δράμα, όχι των εργαζομένων και των λαϊκών ανθρώπων.

Θα σταθούμε μόνο σε ένα σημείο της αρθρογραφίας του κύριου Θ. Καρτερού στο left.gr. Γράφει λοιπόν σε άρθρο του με τίτλο «Μη δαγκώνετε το αυτί του συντρόφου σας», για να συμβουλεύσει μάλλον τους θερμόαιμους του σκυλοκαβγά φραξιών στο αριστερό μαγαζί της Κουμουνδούρου, τα εξής:

«Αυτός ο εκτροχιασμός χαρακτηρίζει τις συγκρούσεις στην Αριστερά. Κληρονομιά του κομμουνιστικού κινήματος, που κατέληξε όπως κατέληξε; Παιδί της ιδεολογίας που γίνεται δόγμα; Έργο των ιστορικών είναι να διαγνώσουν τις αιτίες. Αλλά η έκπτωση του ήθους, της συντροφικότητας, του διαλόγου συνόδευε πάντα τους αριστερούς εμφύλιους. Σε μεγάλο βαθμό, μάλιστα, τους καθόριζε. Καβγάς χωρίς κανόνες. Και το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το αυτί του Πάνου Δημητρίου. Ενός κομμουνιστή που έζησε εκατό συνεπή χρόνια διωγμών και προσφοράς, αλλά του δάγκωσαν και του έκοψαν το αυτί οι εσωκομματικοί αντίπαλοι το 1955. Στην Τασκένδη, όπου είχαν καταφύγει οι ηττημένοι ήρωες του Εμφυλίου».

Κύριε Καρτερέ γιατί δεν λέτε όλη την αλήθεια στους νεότερους; Μια μέρα ο κύριος Δημητρίου περπατούσε στην Τασκένδη και κάποιοι δόλιοι άνθρωποι τον σκαμπίλισαν και του δάγκωσαν το αυτί; Μήπως εκείνο τον Σεπτέμβρη του 1955 στην Τασκένδη ο κύριος Δημητρίου συμμετείχε σε οργανωμένο σχέδιο διάλυσης του επαναστατικού ΚΚΕ, παίζοντας τον ρόλο των σοβιετικών ρεβιζιονιστών και της αντεπανάστασης, μαζί με άλλους που λειτουργούσαν φραξιονιστικά και αντικομματικά; Μήπως η χρήση των τραμπουκισμών και της βίας που νόμισαν ότι θα τρομάξουν τους ανυπότακτους Έλληνες κομμουνιστές και μαχητές του ΔΣΕ τους γύρισε μπούμερανγκ στην Τασκένδη; Μήπως το αυτί του κύριου Δημητρίου θα υπήρχε στη θέση του αν καθόταν τίμια δίπλα στους έλληνες κομμουνιστές της Τασκένδης και σεβόταν τις κομματικές αποφάσεις;

Αυτά ας τα απαντήσει ο Θ. Καρτερός σε τυχόν απορημένους συντρόφους του για το πως διέλυσαν και ποιοι το επαναστατικό ΚΚΕ και φυσικά τι μεθόδους χρησιμοποίησαν μαζί με τους σοβιετικούς ρεβιζιονιστές… Γιατί μπορεί ο κύριος Δημητρίου που τον μνημονεύει ο κύριος Καρτερός να έχασε το αυτί του, αλλά ο ελληνικός λαός έχασε το επαναστατικό ΚΚΕ, τον αρχηγό του Νίκο Ζαχαριάδη, που δολοφονήθηκε, και χιλιάδες κομμουνιστές ζαχαριαδικούς που πέρασαν τα πάνδεινα στην πολιτική προσφυγιά, αρνούμενοι να υποταχτούν στο πραξικόπημα των εγκάθετων…

Για τους αναγνώστες μας αντιγράφουμε από το βιβλίο ντοκουμέντο του Πέτρου Τουλούδη Η ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΧΡΟΥΤΣΩΦΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΣΤΟ ΚΚΕ (εκδόσεις Αλφειός 1992) το κεφάλαιο 9/9/1955 Η ΦΡΑΞΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙ ΤΟ ΠΟΓΚΡΟΜ (σελ. 71-76). Ο τονισμός στο σημείο της εμπλοκής του κυρίου Δημητρίου είναι δικός μας.

«Αυτό το απόγεμα της 9.9.55 και μέρα Σάββατο, άρχισαν να συγκεντρώνονται στην 7η Πολιτεία τα Πρωτοπαλίκαρα της φράξιας. Μόλις άρχισε να σκοτεινιάζει, 300 νταήδες με αρχηγούς Υψηλάντη, Χείμαρο, Τσολάκη, όρμησαν να καταλάβουν το χτίριο χρησιμοποιώντας πέτρες, τούβλα, ρόπαλα. Μέσα στα γραφεία βρισκόντουσαν καμιά δεκαριά σύντροφοι και ο Βλαντάς, μέλος του Π.Γ. της Κ.Ε.

Ο σύντροφος Ν. Ζαχαριάδης έτυχε τη στιγμή εκείνη να μη βρίσκεται εκεί. Εκείνοι όμως που βρισκόντουσαν μέσα δεν είχαν σκοπό να κάτσουν να τους σφάξουν σαν κοτόπουλα και αμύνθηκαν όπως μπορούσαν.

Συγκεντρώνοντας τραπέζια, καρέκλες, ντουλάπες κι άλλα έπιπλα έφραξαν τη σκάλα που οδηγούσε στο 1^ο όροφο κι έπιασαν τα παράθυρα, απ’ όπου οι επιτιθέμενοι επιχειρούσαν να καταλάβουν με σκάλες που είχαν κουβαλήσει μαζί τους . Απ’ τους αμυνόμενους αποκρούστηκαν, αφού χρησιμοποίησαν ότι έβρισκαν μπροστά τους. Ακόμα και τις χτιστές θερμάστρες χάλασαν για να πάρουν τα τούβλα τους. Σωστή μάχη. Τα σχέδια όμως των στρατηγών δεν μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν. Ταυτόχρονα στην παρακείμενη 7^η Πολιτεία, οι φραξιονιστές έκλεισαν τις πόρτες του αυλόγυρου και επιδόθηκαν σε ξυλοδαρμούς και μαχαιρώματα συντρόφων για να τους τρομοκρατήσουν και να κλειστούν στα σπίτια τους, για να κάνουν ελεύθερα τη δουλειά τους. Όλα αυτά γινόντουσαν στην καρδιά της πόλης Τασκένδης, χιλιάδες σοβιετικοί πολίτες είχαν συγκεντρωθεί λίγο μακρύτερα και παρακολουθούσαν περίεργοι μα και ανήσυχοι, χωρίς να ξέρουν τι συμβαίνει.

Το υπουργείο εσωτερικών που ειδοποιήθηκε και το κοντινό Τμήμα της Σοβιετικής αστυνομίας (Μιλίτσιας), αδιαφόρησαν. Ο Σαάκωφ, επικεφαλής του ειδικού τμήματος για τους Έλληνες, από μέρους της Σοβιετικής Κυβέρνησης του Ουζμπεκιστάν, είχαν στήσει το παρατηρητήριο τους σε μια σκοτεινή ακρούλα, μαζί με τον φραξιονιστή Δημητρίου, οι οποίοι παρακολουθούσαν την επίθεση ανήσυχοι, γιατί το σχέδιο τους δεν πραγματοποιείται. Όμως αν τα σοβιετικά όργανα ασφαλείας αδιαφόρησαν για το πογκρόμ που πραγματοποιούσαν οι τραμπούκοι, οι Έλληνες Κομμουνιστές είχαν διαφορετική γνώμη. Η πόλη Τασκέντ είναι μεγάλη και απλωμένη σε έκταση. Οι Πολιτείες που ζούσαν οι πολιτικοί πρόσφυγες παρτιζάνοι, απείχαν η μια από την άλλη πολλά χιλιόμετρα. Ωστόσο σαν αστραπή έφτασε και στις απομακρυσμένες πολιτείες κι έγινε γνωστή η είδηση για την επίθεση ενάντια στα γραφεία και στα μέλη του κλιμακίου. Από κάθε Πολιτεία, πυκνές ομάδες άρχισαν να φτάνουν στα γραφεία της Κομματικής Επιτροπής μετά τις 11 το βράδυ, σχεδόν μεσάνυχτα δηλ. 3 ώρες μετά την επίθεση των φραξιονιστών. Οι φραξιονιστές στην αρχή μη ξέροντας τον αριθμό, επιχείρησαν να τους εμποδίσουν βίαια για να μην πλησιάσουν στα γραφεία της Κομματικής Επιτροπής, όπου συνεχίζονταν η πολιορκία και οι αλλεπάλληλες επιθέσεις. Επακολούθησαν συμπλοκές και αρκετοί ανύποπτοι δέχτηκαν ύπουλα χτυπήματα με μαχαίρια κ.λπ. Οι μάζες όμως των κομμουνιστών που όλο και κατέφθαναν, σάρωσαν τους ολιγάριθμους επιδρομείς που έφευγαν πανικόβλητοι για να γλυτώσουν απ’ τη δικαιολογημένη οργή των χιλιάδων κουκουέδων. Ο τραμπούκος Τσολάκης, για να γλυτώσει πηδούσε τις μάντρες σαν τον Ταρζάν, γι’ αυτό και η σύντροφοι μας τον βάφτισαν «Ταρζάν». Μαζί μ’ αυτόν έφυγε και ο Σαάκωφ, αφού είδε πια το επαίσχυντο ναυάγιο της επιχείρησης των προστατευομένων του φραξιονιστών. Ξανάρθε όμως, επίσημα πια, μετά τα μεσάνυχτα. Επικεφαλής μεγάλης αστυνομικής δύναμης, για να επιβάλει δήθεν την τάξη. Η τάξη όμως είχε αποκατασταθεί τόσο στα γραφεία, όσο και στην παρακείμενη 7^η Πολιτεία. Μαζί του ο Σαάκωφ είχε και τον θεωρητικό της Φράξιας Δημητρίου, στον οποίο ένας σύντροφος από την 7^η Πολιτεία, όρμησε πάνω του και με τα δόντια του τού ‘κοψε το ένα του αυτί. Άραγε βλέποντας κάθε πρωί στον καθρέφτη το κομμένο αυτί του, θα τον τύπτει η συνείδηση του για το έγκλημα που έγινε σε βάρος των κομμουνιστών αγωνιστών της Τασκένδης, ο οποίος έπαιξε καθοδηγητικό ρόλο στην περίοδο εκείνη; Οι φραξιονιστές έφυγαν σ’ άλλη Πολιτεία για να κρυφτούν απ’ την οργή του κόσμου και οι πολιορκημένοι, καταματωμένοι, σώθηκαν απ’ τη λυσσαλέα μανιατών επιδρομέων. Βαρύς ήταν ο απολογισμός σε αίμα του αποτρόπαιου αυτού εγκλήματος που οργανώθηκε και καθοδηγήθηκε στα κρυφά απ’ το Χρουτσωικό απαράτ. Νεκροί ευτυχώς δεν υπήρξαν. Χτυπημένοι υπήρχαν κι απ’ τις δύο πλευρές, αλλά τραυματίες από μαχαίρια, μόνο απ’ την πλευρά των υπερασπιστών της Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε.

Το αντικομμουνιστικό μίσος και η συγκάλυψη του εγκλήματος από τους χρουστσωφικούς, εκδηλώθηκε και απέναντι των τραυματιών. Ενώ περιέθαλπαν στα νοσοκομεία αρκετούς απ’ τα πρωτοπαλίκαρα του πογκρόμ με επιπόλαια μωλοπίσματα, τους μαχαιρωμένους τους επέδεναν γρήγορα τα τραύματα τους και αρνούνταν να τους κρατήσουν για να μην υπάρχουν ντοκουμενταρισμένα στοιχεία. Την επόμενη 10 Σεπτέμβρη, στη συγκέντρωση των φοιτητών που είχε προγραμματίσει ο σ. Ν. Ζαχαριάδης την Κυριακή το πρωί, στη Λέσχη της 13^ης Πολιτείας, ύστερα από τα γεγονότα του Σαββατόβραδου, την ανέβαλε.

Πολλοί  φοιτητές δεν ήξεραν για την αναβολή  της συγκέντρωσης και ομαδικά έφταναν στη 13^η Πολιτεία. Μεταξύ αυτών εμφανίστηκε και ο νταής φραξιονιστής Έξαρχος. Όταν ένας σύντροφος μας του είπε πως η συγκέντρωση μας αναβλήθηκε, αυτός άρχισε να βρίζει χυδαία και να προκαλεί. Μέσα στην οξυμένη αυτή κατάσταση φαίνεται ότι τον «έτρωγε» η πλάτη του. Οι σύντροφοι μας τον άρπαξαν και τον πέταξαν έξω απ’ την Πολιτεία. Τότε ο τραμπούκος έβγαλε μαχαίρι για να τους απειλήσει. Ύστερα απ’ αυτό οι σύντροφοι μας τον ξυλοφόρτωσαν κανονικά. Τα αιματηρά γεγονότα της 9^ης του Σεπτέμβρη διέλυσαν και την παραμικρή αμφιβολία για τους σκοπούς και επιδιώξεις της χρουστσωφικής ηγεσίας και στρατολογημένης φράξιας των τυχοδιωκτών καριεριστών που υπήρχαν στις γραμμές μας. Τα γεγονότα της 9 – 10 Σεπτέμβρη θα γραφτούν με τα πιο μελανά γράμματα αντιμομματικής αντιδιεθνιστικής επέμβασης αδελφού κόμματος, πρωτάκουστης εγκληματικής ενέργειας στο παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα.

Οι οργανωτές του Πογκρόμ αφού απέτυχαν να πραγματοποιήσουν τους σκοπούς τους χρησιμοποιώντας βία, να καταλάβουν τα γραφεία της Κ.Ο. Τασκένδης, για να δείξουν δήθεν την αγανάκτηση των κομμουνιστών ενάντια στην καθοδήγηση του Κ.Κ.Ε., αμέσως την επόμενη μέρα άρχισαν νέες προσπάθειες, στρατολογώντας όλο το σοβιετικό απαράτ, αυτή τη φορά με ατομικές και μαζικές συζητήσεις, να πείσουν τους κομμουνιστές της οργάνωσης μας και γενικά τους κομμουνιστές του Κ.Κ.Ε., πως οργανωτής των γεγονότων στις 9-10 Σεπτέμβρη είναι ο Ν. Ζαχαριάδης.

Η θρασύτητα τους δεν έχει όρια. Παράλληλα συλλαμβάνουν συντρόφους όπως: τους Καλλιανέση Γιώργο, Διοικητή του 85ου Συντάγματος ΕΛΑΣ και στρατηγού του Δ.Σ.Ε. Βίσιο Μήτσο, Πολιτικό επίτροπο της 103 Ταξιαρχίας του Δ.Σ.Ε., Κεβρικίδη Γιάννη, Ταγματάρχη του Δ.Σ.Ε, Μακρή Γιώργο, ταγματάρχη του ΔΣΕ, Πεπέκη Δήμο (Γεροδήμο), Ταγματάρχη του Δ.Σ.Ε., Φράγκο Νίκο και πολλούς άλλους με τη σκηνοθετημένη κατηγορία του οργανωτή του Πογκρόμ (9.9.55), διατάραξη της τάξης και αλήτικες ενέργειες (χούλιγκανς), για να τους δικάσουν και καταδικάσουν τα σοβιετικά δικαστήρια σε φυλακή μέχρι και 3 χρόνια. Παρά το ξεσκέπασμα των αστήριχτων κατηγοριών οι σύντροφοι μας καταδικάστηκαν. Όλοι οι συλληφθέντες και καταδικασθέντες ήτανε αποκλειστικά, απ’ την συντριπτική πλειοψηφία των συντρόφων που υπερασπίσθηκε την Κ.Ε. του Κόμματος, τις αρχές και το καταστατικό και στάλθηκαν στα στρατόπεδα της Σιβηρίας. Οι δίκες αυτές με την προβοκατόρικη προετοιμασία και διεξαγωγή τους η προσπάθεια πλαστογράφησης γεγονότων, ήταν απαραίτητη για να απαλλαγούν απ’ τις σοβαρές ευθύνες οι οργανωτές των γεγονότων ντροπής για να ρίξουν την ευθύνη στην καθοδήγηση του Κ.Κ.Ε., για να δικαιολογήσουν την πραξικοπηματική αντιδιεθνιστική επέμβαση που ετοίμαζε να πραγματοποιήσει στο κόμμα μας η χρουστσωφική ηγεσία.

Το Νοέμβρη του 1955 φθάνει από τη Μόσχα στη Τασκένδη, με εντολή του Προεδρείου του Κ.Κ.Σ.Ε., επιτροπή με επικεφαλής τον Καμαρώφ, για να εξετάσει και συντάξει πόρισμα για τα γεγονότα της Τασκένδης και να ενημερώσει την Κ.Ε. του Κ.Κ.Σ.Ε..

Η επιτροπή «επάξια» εκπλήρωσε την αποστολή που της έδωσε η χρουστσωφική ηγεσία, ύστερα από προσπάθεια ενός μήνα κατέληξε, για τα γεγονότα της Τασκένδης, ότι ευθύνονται μόνον οι Έλληνες κομμουνιστές που ζούνε στην Τασκένδη. Έτσι η επιτροπή απάλλαξε τους κύριους υπεύθυνους για τα γεγονότα της Τασκένδης, τη χρουστσωφική ηγεσία με τους αντιπροσώπους τους σοβιετικούς, που είχαν άμεση σχέση με τους Έλληνες πολιτικούς πρόσφυγες. Επίσης, έμμεσα αναιρούσε την απόφαση της 5^ης ολομέλειας της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. που πραγματοποιήθηκε τον Οχτώβρη του 1955. Γιατί ένα από τα θέματα που εξέτασε ήτανε και το πρόβλημα της Κομματικής Οργάνωσης Τασκένδης. Πήρε ξεχωριστή απόφαση, καταδίκασε τη φραξιονιστική γκρούπα και τις ενέργειες της, καθώς και ορισμένα σοβιετικά τοπικά στελέχη που είχανε άμεση σχέση και επαφή με τους πολιτικούς πρόσφυγες. Η απόφαση αυτή όχι μόνο δεν άρεσε στη σοβιετική ηγεσία αλλά και στάθηκε αφορμή, αργότερα να εκτοξευτεί ενάντια στο σ. Ν. Ζαχαριάδη η κατηγορία του αντισοβιετικού».

Κ.Β.