Σάββατο 7 Μάη, ημέρα γενικής απεργίας στα πλαίσια της ψήφισης του αντιασφαλιστικού εκτρώματος, κάποιοι θέλησαν να «αγωνιστούν» για κάποιες άλλες ανάγκες. Τις ανάγκες της νάρκωσης και της αδιαφορίας, τις ανάγκες που θέλουν τους νέους και νέες παθητικούς και μαστουρωμένους. Έχουμε αναφερθεί ξανά από εδώ για αυτό το ζήτημα, τότε που οι ίδιοι αυτοί κύριοι και κυρίες οργάνωσαν στην Ελλάδα την πρώτη γιορτή κάνναβης στις 9 Μάη, ημέρα της αντιφασιστικής νίκης των λαών.
Στις 7 Μαΐου λοιπόν έγινε εκδήλωση στην Νομική σχολή με διάφορους ομιλητές και ακολούθησε πορεία διαμαρτυρίας με μουσικά events (κανναβική μουσική πορεία!!) στην πλατεία Κλαυθμώνος. Φυσικά η δεύτερη γιορτή της κάνναβης δεν θα μπορούσε να μην έχει μυρωδιά ΣΥΡΙΖΑ. Έναν τόνο «πολιτικής παρέμβασης» στην εκδήλωση έδωσε ο Στέλιος Κούλογλου, ευρωβουλευτής ΣΥΡΙΖΑ και στις υπογραφές υποστήριξης συναντάμε την νεολαία ΣΥΡΙΖΑ και τον τομέα δικαιωμάτων ΣΥΡΙΖΑ. Την στιγμή που η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ έδινε κι άλλο χτύπημα στην εργατική τάξη υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα του κεφαλαίου, «κάποιοι» του σιναφιού τους μας καλούσαν να αλληλομαστουρωθούμε!
Ένα τσούρμο καθηγητάδων, συγγραφέων και λοιπών παρατρεχάμενων ακόμα και χορηγοί όπως η «mystic pizza» καλούν την ημέρα γενικής απεργίας και μια μέρα πριν τελικά ψηφιστεί το αντιασφαλιστικό έκτρωμα να συμμετέχει κόσμος στο δικό τους πανηγύρι μαστούρας.
Αντιγράφουμε από το inexarchia.gr υποστηρικτή επικοινωνίας: «Σάββατο βράδυ, και εκεί που όλα κυλάνε ήσυχα, βαρετά και ωραία στο κέντρο της Αθήνας, ξαφνικά κλείνει το ένα ρεύμα της Σταδίου, στη συνέχεια ολόκληρος ο δρόμος, και η μουσική κανναβική πορεία ξεκινά! Πολλοί από αυτούς παραβατικοί για το κράτος, καθημερινοί άνθρωποι στην πραγματικότητα… παίρνουν την χαρούμενή τους διάθεση από το σπίτι και βγαίνουν στο δρόμο για να διεκδικήσουν την απελευθέρωση της κάνναβης, αλλά και για να διασκεδάσουν».
Να πούμε σε αυτούς τους ναρκωκουλτουριάρηδες πως τίποτα δεν κυλούσε ήσυχα και βαρετά , η εργατιά «τσεκουρωνόταν» με νέα αντιλαϊκά μέτρα και πολλοί νέοι και νέες επιλέξανε τον δρόμο της ταξικής πάλης που σε πείσμα των καιρών θα αναπτύσσεται όσο συνεχίζει και υπάρχει ταξική εκμετάλλευση.
Εχθρευόμαστε από κάθε άποψη το περιεχόμενο της ίδιας της εκδήλωσης, αλλά και πρακτικές τέτοιου είδους που έχουν ως στόχο την αδράνεια και παθητικότητα της κοινωνίας. Μπροστά στην εξαθλίωση που γεννάει ο καπιταλισμός, η εργατική τάξη δεν θα ανεχτεί τέτοιες τακτικές επιπλέον ενίσχυσής της.