[…] Το αμφίβολης αντιπροσωπευτικότητας σωματείο αυτό, διοργανώνει κινητοποιήσεις και αποκλείει συστηματικά τον εμπορικό λιμένα, παρά το γεγονός ότι η ελληνική δικαιοσύνη χαρακτήρισε αυτές τις ενέργειές του παράνομες και καταχρηστικές…
Το λιμάνι του Πειραιά κερδίζει διαρκώς έδαφος και αναδεικνύεται πρωταγωνιστής έναντι των ανταγωνιστών του σε όλη την Ευρώπη […] το σωματείο επιμένει να αξιώνει ανεδαφικές μισθολογικές αυξήσεις […] (Ο ΣΕΒ) ζητά την άμεση παρέμβαση της Δικαιοσύνης και των αρμόδιων αρχών προκειμένου να αποκατασταθεί η εύρυθμη λειτουργία του Λιμανιού του Πειραιά […]
Τα παραπάνω είναι λίγα μόνο από τα όσα είπε ο ΣΕΒ στις 7 Σεπτέμβρη
ως θέση για την απεργία που εξελισσόταν την ίδια ώρα στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του ΣΕΜΠΟ στο Ικόνιο, από τους εργάτες της COSCO. Φυσικά είναι η πολιτική θέση των καπιταλιστών που θέλουν να τσακίζεται η εργατική τάξη χωρίς να «κουνιέται φύλλο». Χρησιμοποιούν την απόφαση της δικιάς τους δικαιοσύνης και ζητάνε ουσιαστικά την καταστολή των εργατών που ενωμένοι αποφάσισαν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Και ναι, είναι η πολιτική τους θέση, όταν μας λένε πως το λιμάνι του Πειραιά «κερδίζει συνεχώς έδαφος» (στο λιμάνι στο πρώτο εξάμηνο του 2018 υπήρξε αύξηση περίπου 30%), αλλά βαφτίζουν ανεδαφικές τις μισθολογικές αυξήσεις που ζητούν οι εργάτες. Μας το λένε ξεκάθαρα: Ο κόπος και το αίμα δικό σας, τα κέρδη δικά μας!
Για την COSCO και τις εργολαβικές εταιρείες που δρουν μέσω της DPORT στο λιμάνι, για τα αστικά δικαστήρια, τον ΣΕΒ και τις αστικές κυβερνήσεις, τα «παράλογα» αιτήματα που έβαλαν από την αρχή του αγώνα (30 Μάη) οι εργάτες μέσω του ταξικού τους σωματείου ΕΝΕΔΕΠ είναι τα παρακάτω:
– Υπογραφή ΣΣΕ με αυξήσεις για όλους τους εργαζόμενους.
– Ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά.
– 6μελής πόστα
– Μετατροπή όλων των συμβάσεων σε πλήρους απασχόλησης και αορίστου χρόνου.
– Σύσταση επιτροπής Υγιεινής και Ασφάλειας.
– Διασφάλιση των όρων Υγιεινής και ασφάλειας – Αναγνώριση των επαγγελματικών ασθενειών.
Για όλους εμάς οι οποίοι παρακολουθήσαμε από την αρχή τον αγώνα που έδωσαν οι εργάτες στο λιμάνι, φάνηκαν καθ΄ όλη την διάρκειά του, τα πολιτικά μέσα που χρησιμοποιεί το κεφάλαιο, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για έναν μονοπωλιακό όμιλο σαν την COSCO. Οι πέντε απεργίες στις οποίες προχώρησαν οι εργάτες με το ταξικό τους σωματείο, κρίθηκαν όλες ανεξαιρέτως παράνομες από τα αστικά δικαστήρια, έπειτα από προσφυγές της εργοδοσίας. Κίνησαν από την πρώτη μέρα απεργοσπαστικό μηχανισμό και αργότερα προχώρησαν σε σύσταση εργοδοτικού σωματείου μέσα σε 3 ημέρες (!). Χτυπήθηκε τραμπούκικα και πισώπλατα από τσιράκι της εργοδοσίας ο πρόεδρος του σωματείου, όπως και στην απεργιακή συγκέντρωση/περιφρούρηση στις 7 Σεπτεμβρίου δημοσιογράφος που κάλυπτε την απεργία. Χρησιμοποιήθηκαν από την εργοδοσία (αναγνωρίστηκαν από τους εργάτες στο λιμάνι) φασίστες που συμμετέχουν στο υποτιθέμενο σωματείο της Χρυσής αυγής στην ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, που βρίσκονταν ανάμεσα στους απεργοσπάστες του εργοδοτικού σωματείου.
Από πλευράς της πολιτικής ηγεσίας του κεφαλαίου των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεν έλειψε ο εμπαιγμός των εργατών. Αφού οι εργάτες απαίτησαν συνάντηση/συζήτηση με τα αρμόδια υπουργεία και την εργοδοσία και αφού οι τελευταίοι δεσμεύονταν για ικανοποίηση των αιτημάτων που έθεταν οι εργαζόμενοι, ακολούθησαν σχεδόν όλα από τα όσα περιγράψαμε παραπάνω (κάποια είχαν γίνει νωρίτερα από την συνάντηση). Οι σοσιαλδημοκράτες έχουν θεσπίσει ένα ισχυρό αντεργατικό οπλοστάσιο, έχουν διατηρήσει και «εμπλουτίσει» όλα τα αντεργατικά μέτρα που είχαν παρθεί από τις προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις και τα όσα ισχυρίζονται για έξοδο από τα μνημόνια, αύξηση του κατώτατου μισθού και επαναφορά των ΣΣΕ φάνηκε στην πράξη και στα μάτια της εργατικής τάξης από τα όσα συνέβησαν στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του ΣΕΜΠΟ.
Αυτό όμως που μας έδειξε τελικά ο αγώνας των εργατών της COSCO είναι το τι μπορεί να καταφέρει η εργατική τάξη, αν υπάρχει η ενότητα και η οργάνωση μεταξύ των εργαζομένων. Με τον αγώνα τους κέρδισαν την πολύ σημαντική ένταξή τους στα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, κατάφεραν να μην «σπάσουν» μπροστά στους τακτικισμούς της εργοδοσίας, διατήρησαν την ενότητά τους, οργάνωσαν και περιφρούρησαν τις απεργίες τους, έσπασαν την σιωπή που οι της COSCO ήθελαν να υπάρχει στο λιμάνι. Θα συμφωνήσουμε απόλυτα με τα λόγια του προέδρου του εργατικού κέντρου Πειραιά στη συνέλευση της απεργίας: «Η μεγαλύτερη επιτυχία που ήδη έχει κατακτήσει ο αγώνας αυτός είναι η ταξική ενότητα των εργαζομένων που στέλνει το μήνυμα σε ολόκληρη την εργατική τάξη. Παρά τους μηχανισμούς, τις προσπάθειες, την επίθεση της εργοδοσίας, τη δημιουργία αντι-σωματείου, η απεργία πέτυχε, το λιμάνι δεν δούλεψε, κανείς δεν πήγε για δουλειά».
Από πλευράς μας, σταθήκαμε από την αρχή με τον λόγο μας στη προσπάθεια των εργατών της COSCO, όπως και στον κάθε ταξικό αγώνα που βάζει μπροστά – αυτή την περίοδο της οξυμένης επίθεσης του κεφαλαίου και της αντεργατικής βαρβαρότητας – την διεκδίκηση των δικαιωμάτων της τάξης μας και παλεύει για την συνολική ταξική ανασυγκρότηση απέναντι στους δύσκολους συσχετισμούς για την εργατική τάξη. Σταθήκαμε και εμείς όπου μπορέσαμε με τις μικρές μας δυνάμεις πλάι με τους απεργούς εργάτες στο λιμάνι και πήραμε από την δύναμή τους, την αγωνιστικότητά τους και τα χαμόγελα για τον αγώνα που δώσανε και συνεχίζουν να δίνουν.