Βρήκε ευκαιρία ο μηχανισμός προπαγάνδας των αστικών ΜΜΕ να ανοίξει το μπαούλο και να χτυπήσει τι…; Τον εφιάλτη των απογόνων του μοναρχοφασισμού στην Ελλάδα. Το φάντασμα με το δίκοχο και το Δέλτα σε κύκλο. Τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας που, παρά την στρατιωτική του ήττα, συνεχίζει να φοβίζει και είναι πάντα επίκαιρος για μια Ελλάδα ανεξάρτητη, λαοκρατούμενη, σοσιαλιστική.
Ένας ιστορικός εν ονόματι Sergei Radchenko δημοσίευσε τέσσερα αποχαρακτηρισμένα αρχεία που δείχνουν την στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης και των Λαϊκών Δημοκρατιών στον ηρωικό λαό που ένοπλα χτυπήθηκε μέσα σε μια δεκαετία με τους ναζιφασίστες κατοχικούς (Γερμανούς, Ιταλούς, Βούλγαρους) και τους αγγλοαμερικάνους ιμπεριαλιστές.
Τα αρχεία αυτά δεν έχουν να δώσουν τίποτε καινούργιο. Η ιστορική έρευνα όλα αυτά τα έχει καταδείξει. Είναι συμπέρασμα, ακόμα και των αναθεωρητών ιστορικών που κάνουν την τρίχα τριχιά για να αποδείξουν δήθεν την έξωθεν στήριξη, ότι η υλική βοήθεια στον ΔΣΕ σε στρατιωτικό υλικό ήταν κυρίως συμβολική και με το σταγονόμετρο. Την ίδια ώρα που ο μοναρχοφασισμός και η αστική τάξη της χώρας ενισχυόταν πολύτροπα με τεράστια ποσά και υλικά από τους Αμερικάνους «ελευθερωτές» και όχι μόνο. Μια μαρτυρία να διαβάσει κανείς από τις εκατοντάδες των μαχητριών και μαχητών του ΔΣΕ θα καταλάβει τους άνισους όρους αγώνα των δύο αντιπάλων. Είναι σχεδόν βέβαιο λόγω των ευνοϊκών συσχετισμών υπέρ του ΔΣΕ ότι αν δεν εμφανιζόταν με τέτοια λύσσα υλικής υποστήριξης ο αμερικάνικος παράγοντας (και με την πυρηνική βόμβα πλέον στη κατοχή του) αλλά και μια σειρά προδοσιών (πισώπλατο μαχαίρωμα Τίτο κλπ) ότι η εξέλιξη για το λαϊκό κίνημα και τη χώρα θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτήν που επέβαλλε ο μοναρχοφασισμός και η αμερικανοκρατία.
Ας φύγουμε όμως από τα ιστορικά συμπεράσματα για το τότε και ας πάμε στο τώρα και στα σημερινά άλυτα προβλήματα που μας τυραννάν. Ρωτάμε: μπορεί η χώρα να σταθεί χωρίς δανεισμό; Η αστική τάξη της χώρας και τα κόμματά της μπορούν χωρίς διαρκή ενίσχυση και παράλληλες εκδουλεύσεις προς τους ιμπεριαλιστές; Μπορούν να κοιτάν το λαό στα μάτια και να μιλάνε για εθνική ανεξαρτησία; Όχι σε όλα…
Όσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, όσο πυκνώνουν τα σύννεφα πολέμου, φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού ότι η αστική τάξη θα δώσει και δίνει με το παραπάνω ότι έχει και δεν έχει για να διασώσει τη μοίρα της.
Πριν λίγες μέρες ο Κ. Μητσοτάκης ευχαρίστησε τον βρετανό ιστορικό Μαρκ Μαζάουερ που έγραψε βιβλίο για την ιστορία του τόπου και την ελληνική επανάσταση. Έδωσαν μάλιστα ελληνική υπηκοότητα στον ιστορικό για να τον τιμήσουν για το έργο του.
Είναι ενδεικτικό πως αδυνατούν και δυσκολεύονται οι ντόπιοι ιστοριογράφοι της αστικής τάξης να γράψουν την ιστορία. Γιατί όσο τη σκαλίζεις τόσο ανακαλύπτεις τον πνιγμό της επανάστασης στο όνομα των μεγάλων δυνάμεων και των διεθνών ισορροπιών ενός κράτους που από τη γέννηση του ήταν δέσμιο και υπόχρεο στους «ελευθερωτές» του. Θέλει τσαγανό (το οποίο δεν έχει) να παραδεχτεί μια τάξη (με όλες τις τάσεις που παρουσιάστηκαν στον κορμό της) που κυριαρχεί δύο αιώνες ότι ο ρόλος της θυμίζει… κτηματομεσίτη και η εξάρτησή της από τους ιμπεριαλιστές είναι η δεύτερη φύση της.