Το παρακάτω κείμενο μάς στάλθηκε από αναγνώστη και φίλο του Prolet connect:
Υπάρχει κόσμος που ζει πάνω σε ένα συννεφάκι. Δεν φταίει· εκεί μεγάλωσε, δεν μπορούμε να τους κρίνουμε γι’ αυτό αλλά μερικές φορές καλύτερα να το βουλώνεις όταν δεν μπορείς να ακουμπήσεις καν το πρόβλημα για το οποίο θες να μιλήσεις.
Υπάρχει απ’ τη μια η εγκληματική μικροαστική κοινωνική αδιαφορία και απ’ την άλλη η θεσμική/πολιτειακή αδιαφορία, αυτές είναι συγκοινωνούντα δοχεία και το αίμα που τις τροφοδοτεί είναι το αίμα των φτωχών.
Ναι των Φτωχών… καλά διαβάσατε.
Πείτε ότι κλείνουν οι σύνδεσμοι· που έχουν να πάνε ρε μαλάκες όλα αυτά τα παιδιά, όταν τα έχουν παρκαρισμένα στο περιθώριο, από τα ΕΠΑΛ στο ντελίβερι ως την απαξίωση της καθημερινότητας; Χαρισμένα στους κάθε λογής μαφιόζους για να κάνουν τη βρώμικη δουλειά, όχι μόνο τώρα, αλλά από τότε που θυμάμαι την εφηβεία μου. Τώρα υπάρχει η ταχύτητα της είδησης και η δίδυμη αδερφή της η αναγνώριση (ναι ρε μαλάκες όταν λες για κλοκ και τσουριές θα έρθει η μέρα που θα πρέπει να τα βγάλεις, πτυχία και παράσημα έχει και ο υπόκοσμος). Αν δεν καταφέρουν να γίνουν μπάτσοι θα μπουν στη νύχτα. Η ματσίλα, η εξουσία, το εύκολο χρήμα παραμένει ο στόχος. Αυτά τους μάθατε για να επιβιώσουν, να είναι σε αγέλες. Ή με τους δυνατούς του υποκόσμου ή με την εξουσία, ποτέ με το δίκαιο.
Αυτά τους μάθατε· αρνείστε πεισματικά εδώ και δεκαετίες να κάνετε τις κοινωνικές δομές όχημα εξέλιξης της κοινωνίας, μόνο μπίζνα, ρεμούλα και ΕΣΠΑ και όποιος σταθεί τυχερός θα σωθεί από αυτή την μπόχα.
Πως υπερασπίζεται την αξία της ανθρώπινης ζωής η ελληνική μικροαστική κοινωνία; Να μιλήσουμε τυχαία με ονόματα; Αϊλάν, Γαρυφαλλιά, Δημήτρης Δαγκλής. Να μιλήσουμε τυχαία με νούμερα; 102, 104, 108. Αρκούν;
Ποια είναι τα πρότυπα αυτή τη στιγμή; Αθλητής, πολιτικός, καλλιτέχνης;;;
Σας χαλάνε οι απλοϊκές ερωτήσεις ακαδημαϊκοί του κώλου;; σας χαλάει την σούπα ή την βόλεψή σας;;
Όταν θέλετε να αγοράσετε λίγο τσόκο και καμιά γραμμή για να διασκεδάσετε ποια δίκτυα νομιμοποιείτε;; Στο περίπτερο τα ζητάτε;;
Όποιος δεν καταλαβαίνει ότι το πρόβλημα είναι Ταξικό είναι μέρος του προβλήματος, όλα τα άλλα είναι mainstream αφηγήσεις για νεοαφεντικά και νεοχίπηδες.
Τα διαχρονικά προβλήματα της θεοσεβούμενης κοινωνίας πάνε αγκαλιά με την προοδευτική κοινωνία που τα κρύβει κάτω απ’ το χαλάκι όλο αθωότητα και όταν θέλει να δικάσει, τους ανασύρει σαν αποδιοπομπαίους τράγους, δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που κάνουν πλάτες στο έγκλημα.
Το αμπάρι του καπιταλισμού είναι όλο αυτό που ζούμε, σχολεία φυλακές, εργασία χαρτζιλίκι, κοινωνία δύο ταχυτήτων, κανένα μέλλον για τους φτωχούς και ένα δάχτυλο να τα καταλογίζει ως ατομική ευθύνη:
Δεν έμαθες γράμματα, πρόβλημα σου.
Δεν βρίσκεις δουλειά, δεν είσαι άξιος.
Δεν κάνεις οικογένεια, είσαι ανίκανος.
Ξέρετε που συμπυκνώνεται η ζούγκλα του καπιταλισμού; στο «ή με τους λύκους ή με τα πρόβατα», «ή τα αποφάγια ή στην πείνα».
Αυτά όμως για τους φτωχούς όχι για αυτούς που τους παριστάνουν, καταλάβατε τη διαφορά;;
Συστράτευση με την οργανωμένη εργατική τάξη!
Ένας πόλεμος υπάρχει, ο Ταξικός!
Π.Ε.