Ανοίγει και φέτος η σεζόν της «βαριάς βιομηχανίας» του τουρισμού, πάνω στην οποία στηρίζεται το αφήγημα της «ανάπτυξης» των διαχειριστών του ελληνικού καπιταλισμού.
Έχει σημασία να δώσουμε βάρος σε κάποιες από τις δηλώσεις του πρωθυπουργού, έτσι ώστε να μπορούμε να κοιτάμε κατάματα τον τρόπο που αναλύει η αστική τάξη τα ζητήματα και πώς αντιλαμβάνεται τις επιτυχίες της εις βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Τις επιτυχίες της θέλει να τις παρουσιάζει ότι είναι επιτυχίες για όλες τις τάξεις. Είναι όμως έτσι;
Στη συνάντηση λοιπόν του Μητσοτάκη με την Εκτελεστική Επιτροπή του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) δηλώνει ο πρωθυπουργός μεταξύ άλλων:
«Η πανδημία αποτέλεσε μία πρωτοφανή δοκιμασία για τον κλάδο του τουρισμού, πήραμε όμως τολμηρές αποφάσεις οι οποίες δικαιώθηκαν εκ του αποτελέσματος στηρίζοντας το brand της Ελλάδος, ανοίγοντας από τους πρώτους, αλλά με απολύτως ασφαλή τρόπο. Και νομίζω ότι δρομολογήσαμε τις περσινές και τις φετινές εξελίξεις ουσιαστικά πριν από δύο και τρία χρόνια, όταν διαχειριστήκαμε -πιστεύω- με μεγάλη επιτυχία και στηρίζοντας τον κλάδο του τουρισμού την πρωτοφανή κρίση της πανδημίας».
Αυτή η δήλωση είναι ανατριχιαστική για την αλήθεια της αλλά και για όσα υποστηρίζει η οργάνωσή μας από την πρώτη στιγμή της διαχείρισης της πανδημίας έως σήμερα, που έχουν καταγραφεί στις θέσεις μας Πανδημία και Ταξική Πολιτική.
Το εγκληματικό «ακορντεόν μέτρων» και τα ψευτολοκντάουν, που κινήθηκαν με μόνη αγωνία το καλό της οικονομίας, η επιβολή να δουλεύει το προλεταριάτο χωρίς καμία προστασία (αυτό το έδειξαν οι δείκτες νόσησης που ήταν και αυτές μαϊμουδιασμένες) αλλά και οι θάνατοι χιλιάδων συνανθρώπων μας, ειδικά μετά την επέλαση του τουρισμού, θεωρείται μεγάλη επιτυχία για τον εκπρόσωπο της αστικής τάξης…
Το ότι η εθνική ενότητα εκφράστηκε γύρω από την προστασία της τουριστικής «βιομηχανίας» και όσων έβαλαν πλάτη για να πάει για δουλειά το προλεταριάτο σε συνθήκες πανδημίας, για την αστική διαχείριση είναι επιτυχημένη πολιτική. Το ότι έπαιξαν τη ζωή του λαού μας στα ζάρια, μετατρέποντας τα νησιά σε τεράστια κορονοπάρτι με κυβερνητική βούλα γι’ αυτούς είναι επιτυχία. Να πάνω σε ποια βάση χωρίζονται οι τάξεις. Αυτό που η μία τάξη το αναγνωρίζει ως επιτυχία η τάξη που πλήρωσε το μάρμαρο, η εργατική τάξη, θα έπρεπε να το θεωρεί καταστροφή και να πράττει αναλόγως… Όμως ήταν χαμηλά τα ταξικά αντανακλαστικά της και δυστυχώς μετράμε 35.000 φέρετρα (ο αριθμός από τα κρατικά επίσημα στοιχεία) από τις «επιτυχημένες» πολιτικές του Κεφαλαίου.
Για το ότι μιλάνε για τη χώρα μας ως «Βrand» δείχνει και το πως την αντιλαμβάνονται οι πλασιέ της. Κείμενο στο Prolet connect σχετικά με το «Brand Ελλάδα» του Κικίλια, που χρησιμοποιεί ως όρο περιχαρής και ο Μητσοτάκης, αναφέρει:
«Για τον υπουργό τουρισμού η Ελλάδα δεν είναι χώρα, αλλά κάτι ανάμεσα σε προϊόν-υπηρεσία και ο λαός της πωλείται και αγοράζεται όπως και κάθε brand, γιατί όλοι εμείς πάμε πακέτο με το brand Ελλάδα. Αυτός λοιπόν ο μεγάλος πατριώτης Κικίλιας έχει το θράσος να μετατρέψει έναν ολόκληρο λαό με υπόσταση, ιστορία, παράδοση, κουλτούρα, αγώνες και πολλά-πολλά άλλα σε ένα σύγχρονο τουριστικό brand…».
Οι επιχειρηματίες από τη δική τους πλευρά συμφωνούν και επαυξάνουν όσον αφορά την αφήγηση της εγκληματικής πολιτικής στην πανδημία:
«Κεφαλαιοποιώντας το πολύ καλό brand name το οποίο έχει φτιάξει η χώρα, το οποίο ενδυναμώθηκε πάρα πολύ κατά τη διάρκεια του κορονοϊού και της πανδημίας Covid και του τρόπου με τον οποίο άνοιξε ο τουρισμός το καλοκαίρι του 2020 και συνέχισε να λειτουργεί το καλοκαίρι του 2021 αποτελώντας -σε πολλές περιπτώσεις και με πολλές πρακτικές- και παράδειγμα και για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, καταφέραμε, κεφαλαιοποιώντας αυτή την πολύ σωστή στρατηγική,να πετύχουμε εντυπωσιακά αποτελέσματα».
Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΤΕ, Γιάννης Ρέτσος
Ποιες θέσεις ήταν εκείνες που αβαντάρισαν τις επιτυχίες κυβέρνησης-επιχειρηματιών; Τελικά ποια τάξη έχασε από το άνοιγμα της οικονομίας σε συνθήκες πανδημίας; Μήπως η εργατική τάξη; Και ποιοι ήταν αυτοί που βόλεψαν με τις θέσεις που είχαν τους σημερινούς πανηγυρισμούς του καπιταλιστικού κόσμου; Ρητορικά τα ερωτήματα…
Για τη φετινή σεζόν και τις ελλείψεις σε εργατικό δυναμικό λέει ο πρωθυπουργός:
«Ελλείψεις που ήδη παρατηρούνται ως προς το εργατικό δυναμικό, μας υποχρεώνει να σχεδιάζουμε από τώρα παρεμβάσεις που θα έχουν ένα μακροχρόνιο αποτύπωμα. Είτε περισσότερη έμφαση στην τουριστική εκπαίδευση και στο πώς θα καταστήσουμε τον κλάδο του τουρισμού πιο ελκυστικό για νέα παιδιά που σκέφτονται από εδώ και στο εξής τις επαγγελματικές τους σταδιοδρομίες -εδώ και το Δημόσιο, αλλά και ο ιδιωτικός τομέας μπορούν κάλλιστα να συνεργαστούν για να μπορέσουμε να πετύχουμε αυτό το στόχο. Είτε επίσης και τη δυνατότητα να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε εργαλεία που έχουν να κάνουν με τη μεταναστευτική μας πολιτική για να προσελκύσουμε και εργαζόμενους από το εξωτερικό, εφόσον αυτό καταστεί απολύτως απαραίτητο».
Και πως λύνεται το ζήτημα για τα κάτεργα της εντατικοποίησης και της σκληρής εργασίας χωρίς δικαιώματα μέσα στην «τουριστική βιομηχανία»; Με διυπουργική απόφαση κάλυψης θέσεων από «τρίτες χώρες» για την περίοδο 2023-24. Ο πίνακας της Καθημερινής είναι ενδεικτικός.
Η εγκληματική πολιτική αποτυπώνεται στα χιλιάδες φέρετρα, της πανδημίας, των Τεμπών, των εργατικών «ατυχημάτων». Ο βούρδουλας της «ανάπτυξης» πέφτει στις πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Μόνο με ταξικές θέσεις, με οργάνωση και αγώνα ο λαϊκός παράγοντας θα μπορεί ξανά να ανασάνει. Είναι στο χέρι των πρωτοπόρων εργαζομένων να καταφέρουν να φτιάξουν τους όρους ώστε να ξαναγίνει η εργατική τάξη τάξη για τον εαυτό της.