Με αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της Βίδας και της Διεθνιστικής Αντιιμπεριαλιστικής Πρωτοβουλίας απέτισαν φόρο τιμής στο Θυσιαστήριο της Λευτεριάς. Σε ένδειξη τιμής στο σοβιετικό λαό και στην αντιναζιστική του εποποιία ανέμισαν δύο σημαίες: της ΕΣΣΔ και της Σοβιετικής Ουκρανίας. Παράλληλα,ακούστηκαναπό το ηχείο τα εμβληματικά σοβιετικά τραγούδια: [1] [2]

Ο φετινός εορτασμός ολοκληρώθηκε με τη σύντομη ομιλία που διάβασαν μέλη της Βίδας σε κλίμα συγκίνησης και συντροφικότητας:

***

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και σήμερα η Τάξη μας γιορτάζει μία από τις μεγαλύτερές της νίκες. Μια νίκη καθοριστική ως προς τις δυνατότητες που αποκάλυψε πως έχει ο οργανωμένος λαός κάτω από την εργατική εξουσία. Γιορτάζουμε την Αντιφασιστική Νίκη της ΕΣΣΔ απέναντι στο φρικτό τερατούργημα που δημιούργησαν τα αντιδραστικότερα κομμάτια της γερμανικής αστικής τάξης και ανέθρεψαν τα μεγάλα μονοπώλια της δύσης.

Η ναζιστική Γερμανία κατατροπώθηκε και νικήθηκε σε βάθος από τον σοβιετικό λαό και τους ηγέτες του, γιατί υπερασπίστηκαν σε πρωτοφανέρωτο βαθμό και αυτοθυσία την ίδια τους την υπόσταση. Μια υπόσταση που είχε ως βασικό δομικό υλικό την αξιοπρέπεια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, που όμοιά της δεν είχε καταξιωθεί και κατακτηθεί ποτέ άλλοτε. Το πρώτο εργατικό κράτος και ο μετασχηματισμός της κοινωνίας των πεινασμένων μουζίκων και των κουρελήδων εργατών σε σοσιαλιστική, ήταν μια υπόθεση που αφορούσε μία προς μία, έναν προς έναν κάθε σοβιετικό πολίτη. Μια υπόθεση που είχε θεμελιωθεί και ο σοβιετικός λαός απολάμβανε μια ζωή που στη δύση φάνταζε εξωπραγματική πόσο μάλλον σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης. Εξ’ ου και ο διεθνής χαρακτήρας που πήρε στις καρδιές των εργατών ανά τις χώρες και το συναίσθημα ανάγκης υπεράσπισης της πρώτης σοσιαλιστικής πατρίδας από όλους. Συναίσθημα που μετουσιώθηκε σε ένοπλη αντιστασιακή δράση με τους παρτιζάνους και τους σαμποτέρ σε βουνά και πόλεις στην κατεχόμενη Ευρώπη να παλεύουν κάτω από την κόκκινη σημαία και τα ιδανικά της ΕΣΣΔ.

Έτσι και εδώ στην Ελλάδα, δίπλα στους μαχητές του Κόκκινου στρατού και τα ορόσημα της Αντιφασιστικής Νίκης με περηφάνια στέκονται επάξια οι Έλληνες αγωνιστές του ΚΚΕ και των ένοπλων οργανώσεων: ΕΑΜ, ΕΛΑΣ ΕΛΑΝ, ΟΠΛΑ, ΕΠΟΝ. ΚΡΙΚΕΛΟ, ΔΟΜΝΙΣΤΑ, ΑΜΦΙΛΟΧΙΑ, ΜΙΚΡΟ ΧΩΡΙΟ, ΟΛΥΜΠΟΣ, ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, ΓΚΙΩΝΑ, ΤΑΫΓΕΤΟΣ. Το σημείο που βρισκόμαστε, το Σκοπευτήριο, το Θυσιαστήριο της Λευτεριάς και ολόκληρη η ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ. ΔΟΥΡΓΟΥΤΙ, ΠΑΓΚΡΑΤΙ, ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ, ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ, ΚΟΚΚΙΝΙΑ και τόσα άλλα ιστορικά τοπόσημα ποτισμένα με αίμα ενάντια στους ναζί και τους δοσίλογους, κοσμούν το πάνθεον των ηρώων που πέσανε στη ΜΟΣΧΑ, ΣΤΑΛΙΝΓΚΡΑΝΤ, ΚΟΥΡΣΚ, ΜΙΝΣΚ, ΜΠΡΕΣΤ, ΣΤΑΥΡΟΥΠΟΛΗ, ΧΑΡΚΟΒΟ, ΚΙΕΒΟ.

Σήμερα οι εορτασμοί μάς βρίσκουν σε ένα πλαίσιο διαφορετικό από τις άλλες χρονιές. Μια συγκυρία εφιαλτική για τον λαό της Ουκρανίας, που εξαναγκάζεται στη σφαγή και την προσφυγιά, από εκεί που άλλοτε Ρώσοι και Ουκρανοί ζούσαν μονιασμένα κάτω από την κόκκινη σημαία και την μία χώρα τους: την ΕΣΣΔ.

Λέγαμε πέρσι και ξαναλέμε φέτος για τη σημασία της επετείου: Η 9/5 σημαίνει Κόμμα σφυρηλατημένο με μαρξιστικές-λενινιστικές αρχές, σημαίνει νίκη της σχεδιοποιημένης οικονομίας ενάντια στην ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, σημαίνει προλεταριακός διεθνισμός και τριτοδιεθνισμός, σημαίνει μέτωπα που να ηγεμονεύει η εργατική τάξη, σημαίνει εργατοαγροτική συμμαχία και φυσικά σημαίνει Στάλιν που διοικώντας τον Κόκκινο Στρατό, απελευθερώθηκε η ανθρωπότητα από τον ναζισμό/φασισμό.

Η 9/5/1945 θα είναι για πάντα εφιάλτης των καπιταλιστών, γιατί το επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα έδειξε τα δόντια του και διέλυσε την προσπάθεια του ναζιφασισμού να κάνει τη βρώμικη δουλειά για το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Υπεράσπισε τη σοσιαλιστική πατρίδα όλων των εργαζομένων και πάλεψε με το όπλο στο χέρι ενάντια στους χιτλερικούς και στους συνεργάτες τους. Στα παρτιζάνικα κινήματα οι κομμουνιστές ήταν αυτοί που καθοδήγησαν την πάλη των λαών κάτω από την κόκκινη σημαία του μαρξισμού-λενινισμού. Οι λαοί σαν ένα σώμα αγωνίστηκαν και μάτωσαν για το δίκιο και τη λευτεριά και διέλυσαν τη ναζιστική βαρβαρότητα.

Οι καπιταλιστές όλης της δύσης πόνταραν στον ναζισμό και στη «χρήσιμη» προσπάθειά του να διαλύσει τη Σοβιετική Ένωση. Απέτυχαν.

Οι λαοί όλων των χωρών υπεράσπισαν τη χώρα με το σφυρί-δρεπάνι, γιατί ήξεραν ότι αυτή η χώρα, που οικοδομείται ο σοσιαλισμός, είναι των εργαζομένων. Τα άλματα του σοβιετικού λαού στη λαϊκή οικονομία ξεφτίλιζαν έμπρακτα τον καπιταλιστικό κόσμο της ανεργίας, των αυτοκτονιών, της αστεγίας, του αλκοολισμού, της πορνείας, της κακοπληρωμένης εργασίας, της αλλοτρίωσης, του σωβινισμού, της γυναίκας-εμπόρευμα, της παιδικής εργασίας και της πείνας. Η σοβιετική ένωση ήταν η απόπειρα σοσιαλιστικής οικοδόμησης και το παγκόσμιο προλεταριάτο την είχε πρότυπο και παράδειγμα. Καμία χωρά ποτέ ξανά δεν αγαπήθηκε από την εργατική τάξη σε παγκόσμιο επίπεδο όπως η Σοβιετική Ένωση επί Στάλιν.

Σήμερα με αδιανόητες ανατροπές των συσχετισμών εις βάρος του λαϊκού παράγοντα και της εργατικής τάξης, αυτές οι ημερομηνίες ορόσημα πρέπει να διδάσκουν τους προλετάριους και το ευρύτερο ριζοσπαστικό και λαϊκό κίνημα.

Η 9/5/1945 γίνεται γιορτή χωρίς περιεχόμενο πρώτα και κύρια από τον ρώσικο ιμπεριαλισμό. Η εκκίνηση της καπιταλιστικής παλινόρθωσης μετά τον θάνατο του Στάλιν και το 20οσυνέδριο του ΚΚΣΕ (που πρώτοι χαιρέτισαν τα υπολείμματα του τροτσκισμού και όλοι οι οπορτουνιστές ανά τον κόσμο) και φυσικά η σταδιακή στροφή προς την τελική ανατροπή, ανέτρεψε και με τη «βούλα» όσα κέρδισαν οι λαοί μετά την 9/5/1945. Τα σύμβολα που καπηλεύονται οι Ρώσοι νεοκαπιταλιστές και ο ρώσικος ιμπεριαλισμός δεν έχουν καμία σχέση με τον σοσιαλισμό/κομμουνισμό. Οι κομμουνιστές αυτό πρέπει να το καταγγέλλουν συνεχώς και με κάθε τρόπο. Η σοσιαλιστική πατρίδα κέρδισε τότε και δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία.

Λέγαμε και λέμε και φέτος: η 9/5 πρέπει να εμπνέει τους λαούς ενάντια στον αντικομμουνισμό και τις «θεωρίες των άκρων» της ΕΕ και των ΗΠΑ. Οι λαοί με πρωτοπόρα την εργατική τάξη πρέπει να χτίσουν αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο ενάντια στις ΗΠΑ-ΕΕ από τη μία, και τη Ρωσία-Κίνα από την άλλη. Οι λαοί με πρωτοπόρα την εργατική τάξη πρέπει να αγωνιστούν ενάντια και απέναντι στους ιμπεριαλιστές και το καπιταλιστικό σύστημα. Γνωρίζουμε πως ο παγκόσμιος συσχετισμός είναι υπέρ του Κεφαλαίου, μα η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και οι τεράστιες αντιθέσεις που δημιουργεί γεννούν συνεχή φτωχοποίηση και προλεταριοποίηση μαζών. Εκεί είναι που οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες πρέπει να δουλέψουν μέσα στις μάζες και να ξαναθέσουν το επαναστατικό πρόγραμμα των σύγχρονων αναγκών για σοσιαλισμό/κομμουνισμό. Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες, έχουν ανάγκη από σφυρηλατημένο για μάχες επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα. Η πορεία των μπολσεβίκων από τον Οχτώβρη του 1917 έως και την 9 Μάη 1945 διδάσκει τον τρόπο που η εργατική τάξη παλεύει, μάχεται, νικά.

Εδώ και δυο μήνες, σύντροφοι και συντρόφισσες, ο ρωσικός ιμπεριαλισμός χτυπά την Ουκρανία στο πλαίσιο της ολοένα αυξανόμενης ενδοϊμπεριαλιστικής σύγκρουσης που δείχνει πως οδεύουμε προς οδυνηρές και καταστροφικές καταστάσεις για τους λαούς. Η σημερινή συγκέντρωσή μας δεν έχει μόνο επετειακό χαρακτήρα αλλά γίνεται τόπος ενότητας και πολιτικής διαπάλης.

Αυτή τη μέρα πρέπει να μιλήσουμε ξεκάθαρα πως δεν «είμαστε όλοι μαζί». Εμείς είμαστε με την ΕΣΣΔ και τους λαούς που πάλεψαν με το όπλο στο χέρι.

Τα τσαρικά σύμβολα, η τρίχρωμη σημαία, η γεωπολιτική αλά Ντούγκιν, τα Ζήτα και οι αποκαλούμενες λαϊκές δημοκρατίες, ο αντιλενινιστικός-αντικομμουνιστικός «φιλοσοβιετισμός» του Πούτιν σε ένα κοκτέιλ με δήθεν αντιιμπεριαλιστικές αναλύσεις της εγχώριας πουτινικής αριστεράς είναι ο άλλος πόλος που έχει εμφανιστεί στη χώρα αλλά και στην αριστερά. Κανείς δε μπορεί να κινείται ανάμεσα στα δυο. Ούτε μπορεί να υπάρξει ενότητα γενική και αόριστη όπως θέλουν οι οπορτουνιστές, έτσι ώστε να μπορούν να τρέφονται από τη σύγχυση που δημιουργείται. Να ξεχάσουμε μήπως ποιοι ευθύνονται για τη διάλυση του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος και τη γενικότερη υποχώρηση του εργατικού κινήματος; Ποιοι ευθύνονται για τον ειρηνικό δρόμο προς το σοσιαλισμό; Να ξεχάσουμε μήπως τι έκαναν στο ΚΚΕ οι χρουστσοφικοί; Να ξεχάσουμε τι πέρασαν οι πολιτικοί πρόσφυγες και παρτιζάνοι του ΔΣΕ που αρνήθηκαν τη νέα κατάσταση της αντεπανάστασης; Να ξεχάσουμε μήπως ποιοι και γιατί δολοφόνησαν τον επαναστάτη κομμουνιστή ηγέτη Ν. Ζαχαριάδη; Όχι, αυτά δε ξεχνιούνται. Ούτε μπορούμε να πατάμε σε δυο βάρκες όπως είναι διαδεδομένο στις μέρες μας από τμήματα της αριστεράς.

Ανάμεσά μας έχουμε απογόνους από τη μακρινή Τασκένδη και αλλού. Οι κοινότητες των επαναπατρισμένων πολιτικών προσφύγων ήταν αυτοί που υπερασπίστηκαν την αλήθεια και μας την έδωσαν ως σκυτάλη σε εμάς τους νεότερους έτσι ώστε να μην περάσει το ψέμα πάνω στην ιστορία του ΚΚΕ αλλά και της μετατροπής των κομμουνιστικών κομμάτων σε αστικοποιημένα κόμματα.

Όσο κάποιοι αριστεροί αθωώνουν τον ρωσικό και κινεζικό ιμπεριαλισμό με αριστερή δήθεν φρασεολογία τόσο είναι αναγκαία η πολιτική και ιδεολογική σφυρηλάτηση της εργατικής τάξης και του μαχόμενου προλεταριάτου κάτω από τη σημαία της ανεξαρτησίας και του σοσιαλισμού. Για μας ανεξαρτησία σημαίνει ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και όχι αλλαγή πάτρωνα. Η 9/5/1945 ήταν και είναι ημέρα των λαών και της αλληλεγγύης. Και ως τέτοια την τιμάμε. Δεν την χαρίζουμε σε όσους ευθύνονται για την καπιταλιστική παλινόρθωση στην ΕΣΣΔ και στη Λερναία Ύδρα των απογόνων τους.

Τιμή για πάντα στον Κόκκινο Στρατό, στο μπολσεβίκικο κόμμα των Λένιν-Στάλιν, στα παρτιζάνικα αντιστασιακά κινήματα και τα κομμουνιστικά κόμματα της τρίτης διεθνούς. Τιμή για πάντα στο ηρωικό ΚΚΕ, το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ και την ΟΠΛΑ που αγωνίστηκαν ενάντια στον χιτλεροφασισμό.

Κάτω ο ιμπεριαλισμός, ο φασισμός και ο πόλεμος

Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες