Πριν λίγες μέρες εντοπίσαμε σε έναν πάγκο με μεταχειρισμένα βιβλία, στην πλατεία Βικτωρίας, ένα βιβλίο τυπωμένο το 1948… Το βιβλίο ήταν του Λέοντος Τρότσκι με τον τίτλο «προδομένη επανάσταση», κάποιου εκδότη με το όνομα Λάμπρος Τασολάμπρος. Δεν γνωρίζουμε αν κάποια τροτσκιστική φράξια ήταν πίσω από την έκδοση, ούτε αν το συγκεκριμένο βιβλίο (που χτυπά την ΕΣΣΔ) ήταν από αυτά που έβγαζε την ίδια περίοδο η ασφάλεια (το εκδοτικό της ασφάλειας έβγαζε δεκάδες τίτλους από «συλλόγους» πρώην εαμιτών κλπ) για να κάνει «αριστερή» αντιπολίτευση στο επαναστατικό κίνημα της χώρας…

Την ίδια χρονιά οι μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ έδιναν έναν τιτάνιο ένοπλο αγώνα για να ξεσκλαβώσουν τη χώρα από τα ντόπια παράσιτα και τους ιμπεριαλιστές.

Τι συνειρμούς μπορεί να κάνει κανείς για την «προδομένη επανάσταση», το βιβλίο που διαβάστηκε, από το 1936, με χαρά από όλους τους πολέμιους της σοσιαλιστικής ΕΣΣΔ και των μπολσεβίκων; Τι να σκεφτεί κανείς για τον Τασολάμπρο που κυκλοφορούσε (με δικά του έξοδα;) στην Αθήνα το 1948, μετά την πλήρη πολιτικο-ιδεολογική ήττα του τροτσκισμού παντού στον κόσμο και εν μέσω Εμφυλίου Πολέμου στη χώρα, την «προδομένη επανάσταση»;

Ας αντιγράψουμε τα πρώτα τρία άρθρα του αντικομμουνιστικού νόμου 509/1947 του μοναρχοφασιστικού καθεστώτος για να δούμε υπό ποιες συνθήκες κυκλοφορούσαν εκδόσεις, έντυπα και εφημερίδες του λαϊκού κινήματος που χτυπιόταν ένοπλα με τους μοναρχοφασίστες.

 Ἄρθρον 1.

1. Τὸ Κομμουνιστικὸν Κόμμα Ἑλλάδος, τὸ Ἐθνικὸν Ἀπελευθερωτικὸν Μέτωπον (ΕΑΜ) καὶ ἡ Ἐθνικὴ Ἀλληλεγγύη προπαρασκευάσαντα καὶ ἐνεργοῦντα τὴν κατὰ τῆς ἀκεραιότητος τῆς Χώρας προδοτικὴν ἀνταρσίαν διαλύονται. Ἐπίσης διαλύεται καὶ πᾶν ἄλλο πολιτικὸν κόμμα, σωματεῖον ἢ ὀργάνωσις, ἥτις ἤθελε θεωρηθῇ, κατὰ τὰς διατάξεις τῆς ἑπομένης παραγράφου, ὡς συνεργαζόμενη μετ’ αὐτῶν ἢ ἐπιδιώκουσα ἀμέσως ἢ εμμέσως τὴν ἐφαρμογὴν ἰδεῶν ἐχουσῶν ὡς σκοπὸν τὴν διὰ βιαίων μέσων ἀναπροπὴν τοῦ πολιτεύματος, τοῦ κρατοῦντος κοινωνικοῦ συστήματος ἢ τὴν ἀπόσπασιν μέρους ἐκ τοῦ ὅλου τῆς Ἐπικρατείας.

2. Κόμματα, σωματεῖα, ἢ ὀργανώσεις μὴ μνημονευόμεναι ἀνωτέρω, ὡς καὶ αἱ τυχὸν συσταθησόμεναι μετὰ τὴν ἰσχὺν τοῦ παρόντος Νόμου, διαρκούσης τῆς ἀνταρσίας, χαρακτηρίζονται ὡς ὑπαγόμεναι εἰς τὰς διατάξεις τῆς προηγουμένης παραγράφου δι’ ἀποφάσεως τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου μεν, ἐφ’ ὅσον πρόκειται περὶ κόμματος, εἰς πᾶσαν δ’ ἄλλην περίπτωσιν δι’ ἀποφάσεως τῶν κατὰ τόπους πρωτοβαθμίων Ἐπιτροπῶν Δημ. Ἀσφαλείας, μὴ ὑποκειμένης εἰς οὐδὲν ἔνδικον μέσον.

3. Τὰ γραφεῖα τῶν διαλυομένων κομμάτων, σωματείων ἢ ὀργανώσεων κλείονται, λυομένης τῆς μισθώσεως, ἅπασα δὲ ἡ περιουσία καὶ τὰ ἀρχεῖα αὐτῶν κατάσχονται ὑπὸ τῆς οἰκίας Εἰσαγγελικῆς Ἀρχῆς.

4. Τὰ κατὰ τὴν προηγουμένην παράγραφον κατασχόμενα δημεύονται διὰ βουλεύματος τοῦ συμβουλίου τῶν Πλημμελειοδικῶν τοῦ τόπου τῆς κατασχέσεως. Ἐν τῷ βουλεύματι ὁρίζεται τίνα ἐκ τῶν δημευομένων ἀντικειμένων δύναται νὰ ἐκποιηθοῦν. Τὸ προϊὸν τῆς ἐκποιήσεως τούτων διατίθεται ἀποκλειστικῶς πρὸς ἐνίσχυσιν τῶν θυμάτων τῆς ἀνταρσίας.

Ἄρθρον 2.

1. Ὅστις ἐπιδιώκει τὴν ἐφαρμογὴν ἰδεῶν ἐχουσῶν ὡς ἔκδηλον σκοπὸν τὴν διὰ βιαίων μέσων ἀνατροπὴν τοῦ Πολιτεύματος, τοῦ κρατούντος κοινωνικοῦ συστήματος ἢ τὴν ἀπόσπασιν μέρους ἐκ τοῦ ὅλου τῆς ἐπικρατείας, ἢ ἐνεργεῖ ὑπὲρ τῆς ἐφαρμογῆς αὐτῶν προσηλυτισμὸν τιμωρεῖται ἐὰν μὲν εἶναι ἀρχηγὸς ἢ ὁδηγὸς διὰ τῆς ποινῆς τῶν προσκαίρων δεσμῶν, εἰς ἰδίως δὲ βαρείας περιπτώσεις διὰ τῆς ποiνῆς τῶν ἰσοβίων δεσμῶν ἢ τοῦ θανάτου, ἐὰν δὲ εἶναι ἁπλοῦς συστασιώτης διὰ ποινῆς φυλακίσεως, εἰς ἰδίως δὲ βαρείας περιπτώσεις διὰ τῆς ποινῆς τῆς εἱρκτῆς ἢ τῶν προσκαίρων δεσμῶν.

2. Ὡς ἰδιαιτέρα ἐπιβαρυντικὴ περίπτωσις θεωρεῖται ἡ ἐκτέλεσις τῆς πράξεως ἐν δημοσίῳ τόπῳ, παρόντων πολλῶν, ἢ διὰ τοῦ τύπου, ἢ ἐὰν ὁ προσηλυτισμὸς ἐνεργεῖται διὰ χρημάτων, ἢ ἀπευθύνεται πρὸς ἀνηλίκους, στρατιωτικοὺς ἐν γένει ἢ δημοσίους λειτουργούς.

Ἄρθρον 3.

1. Ἐὰν τὸ ἐν τῷ προηγουμένῳ ἄρθρῳ ἀδίκημα τελεσθῆ διὰ τοῦ τύπου, ὑπέχουσιν εὐθύνην ὃ τε συγγραφεὺς ἢ συντάκτης τοῦ δημοσιεύματος, ὁ διευθυντὴς ἢ ἐκδότης τοῦ ἐντύπου, καὶ ὁ ἐν γνώσει ἀναλαβών τὴν κυκλοφορίαν τοῦ τοιούτου ἐντύπου, ἀγνώστου δὲ ὄντος τοῦ ἐκδότου, ὁ τυπογράφος.

2. Κατὰ τῶν ἐν τῇ προηγουμένῃ παραγράφῳ ἀπαγγέλλεται πρὸς τούτοις παῦσις τοῦ ἐπιτηδεύματος τοῦ δημοσιογράφου ἢ τυπογράφου ἢ ἐκδότου τουλάχιστον ἑνὸς ἔτους καὶ ἐν ὑποτροπῇ ὁριστικὴ τοιαύτη.

3. Ὁ παρὰ τὴν παῦσιν ταύτην ἐξασκῶν τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ τιμωρεῖται διὰ φυλακίσεως καὶ ἐν ὑποτροπῇ δι’ εἱρκτῆς.

Όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης στο άρθρο 3 διώκονται εκδότες, συγγραφείς, τυπογράφοι οι οποίοι «προσηλυτίζουνε» ενάντια στο ελληνικό μοναρχοφασιστικό καθεστώς. Το βιβλίο του Λέοντος Τρότσκι μάλλον δεν ενοχλούσε το 1948 που οι… «πράκτορες της Μόσχας και του ΚΚΕ θέλησαν να κάνουν την Ελλάδα κόκκινη δικτατορία»… Από το 1936 εξάλλου έλεγε ο Λέων ότι είναι προδομένη η επανάσταση από τον Θερμιδώρ της ΕΣΣΔ…

Μετά τον ν. 509/1947 εντάθηκε η καταστολή, οι απαγορεύσεις, η τρομοκρατία, περιορίστηκαν οι όποιες δημοκρατικές ελευθερίες, τα εκτελεστικά αποσπάσματα έγιναν καθημερινότητα για τους αιχμαλώτους κομμουνιστές και γέμισαν τα μπουντρούμια με δημοκρατικό και αριστερό κόσμο.

Ο νόμος έχει την υπογραφή του βασιλιά Παύλου, του προέδρου Θεμιστοκλή Σοφούλη και του υπουργού Δικαιοσύνης Χρήστου Λαδά. Ο τελευταίος εκτελέστηκε ως εχθρός του λαού από το αντάρτικο πόλης του ΔΣΕ τον Μάη του 1948 στην πλατεία Καρύτση. Αυτοί που καταδίκασαν το γεγονός πέρα από τις παρατάξεις του καθεστώτος ήταν και οι… αρχειομαρξιστές και το κόμμα τους που έπιναν νερό στο όνομα του Τρότσκι, καταδικάζοντας με τον πιο σκληρό τρόπο την ενέργεια στη νόμιμη εφημερίδα τους «πάλη των τάξεων»… Τι έκανε ο εκδότης του Τρότσκι Τασολάμπρος μετά το 1949 δεν γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε, όμως, τι τράβηξαν οι αγωνιστές/στριες του ΔΣΕ στην πολιτική προσφυγιά, στα ξερονήσια και τις φυλακές…

Η πάλη των κομμουνιστικών κομμάτων της ΚΔ ενάντια στον τροτσκισμό μόνο διδάγματα μπορεί να δώσει στις νέες γενιές που θέλουν να αγωνιστούν για τη νίκη της εργατικής τάξης και τον σοσιαλισμό/κομμουνισμό.

Από τις εκδόσεις Κόκκινη Βιβλιοθήκη κυκλοφορεί το τεράστιας σημασίας ντοκουμέντο Ιδεολογική πάλη ανάμεσα στο ΚΚΕ και στις παραφυάδες του ελληνικού τροτσκισμού 1946-47.

Γ.