Με αφορμή τα 199 χρόνια από την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821 αναδημοσιεύουμε αποσπάσματα από το άρθρο του Κομμουνιστή Γιάννη Ζέβγου, που δολοφονήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1947 στη Θεσσαλονίκη από τους μοναρχοφασίστες.
Ο λαός μας, με τους λαούς των Βαλκανίων πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν για την Λευτεριά, την πρόοδο και την ανεξαρτησία ενάντια στην ντόπια εκμεταλλεύτρια τάξη και τους ξένους δυνάστες.
Ωστόσο το επαναστατικό ηφαίστειο έβραζε στην Ιταλία και στην Ισπανία και τη στιγμή που οι βασιλιάδες της «Ιερής συμμαχίας» ήταν συγκεντρωμένοι στο Λέϊβαχ της Αυστρίας, ξέσπασε η επανάσταση και στην Ελλάδα.
Είναι φανερό πως η σημασία της ελληνικής επανάστασης δεν είχε τοπική περιορισμένη σημασία. Η επαναστατική φλόγα που άναβε στη Μολδοβλαχία και φούντωνε στην καθαυτό Ελλάδα υπήρχε κίνδυνος να μεταδοθεί σ’ όλες τις ευρωπαϊκές περιφέρειες της τουρκικής αυτοκρατορίας και να προκαλέσει δυνάμωμα του επαναστατικού κινήματος σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.
Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες η εξέγερση του ελληνικού λαού συγκέντρωσε την προσοχή των δυνάμεων της επανάστασης και της αντεπανάστασης.
Με αγαλλίαση και με αλαλαγμούς χαράς υποδέχτηκαν το άγγελμα για την ελληνική επανάσταση οι λαοί και τα προοδευτικά στοιχεία της Ευρώπης και όλου του κόσμου, ενώ με τρόμο, με μίσος και κατάπληξη το άκουσαν οι αντιδραστικές κυβερνήσεις και οι βασιλιάδες της «Ιερής συμμαχίας».
Οι Άγγλοι κρατώντας τα Εφτάνησα στάθηκαν οι κυριότεροι εχθροί της επανάστασης και ενώ έδιναν στα τουρκικά πλοία άσυλο στα λιμάνια των Εφτανήσων, τρομοκρατούσαν τους πληθυσμούς τους και τους απαγόρευαν να βοηθήσουν μ’ οποιοδήποτε τρόπο τους επαναστάτες. Η αγγλική θηριωδία πήρε πρωτάκουστες διαστάσεις. Τον Σεπτέμβριο του 1821 κρέμασαν πέντε χωριάτες της Ζακύνθου και πολλές εκατοσταριές φυλάκισαν για να πνίξουν τις επαναστατικές τους διαθέσεις και τις συμπάθειές τους προς την επανάσταση του ελληνικού λαού.
Η επίσημη αστικοτσιφλικάδικη Ευρώπη των βασιλιάδων απ’ την Αγγλία μέχρι της τσαρική Ρωσία, νοιώθοντας τον εθνικό χαρακτήρα της επανάστασης πήραν εχθρική πολεμική θέση απέναντι στο λαό που ζητώντας τη λευτεριά του, στρέφονταν ενάντια στον παλιό κόσμο, που ένα των στηριγμάτων του ήταν κι’ η σουλτανική Τουρκία.
Τα παραπάνω γεγονότα είναι αρκετά να δείξουν την περίβλεπτη θέση που πήρε η επανάσταση του 1821 στο μεγάλο επαναστατικό δημοκρατικό κίνημα που ξεχύθηκε απ’ την γαλλική επανάσταση του 1789. Η επανάσταση απ’ αυτή την άποψη αποτελεί πολύτιμη συμβολή του ελληνικού λαού στο μεγάλο έργο της προόδου της ανθρωπότητας.
Ωστόσο οι Έλληνες εμποροκοτζαμπάσηδες, έχοντας την ηγεμονία της επανάστασης, αγωνίστηκαν να αποσπάσουν το έθνος από το στρατόπεδο της επανάστασης, να του φορέσουν καινούργια δεσμά καταδικάζοντας το έτσι στη στασιμότητα και στο μαρασμό.
Στάθηκαν ανίκανοι να στηριχθούν στις ηφαιστειώδικες δυνάμεις που έκρυβαν οι λαϊκές μάζες, να χρησιμοποιήσουν τους ξένους επαναστάτες , να εξασφαλίσουν τον ολοκληρωτικό θρίαμβο της επανάστασης και να βάλουν το έθνος στις πρώτες γραμμές των προοδευτικών χωρών. Τάξη δειλή και συντηρητική, τρέμοντας τον ίδιο τον ελληνικό λαό, αφαίρεσε την υπόθεση της επανάστασης από τα ρωμαλέα του χέρια και την εναπόθεσε στα χέρια της αντίδρασης.
Με ικετευτικά γράμματα εκλιπαρούσε τον Τσάρο και τον Πάπα και τελευταία πρόσπεσε στην συντηρητική Αγγλία και έβαλαν τις βάσεις της κατοπινής υποδούλωσης της χώρας στους ξένους.
«Ηθικώς και πολιτικώς και εμπορικώς η ανεξαρτησία της Ελλάδας συμφέρει εις την Ευρώπην και ιδίως εις την Αγγλία», έγραφε ο Αλ. Μαυροκορδάτος, ο πολιτικός αρχηγός των εμποροκοτζαμπάσηδων. Τα δύο δάνεια του 1824 και 1825 που έγιναν στην αγγλική αγορά απόδειξαν με τι είδους συμφέροντα εννοούσαν να συνδέσουν την Ελλάδα με τους Άγγλους οι Έλληνες εμποροκοτζαμπάσηδες. Το πρώτο δάνεια έγινε για 8000.000 λίρες και στην Ελλάδα έφθασαν μόνο 291.000 λίρες. Το δεύτερο δάνειο έγινε για 2.000.000 λίρες και στην Ελλάδα έφθασαν μόνο 230.115 λίρες;. Και γι’ αυτά τα δάνεια μπήκε υποθήκη η κρατική γη, τα έσοδα των τελωνείων, οι αλυκές, τα ιχθυοτροφεία.
Η Ελλάδα δεν είχε ακόμα απελευθερωθεί απ’ τους Τούρκους δυνάστες. Οι λαϊκές μάζες σε απελπισμένη πάλη με τις σουλτανικές ορδές διεκδικούσαν «ή τη νίκη ή τη θανή», όπως λέει ο ποιητής. Μα σύγχρονα οι εμποροκοτζαμπάσηδες έπλεκαν τις καινούριες αλυσίδες του ξένου κεφαλαίου, που στα μετεπαναστατικά χρόνια αποστράγγιζε τον ελληνικό λαό και έκανε εικονική τη λευτεριά του, αποτραβούσαν το έθνος απ’ την τροχιά της προοδευτικής, επαναστατικής κίνησης και το ριχναν στην αγκαλιά της αντεπανάστασης στα χρόνια που οι λαϊκές μάζες ξαγόραζαν με αιματηρές εκατόμβες την εθνική λευτεριά, οι εμποροκοτζαμπάσηδες πρόδιναν αυτή τη λευτεριά στους ξένους κεφαλαιούχους. Απ΄ το 1821 μέχρι σήμερα συνεχίζουν το έργο της προδοσίας των εθνικών αγώνων του 1821 και σήμερα κυριαρχούν ουσιαστικά στην Ελλάδα οι ξένοι δυνάστες. Οι ξένοι ιμπεριαλιστές που την τυραννική τους δεσποτεία την εκφράζουν καθημερινά η Πάουερ, η Ούλεν, ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος και το άλλο πολυπλόκαμο δίχτυ της εκμετάλλευσης, σε στενή συνεργασία με την ελληνική πλουτοκρατία, καταδυναστεύουν οικονομικά, πολιτικά, εθνικά τον ελληνικό λαό και η χώρα βρίσκεται στην υπηρεσία της αντίδρασης.
Προδομένη η υπόθεση των αγωνιστών του 1821 περιμένει την ολοκλήρωσή της. Το σύγχρονο επαναστατικό κίνημα του εργαζόμενου έθνους, καθοδηγημένο απ’ το προλεταριάτο, κληρονόμο των εθνικών αγώνων, θα απαλλάξει τη χώρα απ’ την εξάρτηση του ξένου κεφαλαίου και απ’ τους ντόπιους εκμεταλλευτές και θ’ ανοίξει το δρόμο για να ανυψωθεί ο ελληνικός λαός, για να ανθίσει ο εθνικός του πολιτισμός.
«Ριζοσπάστης» 25/3/1936, «Ο Ρίζος της Δευτέρας» 24/3/1947, Αθήνα