Είμαστε σε διαρκή διαπάλη με τον κάθε είδους αναθεωρητισμό και θεωρούμε χρέος μας να σηκώνουμε τείχη στην φανφαρόνικη αριστερά των καβατζομένων στο αστικό σύστημα και να αποκρούουμε την έπαρση και το θέαμα που τα στελέχη της έχουν μάθει να καλλιεργούν και να προωθούν. Είναι λογικό ότι η μεταπολιτευτική κουλτούρα αυτής της «σχολής» των φανφαρόνων του Τίποτα έχει περάσει στο μεδούλι των «μαθητών» της.
Στις 17.1.2016 δημοσιεύτηκε κείμενο του γραμματέα της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Ιάσονα Σχινά-Παπαδόπουλο που απευθυνόταν στη φασιστοφυλλάδα πρώτο θέμα και στον κιτρινισμό της. Δεν θα σταθούμε σε αυτήν την διάσταση, υπάρχει κάτι πολύ πιο σοβαρό που πρέπει να κοιτάξουμε και μας δίνει πάσα ο νεολαίος της κυβερνώσας αριστεράς…
Δείχνει απόλυτα τον τρόπο σκέψης των αναθεωρητών εκ της αριστεράς , δείχνει ακριβώς τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το χθες και το σήμερα, τον τρόπο που ερμηνεύουν και αλέθουν από την ιστορία ότι, όπως και όποτε τους συμφέρει.
Ο συγκεκριμένος καταγράφει τους αγωνιστές του σογιού του , αγωνιστές του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, κυνηγημένους και φυλακισμένους, μαχητές του ΔΣΕ. Και περνάει μετά στα νεότερα οικογενειακά μέλη που πέρασαν από την ΟΜΛΕ, την ΠΠΣΠ, την ΚΝΕ, τον ΡΗΓΑ, το «γνωστό» πλέον Πολυτεχνείο και όλα αυτά τα πασπάλισε με συναίσθημα και ποζεριά, τα έκανε ένα «δυναμικό» μπακράουντ και «απάντησε» σε μια φασιστοφυλλάδα.
Φυσικά έφτασε μέχρι το Δεκέμβρη του 2008 για να «δέσει» η σάλτσα του γραμματέα με τις περγαμηνές. Γιατί μιλάμε για θέαμα;
Η επίκληση στο αντάρτικο τουφέκι του ΕΛΑΣ ή του ΔΣΕ των παππούδων του για παράδειγμα είναι ή δεν είναι απλά μια εικόνα για το κάδρο; Όταν το υποκείμενο που δήθεν μιλάει με καμάρι για εκείνη την γενιά, είναι ένας νεαρός σοσιαλδημοκράτης που υπερασπίζεται ότι πιο αντιδραστικό έχει να επιδείξει έως σήμερα η αστική αριστερά!
Ο γραμματέας δρα μέσα στο κόμμα της αστικής αριστεράς , το ΣΥΡΙΖΑ, που διαχειρίζεται τον ελληνικό καπιταλισμό και χτυπά την εργατική τάξη. Δίνει αβάντες στο Κεφάλαιο και υποτάσσεται στους Ιμπεριαλιστές. Οπότε πως ακριβώς τους «τιμά» ο γραμματέας τους αγωνιστές παππούδες που επικαλείται. Μάλλον το αντίθετο, σπιλώνει τον αγώνα και την πάλη τους ενάντια στον Ιμπεριαλισμό και την ντόπια αντίδραση μιλώντας δήθεν ως «κάτοχος» της αριστερής παράδοσης γιατί είναι ένας τσιτσερόνε του Κεφαλαίου…
Αυτά είναι παλιά όμως, είναι άλλες εποχές, άλλες συνθήκες- θα πουν οι χαριτωμένοι «αριστεροί των κινημάτων», και θα συμφωνήσουμε όσο αφορά τις περιόδους. Όσο αφορά τα περιεχόμενα όμως-καθόλου παλιά. Όταν αναφέρεται κάποιος στους επαναστάτες αγωνιστές και θέλει να ζωντανεύει το έργο και το πνεύμα τους, τις ιδέες τους, να διδάσκεται και να προχωρά- πρέπει να υπερασπίζεται το περιεχόμενο της πάλης τους. Την αντίληψη και την διαλεκτική του αγώνα.
Αυτό κάνει επίκαιρο και ζωντανό το έπος της αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος. Ο νεαρός σοσιαλδημοκράτης φυσικά δεν θέλει κάτι τέτοιο. Εκ του πονηρού τα πετάει για τις εντυπώσεις . Σοσιαλιστική Ελλάδα, κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία, τσάκισμα του αστικού κράτους και κομμουνιστική παιδεία, κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής κλπ. μάλλον δεν τα υπερασπίζεται…
Θα ταν καλύτερα να μιλά για την αλληλέγγυα οικονομία και τις «δημοκρατικές ρίζες» της Ε.Ε. ή για την νομιμοποίηση του χόρτου και την «οικολογία» των ΜΚΟ όλα αυτά τα μεταμοντέρνα και «νεοαριστερά» περιεχόμενα που οι καπιταλιστές «τρέμουν» μόλις τα ακούνε… Την δική του ιστορία…
Πάμε παρακάτω. Σε άλλο σημείο του κειμένου του γίνεται επίκληση σε άλλη ιστορική περίοδο και σε οργανώσεις που γεννήθηκαν κάτω από άλλες συνθήκες και συσχετισμούς. Αχταρμάς πάλι όλα- λες και δεν υπήρχε πάλη γραμμών στην αριστερά, πάλη με τον ρεβιζιονισμό, τον ευρωκομμουνισμό, την ενσωμάτωση, τον χρουτσοφ, το 20ο συνέδριο… Λες και η αριστερά είναι «φάση» που τα εμπεριέχει όλα μέσα, και αυτός ο γραμματέας πάνω και πέρα από όλα αυτά τα κάνει «σούμα» πάλι για το θέαμα…
Φυσικά και οι πρόγονοι αυτού του νεαρού σοσιαλδημοκράτη αν ήταν όπως ο ίδιος λέει με την ΟΜΛΕ, την ΠΠΣΠ ή και το ΚΚΕ (μλ) μπαίνουν στο κάδρο έτσι για την «φάση». Δεν τα επικαλείται ούτε για τα περιεχόμενα αυτών των οργανώσεων, ούτε για την πλεύση και τις ρήξεις τους με την τότε καθεστωτική αριστερά. Ο Χότζα, ο Στάλιν, ο Μάο και οι πολιτικές τους θέσεις μάλλον δεν ταιριάζουν στο προφίλ του νεαρού σοσιαλδημοκράτη… Απλά όταν είναι «μακριά» όλα αυτά δίνουν «άλλον αέρα», αγωνιστικό απόηχο, ποιος τα ψάχνει τώρα αυτά… Άξιον εστί, αντάρτικα, ΕΑΜ, πολυτεχνείο, εξωκοινοβουλευτική αριστερά… Αισθητική και στυλ. Σήμερα;
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε το τρίτο αντιεργατικό-αντιλαϊκό μνημόνιο και κάθε μέρα τα στελέχη του γίνονται και πιο κυνικά, δείχνοντας τον αστικό χαρακτήρα αυτών των ρευμάτων του οπορτουνισμού που συγκολλήθηκαν μετά από την 40χρονη παρουσία τους στα μαγαζάκια της ροζ αριστεράς. Μια συγκόλληση που τελικά παρά τα «βελουχιώτικα», τις «εξαλοσύνες» και τα «σκισμένα μνημόνια» βρίσκεται στην διαχείριση του ελληνικού καπιταλισμού! Μην το ξεχνάμε αυτό κύριε γραμματέα.
Το κόψε ράψε συνεχίστηκε με τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008. Από το περιεχόμενο των συγκρούσεων, των εμπρησμών, των αντικαπιταλιστικών επιθέσεων, της ταξικής αντι-βίας των μητροπολιτικών προλεταριακών στοιχείων, των κολασμένων και των εκμεταλλευόμενων του ελληνικού καπιταλισμού- αλλά και των μετέπειτα συγκρούσεων, ο σοσιαλδημοκράτης γραμματέας θυμήθηκε τα «δακρυγόνα». Ναι αλλά γιατί τρώγανε οι νέοι στα οδοφράγματα τα δακρυγόνα γραμματέα; Για ποια περιεχόμενα και για ποιες πολιτικές συγκρούονταν οι εξεγερμένοι; Γιατί χτυπιόνταν καπιταλιστικοί και κρατικοί στόχοι; Ποιες θέσεις καθοδηγούσαν τους νεολαίους; Ή μήπως η εξέγερση κινιόταν από σοσιαλδημοκράτες που χαν και αυτοί παππούδες στην Αντίσταση και άναψαν τα αίματα;
Ολοφάνερος είναι ο τρόπος σκέψης του γραμματέα, αχταρμάς και θέαμα. Λίγο από όλα, αλλά όταν έρχεται η ώρα της ρήξης όπως μπορεί να έχει ακούσει από τον παππού του, επέλεξε σοσιαλδημοκρατικό δρόμο, ενσωμάτωση, κυβερνητισμό και καβατζούλα.
Όλα τα άλλα είναι για να κοροϊδεύει τον εαυτό του και την λαχανοσαλάτα του οπορτουνισμού μέσα και γύρω από την Κουμουνδούρου.
Κύκλος ”Γκαραντόκ”, Ιανουάριος 2016