Στον Γ. Σαρηγιάννη
Είναι μερικές φορές που νιώθει κανείς δικαιωμένος. Βέβαια, πικρά δικαιωμένος, γιατί μιλάμε ότι άστεγοι αναγκάζονταν να κοιμούνται σε βρεγμένες μοκέτες και ένα e– mail να φανερώνει τον αγριοανθρωπισμό. Ιανός, λέει, αλυσίδα πολιτισμού.
Η ιστορική εργατική συλλογικότητα Βιβλιοφρικάριος είχε βγάλει την αφίσα ακριβώς όπως την κατανοούσε για την αλυσίδα… πολιτισμού. Με μια γυναίκα αλυσοδεμένη να κρατά ένα βιβλίο πριν 15 χρόνια. Και είχε γίνει σάλος για την ασέβεια αυτή του Βιβλιοφρικάριου, που δε σεβάστηκε έναν χώρο πολιτισμού και γραμμάτων. Έκτοτε και το σωματείο βιβλίο-χάρτου και ο Βιβλιοφρικάριος σταθερά μίλησαν με τη φωνή της αλήθειας περί …αλυσίδας πολιτισμού.
Μίλησαν από τη σκοπιά των ταξικών συμφερόντων και των συνεχών επιθέσεων της εργοδοσίας στα δικαιώματα των εργαζομένων. Τα ΜΑΤ έδειραν απ’ έξω απεργούς, μπράβοι σκάναραν τους πάντες (φυσικά και τους εργαζόμενους) για πολύ καιρό στο μπες-βγες για λόγους «ασφαλείας»… Δεν ίδρωνε το αυτί των διανοουμένων και των συγγραφέων για χρόνια αλλά και πολλών άλλων που το έπαιζαν και προοδευτικοί. Τώρα όλοι στα ΜΚΔ γράφουν ότι έπεσαν οι μάσκες και δεν το περίμεναν. Ω μοντιέ, θα πούμε εμείς…
Δε θα γράψουμε άλλα. Μονάχα περήφανοι για τη δράση του Βιβλιοφρικάριου που τα έλεγε και τα έγραφε τότε και τις αλυσίδες συντροφικότητας απέναντι στις ξυλιές και τα δακρυγόνα από τα ΜΑΤ. Οι αλυσίδες αλληλεγγύης θα βρίσκονται πάντα απέναντι στις …αλυσίδες πολιτισμού.