Σήμερα (20/6), 80 χρόνια από την «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα», πραγματοποιήθηκε μια λιτή συγκέντρωση στο Μνημείο του Σοβιετικού Στρατιώτη στη Καλλιθέα.
Διαβάστηκε κείμενο από μέλος της Βίδας και κατατέθηκαν λουλούδια στην μνήμη των εκατομμυρίων ανθρώπων που εξοντώθηκαν από τον ναζιφασισμό.
***
Αγαπητές/οι συντρόφισσες και σύντροφοι,
Πριν ογδόντα χρόνια, ο Αδόλφος Χίτλερ δήλωνε πως «όταν αρχίσει η Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα, όλος ο κόσμος θα κρατήσει την αναπνοή του». Τέσσερα χρόνια μετά, ο ίδιος κράταγε ένα πιστόλι μέσα στο στόμα του, με τις ριπές των σοβιετικών όπλων να σκεπάζουν τον κρότο της σφαίρας που τον έστειλε στον απόπατο της ιστορίας.
Ογδόντα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από εκείνο το μαύρο χάραμα, που ύπουλα η ναζιστική στρατιωτική μηχανή, επιτέθηκε με βαναυσότητα στο πρώτο εργατικό κράτος, που αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο στον κόσμο από την παγκόσμια εργατική τάξη. Η ναζιστική Γερμανία πάτησε στη σοβιετική γη με τρία εκατομμύρια στρατιώτες, τρεισήμισι χιλιάδες τανκς, δυόμισι χιλιάδες αεροπλάνα. Ήταν 21 προς 22 Ιούνη 1941, τις πρώτες πρωινές ώρες, που εκδηλώθηκε η επίθεση.
Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες, όμως ο Σοβιετικός λαός δεν παραδόθηκε. Η ηγεσία αντέδρασε. Οι κόκκινοι στρατιώτες σήκωσαν στις πλάτες τους έναν ολόκληρο λαό, μια ολόκληρη ήπειρο. Ήταν αυτοί που έδωσαν την ελπίδα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Ο ναζιφασισμός δεν είναι ανίκητος, αρκεί να πιστέψουν οι λαοί στη δύναμή τους.
Ο λόγος του Ι.Στάλιν στις 3 του Ιούλη έθεσε τα καθήκοντα:
«Πρόκειται, λοιπόν, για ζήτημα ζωής ή θανάτου του σοβιετικού κράτους, ζωής ή θανάτου των λαών της ΕΣΣΔ. Πρόκειται για το αν οι λαοί της Σοβιετικής Ένωσης θα είναι ελεύθεροι ή θα υποδουλωθούν. Πρέπει οι Σοβιετικοί άνθρωποι να το καταλάβουν αυτό και να πάψουν να είναι ξένοιαστοι, να κινητοποιηθούν και να αναπροσαρμόσουν όλη τη δουλειά τους πάνω σε νέο, πολεμικό ρυθμό, που δεν ξέρει οίκτο για τον εχθρό.
Είναι ακόμα απαραίτητο να μην υπάρχει στις γραμμές μας θέση για τους κλαψιάρηδες και τους δειλούς, για τους πανικόβλητους και τους λιποτάκτες, να μην ξέρουν οι άνθρωποί μας τι είναι φόβος στον αγώνα και να πηγαίνουν με αυταπάρνηση στον απελευθερωτικό μας πόλεμο για την πατρίδα ενάντια στους φασίστες υποδουλωτές. Ο μεγάλος Λένιν, ο ιδρυτής του κράτους μας, έλεγε πως βασική ιδιότητα των Σοβιετικών ανθρώπων πρέπει να είναι η τόλμη, το θάρρος, η αγνόηση του φόβου μέσα στον αγώνα, η θέληση να πολεμήσουν μαζί με το λαό ενάντια στους εχθρούς της πατρίδας μας. Είναι απαραίτητο αυτή η λαμπρή ιδιότητα του μπολσεβίκου να γίνει κτήμα του Κόκκινου Στρατού, του Κόκκινου Στόλου μας και όλων των λαών της Σοβιετικής Ένωσης.»
Έτσι λοιπόν, το φρούριο του Μπρεστ, οι θύλακες της Τούλας και του Οριέλ, τα περάσματα της Βιάσμας, η μάχη του Σμολένσκ ήταν το προμήνυμα της μοίρας που περιμένει όποιον τολμά να τα βάλει με το φρόνημα που διέπει τον Σοβιετικό πολίτη. Η πρωτόγνωρη και διεθνώς αναγνωρισμένη αυτοθυσία ολόκληρου του Σοβιετικού λαού είτε στα χαρακώματα, είτε στα εργοστάσια, είτε στο παρτιζάνικο αγώνα, οδήγησε στην συντριβή του κτήνους.
Μόνο σε σοβιετικά πρότυπα σχεδιοποιημένης οικονομίας θα μπορούσε να μετατραπεί η ειρηνική οικονομία σε πολεμική, σε ποσοστά άνω του 70% μέσα σε ελάχιστο καιρό και με το ¼ της χώρας κάτω από την γερμανική μπότα. Όπλα σαν το τανκ Τ-34, τις πυροβολαρχίες ΚΑΤΙΟΥΣΑ, το ημιαυτόματο PPsh-41 ή το μαχητικό αεροσκάφος YAK, μόνο η ΕΣΣΔ θα μπορούσε να παράξει εν μέσω πολέμου. Μόνο η ΕΣΣΔ θα μπορούσε να γεννήσει ηρωίδες και ήρωες όπως η Λουντμίλα Παβλιτσένκο, ο Γιάκοφ Παβλώφ, ο Βασίλι Ζάιτσεφ, ο Μιχαήλ Καλάσνικωφ, οι εναέριες «Μάγισσες της Νύχτας».
Μόνο όταν θεωρείς δικό σου κτήμα την πατρίδα σου- όπως οι λαοί της ΕΣΣΔ που βίωσαν την άνοδο της υλικής και της πολιτιστικής τους κατάστασης με την σοβιετική πλατιά δημοκρατία- φτάνεις να την υπερασπίζεσαι με τόσο πείσμα και γενναιότητα. Μόνο η ηθικοπολιτική ενότητα εργατών και αγροτών και τα αντανακλαστικά της ηγεσίας και προσωπικά του Ι.Στάλιν θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην μεταφορά χιλιάδων εργοστασίων στα Ουράλια και την πρώτη αναχαίτιση του «κεραυνοβόλου πολέμου». Ο πόλεμος είχε κριθεί, πριν καλά-καλά ξεκινήσει η μάχη της Μόσχας. Έπειτα εδραιώθηκε στο Στάλινγκραντ, εμπεδώθηκε στο Κουρσκ, ενώ η «Επιχείρηση Μπαγκρατιόν» έσβησε κάθε ελπίδα των ναζί -και φυσικά κάθε εχθρού της ΕΣΣΔ από τις ιμπεριαλιστικές χώρες της Δύσης, που περίμεναν με αγωνία την κατάρρευσή της. Η μάχη του Βερολίνου και η εξολόθρευση του ναζιστικού κτήνους ήταν το επιστέγασμα του σοβιετικού μεγαλείου.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, αυτά γίνονταν πριν 80 χρόνια. Σήμερα, την διαστρέβλωση της επαναστατικής ιστορίας της εργατικής τάξης και της πρωτοπορίας της, την συναντάμε σε όλα τα πεδία που εκφράζεται ο αστικός λόγος. Στην εκπαίδευση, στα ΜΜΕ – ως φερέφωνα των καπιταλιστών – στα κοινοβούλια ανά τον κόσμο και φυσικά «εξ’ αριστερών», στα γραπτά και κυρίως στην ίδια την πολιτική κατεύθυνση των «αριστερών» αναθεωρητών και ρεφορμιστών.
Σε μια σειρά από χώρες η καταστολή, «συμβολική» και μη, παίρνει τεράστιες διαστάσεις με την επίσημη σφραγίδα της Ε.Ε. Από γκρεμίσματα σοβιετικών μνημείων και αγαλμάτων μέχρι κλεισίματα γραφείων και συλλήψεις αγωνιστών. Από ανοιχτές επιθέσεις μέχρι ψηφίσματα νόμων για την απαγόρευση των κομμουνιστικών ιδεών. Τόνοι μελανιού έχουν χυθεί για την προώθηση του ιδεολογήματος της εξίσωσης ναζισμού – κομμουνισμού. Δεκάδες βιβλία, ντοκιμαντέρ, σενάρια ταινιών έχουν δουλευτεί πάνω σε αυτό το ιδεολόγημα για να αποπροσανατολίζουν…
Ξέρουν πολύ καλά οι υπηρέτες της αστικής τάξης που πρέπει να στοχεύουν τα ύπουλα όπλα τους για να διατηρείται η πολιτική και οικονομική τους εξουσία και στόχος – σήμερα που η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει – είναι οι οργανώσεις της εργατικής τάξης. Αυτό που κρύβεται πίσω από την αντικομμουνιστική υστερία είναι ο αγώνας που δίνουν σήμερα τα όργανα των ιμπεριαλιστών και καπιταλιστών για την διατήρηση της βαρβαρότητας, για την συνέχιση της δικτατορίας του κεφαλαίου.
Με βάση τα παραπάνω δεν αρκεί να προβληματιζόμαστε και να μένουμε παρατηρητές αυτής της επιθετικής πολιτικής του κεφαλαίου, γιατί περί τέτοιας πρόκειται. Χρειάζεται να ορίζονται τα καθήκοντα των αγωνιστών στο σήμερα και να χτίζεται συνεχώς η πολιτικοϊδεολογική συγκρότηση του επαναστατικού – κομμουνιστικού κινήματος.
Για όλους αυτούς τους λόγους θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους!
ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΛΑΟ
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΤΗΝ STAVKA
ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥΣ ΤΟΥ:
ΣΤΑΛΙΝ, ΖΟΥΚΟΦ, ΒΑΣΙΛΙΕΦΣΚΙ, ΤΙΜΟΣΕΝΚΟ,
ΡΟΚΟΣΟΦΣΚΙ, ΒΑΤΟΥΝΙΝ, ΜΠΟΥΝΤΙΟΝΙ, ΚΟΝΙΕΦ
ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ –ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΜΑΧΗΤΡΙΕΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Διαβάστε ακόμα: