Κυκλοφορεί σε 500 αντίτυπα η διάλεξη του Β.Ι. Λένιν που πραγματοποιήθηκε τον Μάη του 1917 με τίτλο Πόλεμος και Επανάσταση. Η συγκεκριμένη έκδοση μοιράζεται μαζί με το περιοδικό Βίδα τεύχος 30.
Η διάλεξη αυτή πραγματοποιήθηκε τρεις μήνες μετά την ανατροπή του Τσάρου και τη συγκρότηση της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης ως όργανο της αστικής εξουσίας.
Τα αστικά και μικροαστικά φιλελεύθερα κόμματα συσπειρώθηκαν γύρω από την ΠΔΚ. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και οι επιδιώξεις να «διορθωθούν» οι ήττες του ρώσικου στρατού και οι απώλειες εδαφών έφεραν την αστική τάξη στο τιμόνι. Από την άλλη στα Σοβιέτ οι ένοπλοι εργάτες και αγρότες που είχαν συμμετάσχει στην ανατροπή του τσάρου, δίσταζαν να προχωρήσουν παραπέρα. Ευθύνη για αυτό είχαν οι μενσεβίκοι και οι εσέροι που έσπερναν αυταπάτες για τον χαρακτήρα του πολέμου αλλά και για τους στόχους που έπρεπε να βάλουν οι εργάτες εν καιρώ πολέμου και κρίσης στο εσωτερικό της χώρας. Ουσιαστικά οι μενσεβίκοι και οι εσέροι αλλά και άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις ήθελαν τα ένοπλα σοβιέτ να γίνουν ουρά της αστικής ΠΔΚ. Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι ήταν αυτοί που ανέτρεψαν αυτή την κατάσταση μέσα στην «δυαδική εξουσία» Σοβιέτ και ΠΔΚ με ακούραστη πολιτική δουλειά, ζύμωση και επαναστατική επαγρύπνηση.
Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι δεν στήριξαν την αστική κυβέρνηση όπως έκαναν όλοι οι μικροαστοί και φλύαροι ψευτοεπαναστάτες αποδίδοντας σε αυτή τους την θέση «πατριωτικά κίνητρα».
Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι δεν έπαψαν να καταγγέλλουν τον πόλεμο ως ιμπεριαλιστικό, άδικο και ληστρικό.
Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι έβαλαν το ζήτημα της εξουσίας, ότι πρέπει όλη η εξουσία να περάσει στον ένοπλο λαό, τα σοβιέτ. Έτσι θα άνοιγε ο δρόμος για πραγματική δικαιοσύνη, ειρήνη, γη, εξασφάλιση της λαϊκής επιβίωσης. Η διάλεξη Πόλεμος και Επανάσταση πραγματοποιήθηκε μέσα σε αυτές τις οξυμένες συνθήκες και έγινε για πλατιά ζύμωση των μπολσεβίκικων θέσεων σε καίρια για την περίοδο ζητήματα.
Τα αστικά και μικροαστικά φιλελεύθερα κόμματα συσπειρώθηκαν γύρω από την ΠΔΚ. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και οι επιδιώξεις να «διορθωθούν» οι ήττες του ρώσικου στρατού και οι απώλειες εδαφών έφεραν την αστική τάξη στο τιμόνι. Από την άλλη στα Σοβιέτ οι ένοπλοι εργάτες και αγρότες που είχαν συμμετάσχει στην ανατροπή του τσάρου, δίσταζαν να προχωρήσουν παραπέρα. Ευθύνη για αυτό είχαν οι μενσεβίκοι και οι εσέροι που έσπερναν αυταπάτες για τον χαρακτήρα του πολέμου αλλά και για τους στόχους που έπρεπε να βάλουν οι εργάτες εν καιρώ πολέμου και κρίσης στο εσωτερικό της χώρας. Ουσιαστικά οι μενσεβίκοι και οι εσέροι αλλά και άλλες οπορτουνιστικές δυνάμεις ήθελαν τα ένοπλα σοβιέτ να γίνουν ουρά της αστικής ΠΔΚ. Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι ήταν αυτοί που ανέτρεψαν αυτή την κατάσταση μέσα στην «δυαδική εξουσία» Σοβιέτ και ΠΔΚ με ακούραστη πολιτική δουλειά, ζύμωση και επαναστατική επαγρύπνηση.
Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι δεν στήριξαν την αστική κυβέρνηση όπως έκαναν όλοι οι μικροαστοί και φλύαροι ψευτοεπαναστάτες αποδίδοντας σε αυτή τους την θέση «πατριωτικά κίνητρα».
Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι δεν έπαψαν να καταγγέλλουν τον πόλεμο ως ιμπεριαλιστικό, άδικο και ληστρικό.
Ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι έβαλαν το ζήτημα της εξουσίας, ότι πρέπει όλη η εξουσία να περάσει στον ένοπλο λαό, τα σοβιέτ. Έτσι θα άνοιγε ο δρόμος για πραγματική δικαιοσύνη, ειρήνη, γη, εξασφάλιση της λαϊκής επιβίωσης. Η διάλεξη Πόλεμος και Επανάσταση πραγματοποιήθηκε μέσα σε αυτές τις οξυμένες συνθήκες και έγινε για πλατιά ζύμωση των μπολσεβίκικων θέσεων σε καίρια για την περίοδο ζητήματα.