Το παρακάτω κείμενο μοιράστηκε, μαζί με την μπροσούρα Συμβολή στην κριτική του αστικού εκπαιδευτικού συστήματος, στην πανεκπαιδευτική πορεία στις 30/3 στην Αθήνα:

Μέσα στο πολυνομοσχέδιο, που ψηφίστηκε τους προηγούμενους μήνες από τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, εκτός από τον αντιαπεργιακό νόμο, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, τις αλλαγές στο «επίδομα παιδιού», ψηφίστηκαν και οι τροπολογίες για την Παιδεία συνεχίζοντας έτσι την αναδιάρθρωσή της.

Πρώτον, αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών: «Οι εκπαιδευτικοί των σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης παραμένουν υποχρεωτικά στο σχολείο τους στις εργάσιμες ημέρες, πέρα από τις ώρες διδασκαλίας, όχι όμως πέρα από 6 ώρες την ημέρα ή 30 την εβδομάδα, για προσφορά και άλλων υπηρεσιών που ανατίθενται από τα όργανα της διοίκησης». Εδώ να σημειώσουμε ότι αυτές οι υπηρεσίες μπορεί να είναι από προετοιμασία του εκπαιδευτικού υλικού και των εργαστηριακών ασκήσεων (στα διαλυμένα εργαστήρια αναφέρονται μάλλον!) μέχρι την επίβλεψη των σχολικών γευμάτων και την εκτέλεση διοικητικών εργασιών.

Δεύτερον, συγχωνεύσεις σχολείων, οι οποίες επειδή πρέπει να είναι προς όφελος των μαθητών(!), θα προβλέπεται η έκδοση των σχετικών υπουργικών αποφάσεων έως τον Δεκέμβρη για να μην αιφνιδιάζονται οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί από την απόφαση(!) και να διασφαλίζεται η λειτουργικότητα των συγχωνεύσεων.

Η υποβάθμιση και η απαξίωση του δημόσιου σχολείου όμως είναι φανερή και από τα χρόνια προβλήματα ελλείψεων είτε υλικοτεχνικών, είτε προσωπικού. Είναι φανερή από τις εγκαταλειμμένες υποδομές, την απουσία μόνιμων διορισμών τα τελευταία 10 χρόνια, την αύξηση των κενών λόγω συνταξιοδοτήσεων, την κάλυψη των κενών, είτε με αναπληρωτές, είτε με εκπαιδευτικούς που παρατάν τις τάξεις τους για να βρεθούν και σε άλλα σχολεία, είτε μέσω της ανάθεσης, είτε με περικοπές στο σχολικό πρόγραμμα. Είναι φανερή από τους εκπαιδευτικούς- βαλίτσες και  τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που προωθούνται όλα αυτά τα χρόνια…

Μία τέτοια μεταρρύθμιση είναι και το άρθρο που ψηφίστηκε στις 26/2 και αφορά την δίχρονη «δωρεάν» προσχολική αγωγή στο νηπιαγωγείο. Σύμφωνα με το υπουργείο η φοίτηση θα είναι διετής (4-6 ετών). Τα νήπια πέντε ετών εγγράφονται υποχρεωτικά σε όλη την χώρα. Όσον αφορά τα νήπια τεσσάρων ετών η φοίτηση θα γίνει υποχρεωτική σταδιακά κατά δήμους με κοινή απόφαση των Υπουργών Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών ύστερα από εισήγηση των οικείων Περιφερειακών Διευθυντών Εκπαίδευσης. Η εισήγηση θα διατυπώνεται μετά την γνώμη τριμερούς Επιτροπής, που θα αποτελείται από τους οικείους Διευθυντές Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ως Προέδρους και τους οικείους Δημάρχους και τους προέδρους των οικείων Συλλόγων Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ως μέλη.

Παρά την θριαμβολογία για την δίχρονη προσχολική αγωγή (η οποία γίνεται και αυτή σύμφωνα με τις επιταγές της Ε.Ε.), δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για στελέχωσή της με το απαραίτητο προσωπικό, για την δημιουργία υποδομών ή την παραμικρή πρόβλεψη για τις δαπάνες. Από την άλλη πλευρά όμως φρόντισαν να προβλέψουν για την φοίτηση των προνηπίων, την δημιουργία μιας επιτροπής στην οποία θα συμμετέχουν οι δήμαρχοι του εκάστοτε δήμου. Η κυβέρνηση εμπλέκει τους δήμους στη δημιουργία των νηπιαγωγείων και μπορούμε να φανταστούμε τα διάφορα νηπιαγωγεία ταχυτήτων που θα δημιουργηθούν ανάλογα τον δήμο/περιοχή, τις χρηματοδοτήσεις και την πόρτα που ανοίγει στην ιδιωτική πρωτοβουλία.

Και μέσα σε όλη αυτή τη λαίλαπα, το υπουργείο χαίρεται με το επικοινωνιακό του τρικ / πρόγραμμα «τσάντα στο σχολείο», ένα όραμα του ΠΑΣΟΚ που γίνεται πραγματικότητα. Οι μαθητές του δημοτικού καλούνται μια Παρασκευή τον μήνα (ή και περισσότερες) να αφήνουν την τσάντα στο σχολείο με σκοπό την ελάφρυνσή του προγράμματός τους. Αυτά όμως που θα βαραίνουν αυτούς τους νεαρούς μαθητές και μαθήτριες είναι η ταξική παιδεία για λίγους, είναι η διαστρεβλωμένη γνώση που (θα) τους πλασάρουν οι αστοί βιβλιογράφοι. Στις πλάτες αυτών των μαθητών τελικά, θα πέσει συνολικά το βάρος από το μέλλον που τους επιφυλάσσουν οι αστικές κυβερνήσεις και οι εκάστοτε διαχειριστές του καπιταλισμού. Με το να μένει η τσάντα στο σχολείο αλλά η σχολική ύλη να παραμένει η ίδια, καθώς και οι στόχοι διδασκαλίας, δεν αλλάζει τίποτα. Η ρίζα του προβλήματος δεν αντιμετωπίζεται. Για να ελαφρυνθεί το πρόγραμμα των μαθητών χρειάζονται νέοι τρόποι διδασκαλίας, στήριξη του ολοήμερου σχολείου, τμήματα στήριξης μαθητών που χρειάζονται επιπλέον βοήθεια στα μαθήματα,  προσλήψεις προσωπικού μέσω μόνιμων διορισμών, μικρότερα τμήματα αριθμητικά (άρα και ποιοτικότερα).

Οι εκπαιδευτικοί  με κύριο σύνθημά τους «μαζικοί και μόνιμοι διορισμοί» βρίσκονται στο δρόμο το τελευταίο διάστημα. Σε συγκέντρωση στις 2/3 έξω από το υπουργείο παιδείας, οι εκπαιδευτικοί και αλληλέγγυοι/ες βρέθηκαν αντιμέτωποι με την κρατική καταστολή: Ξύλο με ανοιγμένα κεφάλια και χημικά από τα ΜΑΤ ο απολογισμός μετά την αγωνιστική κινητοποίηση των εκπαιδευτικών. Και για να μην ξεχνάμε ότι έχουμε να κάνουμε και με μια «αριστερή» κυβέρνηση, το υπουργείο καταδίκασε την χρήση βίας (!) και ανακοίνωσε ότι θα υπάρξει συνάντηση με την ΕΛ.ΑΣ. για να μην δημιουργούνται παρόμοια περιστατικά (!). Συνέχισαν τις  μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις τους τις 16/3, δίνοντας ξανά ραντεβού στις 30/3.

Σαν επίλογο δεν θα μπορούσαμε να μην θίξουμε τους τακτικισμούς αριστεροσύνης του ΣΥΡΙΖΑ. Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα των αναδιαρθρώσεων (τόσο στην δημόσια παιδεία, όσο και στο σύνολο των συμφερόντων της εργατικής τάξης) και του «στυλώματος» του καπιταλισμού από πλευράς στρατοπέδου των «αριστερών» διαχειριστών, ο ΣΥΡΙΖΑ μιας που δεν έχει αφήσει μνημείο που να μην έχει μαγαρίσει, αυτή την φορά πραγματοποίησε εκδήλωση στη Μάντρα του Μπλόκου της Κοκκινιάς. Οι σοσιαλδημοκράτες θέλουν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι τιμούν την αντίστασή του; Η σοσιαλδημοκρατική πολιτική πάει πακέτο με τον αναθεωρητισμό και διαστρέβλωση της ιστορικής μνήμης. Συμβαδίζει δίπλα στους λαϊκοδεξιούς των ΑΝΕΛ και μένει πάντα πιστή στις επιταγές της Ε.Ε, όπως φαίνεται και από τις αλλαγές στην παιδεία.

Χρέος της εργατικής τάξης να βγάζει συμπεράσματα από την συνολική πολιτική των «αριστερών» διαχειριστών και να στέκεται κριτικά και αγωνιστικά απέναντι στα κομβικά ζητήματα που αφορούν την Τάξη μας. Το εκπαιδευτικό ζήτημα και η συνεχής αναδιάρθρωσή του αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης. Είναι ένα μέτωπο αγώνα και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί.

Σύντροφοι/ες από τον χώρο της εκπαίδευσης

e -mail επικοινωνίας: proletconnect@gmail.com