Εκατοντάδες άνθρωποι παρακολούθησαν στις 3 του Μάρτη στο Σαβαδέλ, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη στην Καταλονία, την συναυλία των δύο ράπερ καλλιτεχνών που στοχοποιήθηκαν και έπεσαν θύματα του Ισπανικού κράτους, λόγω των στίχων τους και (κυρίως) λόγω των πολιτικών τους απόψεων.
Ο ένας είναι ο Pablo Hasel, ένας καλλιτέχνης που δηλώνει περήφανα κομμουνιστής και είχε φυλακιστεί το 2011, αφού πρώτα η ισπανική αστυνομία εισέβαλε στο σπίτι του κατάσχοντας τα CD, τα βιβλία και τις σημειώσεις με τους στίχους του. Τώρα το Ισπανικό δικαστήριο τον καταδίκασε ξανά σε 2 χρόνια φυλάκισης με πάνω από 20.000 ευρώ πρόστιμο, ποσό που αν δεν πληρώσει θα αυξηθεί η ποινή του σε 3 επιπλέον χρόνια, πράγμα πολύ πιθανό αφού ο ίδιος δεν μπορεί να το πληρώσει όχι μόνο γιατί είναι ένα τεράστιο ποσό από μόνο του αλλά και γιατί το σύστημα και η αστική δικαιοσύνη τον έχουν βαφτίσει τρομοκράτη και δεν μπορεί να βρει δουλειά στην Ισπανία.
Ο άλλος είναι ο Josep Miquel Arenas γνωστός ως Valtonyc. Ένας νέος καλλιτέχνης που έχει καταγγείλει το αστικό πολιτικό σκηνικό, την μοναρχία και που όταν δεν τραγουδάει δουλεύει για 10 ευρώ σε ένα μπακάλικο στο νησί της Μαγιόρκα. Καταδικάστηκε σε 3 χρόνια και έξι μήνες.
Η συναυλία πλαισιώθηκε κυρίως από νεολαίους και εργαζόμενους μέσης ηλικίας ενώ όπως ακούγεται ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η παρουσία μιας μεγάλης γυναίκας, μάνας του ενός από τους δύο. Ένας ηλικιωμένος μέσα στο κοινό φώναξε “είμαι γέρος και δεν μ’αρέσει η μουσική σας, αλλά μου αρέσουν αυτά που λέτε !”. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ήρθαν απλά για να ακούσουν μουσική αλλά και για να δείξουν την αλληλεγγύη τους στους (όπως τους αποκαλούν τα κρατικά ΜΜΕ) πιο αμφιλεγόμενους ράπερ στην Ισπανία.
Φυσικά το παρόν έδωσαν και τα αστικά μέσα, διάφορες ΜΚΟ, και παράγοντες του συστήματος με τις κάμερες και τα ρεπορτάζ τους. Όπως είπαν σε κανάλια της Ισπανίας “η ελευθερία του λόγου τελειώνει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου” η όπως το εξέφρασε με τον καλύτερο και ειλικρινέστερο τρόπο για τα συμφέροντα της τάξης που εκπροσωπεί, η γενική γραμματέας της γνωστής στην Βαρκελώνη ΜΚΟ Freedom of Information Defense Platform (PDLI) : “Οι στίχοι είναι σκληροί, πονηροί και επικίνδυνοι και για αυτό τους αξίζει η τιμωρία”.
Όσοι όμως ήταν εκεί ξέρουν πολύ καλά πως οι καλλιτέχνες αυτοί όχι μόνο δεν “εξύμνησαν την τρομοκρατία” αλλά τραγούδησαν για να δείξουν την αλληλεγγύη τους σε πολιτικούς κρατούμενους, σε αγωνιστές που πολεμούν με το όπλο στο χέρι στη μέση ανατολή, κατακεραύνωσαν το στέμμα και τον βασιλιά, κατήγγειλαν την βασιλική οικογένεια σαν μία “διεφθαρμένη συμμορία μαφίας”.
Ο Pablo Hasel κατήγγειλε τον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό, όπως και τον πόλεμο και τον φασισμό που γεννάει. Μίλησε για την κομμουνιστική κοσμοαντίληψη και τον μαρξισμό-λενινισμό, για τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού στην Σ.Ε και στην Κίνα, ενάντια στην αντικομμουνιστική υστερία, αλλά και για το δίκαιο της επανάστασης για μια άλλη κοινωνία.
Ο Valtonyc ξανακατήγγειλε τα σκάνδαλα των πολιτικών της Ισπανίας, τον ποδοσφαιριστή και αρχηγό μιας εθνικιστικής τοπικής ομάδας Jorge Campos σαν “φασίστα που του αξίζει μια ατομική βόμβα στο κεφάλι” στίχος που του δημιούργησε και στο παρελθόν πρόβλημα στα δικαστήρια, αφού “ο Campos ένιωσε πως απειλείται η ζωή του” και ο Valtonyc απάντησε σε ερώτηση πάνω σε αυτό το θέμα“μοιάζω με άνθρωπο που να έχει στα χέρια του πλουτώνιο;”.
Κάλεσαν τον λαό της Ισπανίας να εναντιωθεί απέναντι στην καταπάτηση των ελευθερίων. Να βγει στους δρόμους και να παλέψει για το δίκιο του. Γιατί η φυλάκιση των καλλιτεχνών αυτών δεν αφορά μόνο τους ίδιους αλλά αφορά όλο το λαό της Ισπανίας.
Γιατί οι φυλακίσεις αυτές δεν είναι οι μόνες. Στην Ισπανία η λίστα των κρατουμένων, βασανισμένων και διωκόμενων λόγω των πολιτικών τους απόψεων είναι ατέλειωτη. Δεκατρείς ράπερ εκτός από τον Hasel και Valtonyc δικάζονται. Και αν πάρουμε μόνο τα τελευταία περιστατικά υπόψιν μας, oι διώξεις και η βία στις διαδηλώσεις για το θέμα της Καταλονίας αλλά και γενικότερα των εργατικών και λαϊκών κινητοποιήσεων, η φυλάκιση της φοιτήτριας Cassandra Verasse σε ένα χρόνο λόγω ενός σατιρικού tweet που αφορούσε την δολοφονία του Luis Carrero Blanco (αρχηγός κυβέρνησης στην Φραγκική Ισπανία), η απαγόρευση του βιβλίου “Farina” αλλά και το κλήμα τρομοκρατίας που έχει διαμορφωθεί στην κοινωνία, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που όπως λέει ο Valtonyc “καλλιτέχνες αυτό-λογοκρίνονται” επισημαίνουν πως οι φυλακίσεις τους μόνο μεμονωμένα περιστατικά δεν είναι.
Παράλληλα σε όλο τον κόσμο καταστέλλονται και φυλακίζονται λαϊκοί αγωνιστές και διαδηλωτές. Γιατί το σύστημα ξέρει καλά πως αυτοί είναι οι μόνοι που μπορούν να το ανατρέψουν και φοβάται την οργάνωση του.
Για πολλούς η συναυλία αυτή είχε έναν χαρακτήρα αποχαιρετισμού αφού ήταν λίγες μέρες αφότου πάρθηκε η απόφαση του δικαστηρίου και για τους δύο καλλιτέχνες. Το ζήτημα όμως που τίθεται είναι να αναδειχθεί ο πολιτικός της χαρακτήρας και να λειτουργήσει ως πυροδότης για την συνέχιση αυτού του αγώνα. Το σίγουρο είναι πως το κίνημα αλληλεγγύης για την απελευθέρωση του Pablo Hasel και του Valtonyc πρέπει να δυναμώσει. Αλλά πρέπει να δυναμώσει παράλληλα και η ενίσχυση της προοπτικής των λαών και η ανειρήνευτη και οργανωμένη πάλη του ενάντια σε αυτό το σάπιο σύστημα της φασιστικοποίησης και της τρομοκρατίας.
(Παρακάτω το βίντεο της Washington Post με τον Pablo Hasel και τον Valtonyc)