Ότι και να γραφεί είναι λίγο. Μάθαμε ότι ένα νεαρό παλικάρι 17 χρονών, o Βασίλης Μερκούρι, που δούλευε ως διανομέας στον Ωρωπό, σκοτώθηκε στην καθημερινή μάχη για το μεροκάματο. Δεν μάθαμε αν ήταν ασφαλισμένος ή σε ποιο μαγαζί δούλευε. Τα ρεπορτάζ γράφουν ότι ένα ΙΧ έχασε τον έλεγχο και χτύπησε το μηχανάκι του νεαρού.
Ο νεαρός ήταν μαθητής στα ΕΠΑΛ Μαρκόπουλου. Ένα πάγιο και διαχρονικό αίτημα της εργατικής τάξης είναι να μη δουλεύουν οι ανήλικοι και να τους παρέχονται όσα χρειάζονται στις σχολικές αίθουσες. Να μην μένουν τα παιδιά των εργατών αγράμματα και να μπορούν να καλύπτονται από το κράτος οι ανάγκες τους.
Η εποχή έχει αλλάξει και η πώληση της εργατικής δύναμης όλο και ρίχνει τις ηλικίες που αναγκάζονται να πουλάνε τα χέρια τους για να ζήσουν. Είναι σημείο των καιρών θα πουν οι κυνικοί… Εμείς δε μπορούμε να το δεχτούμε γιατί ξέρουμε ότι γυρνάει η κοινωνία χρόνια πίσω. Οι αγώνες που δόθηκαν ήταν τα παιδιά να μη γίνονται θύματα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Πάνε αυτά θα πουν οι κυνικοί… Δεν υπάρχουν περιθώρια, όλοι πρέπει να δουλέψουν… Όλη η εργατική οικογένεια πρέπει να μπει στην παραγωγή αν θέλει να ζήσει, θα πουν.
Έτσι, στην εργασιακή ζούγκλα της ταχυφαγίας-ταχυμεταφοράς χάνεται ακόμα ένας εργαζόμενος, ένας ανήλικος προλετάριος… Το 2016 στο «Αλεξανδρινό» στον Κορυδαλλό είχε σκοτωθεί άλλος ένας διανομέας 17 χρονών ανασφάλιστος. Στο σημείο είχαν γίνει παρεμβάσεις και συγκεντρώσεις από τη ΣΒΕΟΔ (Συνέλευση Βάσης Εργαζομένων Οδηγών Δικύκλου) και εργατικές συλλογικότητες από την περιοχή. «Όχι άλλο αίμα εργατών» είχαμε φωνάξει. Κλείνουμε, αποχαιρετώντας τον νεαρό προλετάριο που δεν γνωρίσαμε, με την τραγική συμπλήρωση που τα αφεντικά μάς επιβάλλουν να γράψουμε:
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ…