Τίτλοι τέλους στα «παραμύθια της χαλιμάς»
Θέλει ταλέντο να κρατήσεις 25.000 εργαζόμενους με ελπίδες και υποσχέσεις για παράταση στην Κοινωφελή Εργασία (Κ.Ε.), ειδικά το διάστημα Φλεβάρη-Μάη που ήταν καυτός ως προς τις εκλογικές «απολαβές», αυτό πρέπει να το παραδεχτούμε.
Σύσσωμος ο μηχανισμός της μπλε παράταξης και οι άνθρωποί του στους Δήμους ήταν αυτός που μοίρασε τα καταπραϋντικά κατά τόπους και καλλιεργούσε την ευφορία ανάμεσα στους εργαζομένους. Αυτή είναι η αλήθεια. Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν άκουσαν τις φωνές όσων έλεγαν για αγωνιστικές κινητοποιήσεις (που είναι οι μόνες που μπορούν να παλέψουν σοβαρά την όποια παράταση) αλλά ακολούθησαν τις χαρμόσυνες εξαγγελίες, με μεγάλο μέρος των εργαζομένων να πίνουν νερό στο όνομα του Κούλη.
Τα διάφορα γλειψίματα με επιστολές και «πιέσεις» από το facebook δεν έπιασαν κανέναν τόπο.
Η δήλωση στο μεταξύ στην Εφσυν του νέου υπουργού εργασίας Α. Γεωργιάδη ότι θέλει να συνδέσει το όνομά του με την καταπολέμηση της ανεργίας και με επιστροφή δικαιωμάτων των εργαζομένων μόνο ως πικρό αστείο μπορεί να ακουστεί από τους 25.000 ανέργους πλέον που πετάχτηκαν από τους Δήμους μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Αυτά λοιπόν που έζησαν οι εργαζόμενες και εργαζόμενοι όλους αυτούς τους μήνες ας τα σκεφτούν και ας βγάλουν συμπεράσματα. Η οργάνωσή μας δούλεψε όλους αυτούς τους μήνες ανάμεσα στους εργαζόμενους (Κ.Ε.) σε Δήμους της Αθήνας και έχει από πρώτο χέρι εικόνα όλης της διαδικασίας ψεμάτων, υπεκφυγών, ελπίδας και τούμπαλιν.
Οι μόνοι χαμένοι ήταν τελικά οι εργαζόμενοι.
Το ότι δεν κατάφερε ο μαζικός-εργαζόμενος που πληρωνόταν με ψίχουλα (614 ευρώ καθαρά με τρίμηνη αύξηση στα 671) και έβγαζε την αδιανόητη λάντζα στους Δήμους να κερδίσει πέφτει στις πλάτες όσων έβαλαν εμπόδια στην εργατική πάλη για δικαιώματα και διατήρηση των θέσεων εργασίας. Την παραπάνω θέση δε θα σταματήσουμε να τη φωνάζουμε και να την επικοινωνούμε στους άνεργους της Κ.Ε.
Γιατί οι συσχετισμοί μπορούσαν να αλλάξουν και αυτό φάνηκε με τη συγκέντρωση στο Υπουργείο Εργασίας στις 11/1, κινητοποίηση καλεσμένη από το Συνδικάτο ΟΤΑ Αττικής και στηρίχτηκε από εργαζόμενους στην Κ.Ε. και από σωματεία σε Δήμους. Αυτή η συγκέντρωση κέρδισε και την τετράμηνη παράταση και όχι τα δικηγορικά γραφεία, ούτε τα παραμύθια που διοχέτευαν οι νεοδημοκράτες στους χώρους δουλειάς…
Στο ότι η συγκέντρωση δεν έγινε βατήρας για διεύρυνση διεκδικήσεων και συσπείρωσης έχουν ευθύνη οι πολιτικές δυνάμεις που έβαλαν σε δεύτερο πλάνο τον αγώνα στην Κ.Ε. και σε πρώτο πλάνο τον προεκλογικό αγώνα.
Η απειρία μεγάλου μέρους των εργαζομένων (Κ.Ε.) σε αγωνιστικές εμπειρίες επιδεινώθηκε από πολλούς παράγοντες από δεξιά αλλά και από αριστερά. Από αριστερά η συνδικαλιστική «πρωτοπορία» κινήθηκε χωρίς σχεδιασμό για την όποια νίκη και φάνηκε και η νερόβραστη πολιτική που ασκεί μέσα στις εργαζόμενες μάζες.
Όταν δεν μπορούν οι οργανωμένες ταξικές δυνάμεις να καθοδηγήσουν τον μαζικό-εργάτη και να τον βάλουν σε πάλη με το σύστημα της εκμετάλλευσης έτσι ώστε να αποσπάσουν νίκες τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Όταν δεν μπορείς να συνδεθείς με καθαρίστριες, οδοκαθαριστές, ανειδίκευτους εργάτες και εργαζόμενους σε όλων των ειδών τα πόστα που διευθετούσαν την κάθε αγγαρεία των δημοτικών αρχών υπάρχει πρόβλημα. Και διαχωρισμός. Όταν δεν κολυμπάς σαν το ψάρι μέσα στις λαϊκές μάζες και δεν καταφέρνεις να δώσεις εσύ την ελπίδα, την πραγματική, όχι αυτή της ταξικής μεγαλοστομίας που θέλει τελικά ένα καλό εκλογικό αποτέλεσμα, υπάρχει πρόβλημα. Από τη σκοπιά τους αυτοί που ρυθμίζουν τις ζωές μας έχουν το δίκιο τους. Με μια συγκεντρωσούλα λίγων εκατοντάδων θέλετε και νέα παράταση; Σαν να τους ακούμε. Αυτοί είναι οι πρώτοι που κοιτάν τον ταξικό συσχετισμό.
Το ότι δεν φτιάχτηκαν επιτροπές αγώνα ανά Δήμο, δεν έγιναν συντονισμένες συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα, δεν συσπειρώθηκε ο κόσμος της Κ.Ε. έστω από συναδελφική αλληλεγγύη στα τόσα εργατικά ατυχήματα του 12μηνου, δεν συνδέθηκαν οι μόνιμοι με τους συμβασιούχους, οι δεκάμηνοι του Σχολικού Καθαρισμού με τους οκτάμηνους της Κ.Ε., οι τρίωρες με τις εξαμισάωρες καθαρίστριες, αυτό είναι πρόβλημα που δε λύθηκε. Το ότι 25.000 πέρασαν ξανά στην ανεργία χωρίς αντιδράσεις και αγώνα ας το απολογιστεί το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Η οργάνωσή μας δούλεψε με σκεπτικό αγωνιστικής γραμμής και στήριξε όλες τις πρωτοβουλίες και τις απεργιακές συγκεντρώσεις και όπου είχε πρόσβαση προσπάθησε να βγάλει στο δρόμο τους συναδέλφους της Κ.Ε. στήνοντας ανάχωμα στους ψιθύρους, τις υποσχέσεις και τις φήμες…
Δυστυχώς δεν καταφέραμε να ανατρέψουμε τον συσχετισμό. Είπαμε την αλήθεια από την πρώτη στιγμή και δε χαϊδέψαμε αυτιά. Η μαζική συνδικαλιστική δουλειά θέλει τέχνη και είμαστε ακόμα πολύ πίσω ως τάξη για να ανταπεξέλθουμε με όρους μαζικής γραμμής.
Τελειώνοντας, θα πούμε ότι ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δόθηκε και στην Κ.Ε. δεν δόθηκε…
Διαβάστε ακόμα: Για το αβέβαιο μέλλον των εργαζομένων στην κοινωφελή εργασία