Από το ξέσπασμα της κρίσης μέχρι σήμερα και της γενικής αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης οι εργαζόμενοι σε αυτή βιώνουν μια ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματά τους. Μέσα σε αυτή την επίθεση εμπεριέχεται και η κατάργηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, όπου τα αφεντικά ξεκινάνε πλέον με ακόμα πιο λυμένα τα χέρια τους ώστε να εξαναγκάζουν τους εργαζόμενους να υπογράφουν ατομικές συμβάσεις. Στους εργασιακούς χώρους επικρατεί αποκλειστικά ο νόμος των αφεντικών.
Οι εργαζόμενες/οι στους χώρους φροντιστηρίων της μέσης εκπαίδευσης και των ξένων γλωσσών ζουν στο πετσί τους καθημερινά τις επιπτώσεις της έλλειψης συλλογικής σύμβασης. Ειδικότερα, το ωρομίσθιο διαμορφώνεται στα 8,15 € μεικτά σύμφωνα με την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας, χωρίς σε αυτό να αναγνωρίζεται η επιπλέον δουλειά στο σπίτι, η οποία διόλου ασήμαντη είναι. Ο κάθε εκπαιδευτικός αφιερώνει εκτός ωραρίου διδασκαλίας στον φροντιστηριακό χώρο, χρόνο για την προετοιμασία του μαθήματος, για τη διόρθωση ασκήσεων, τη σύνταξη διαγωνισμάτων και πολλές φορές των απαντητικών φυλλαδίων τους, συν τη διαχείριση πλατφορμών εκπαιδευτικού υλικού τις νέες εφευρέσεις των αφεντικών για να αναβαθμίζουν τα κάτεργά τους και να προσελκύουν πελατεία. Εννοείται, επίσης, ότι στον μισθό των εκπαιδευτικών δεν αναγνωρίζονται και δεν πληρώνεται κανένα απολύτως πτυχίο.
Εκτός από τον μη αναγνωρισμένο χρόνο εργασίας που αφιερώνει ένας εκπαιδευτικός στο σπίτι του δεν αναγνωρίζεται ούτε ο έξτρα χρόνος που αφιερώνει σε αρκετές άλλες περιπτώσεις. Πιο συγκεκριμένα, απλήρωτες και αδήλωτες είναι και οι ώρες που αφιερώνει για την ενημέρωση γονέων, οι οποίες πραγματοποιούνται εκτός ωραρίου, φυσικά και Σαββατοκύριακα. Απλήρωτες και αδήλωτες είναι και οι ώρες που επωμίζονται οι εκπαιδευτικοί για την επιτήρηση διαγωνισμάτων, τα οποία και αυτά διενεργούνται Σαββατοκύριακα. Απλήρωτα είναι και τα meetings… Το εβδομαδιαίο ωράριο των εκπαιδευτικών στα φροντιστήρια ορίζεται στις 21 ώρες, τα παραπάνω λοιπόν όχι μόνο είναι απλήρωτες ώρες, είναι απλήρωτες υπερωριακές ώρες.
Επίσης, όλοι οι εκπαιδευτικοί των φροντιστηρίων γνωρίζουν -και αυτό συζητιέται στους χώρους δουλειάς- ότι η τηλεκπαίδευση δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ σαν ειδική συνθήκη αλλά ήρθε για να μείνει. Αν ένας μαθητής είναι άρρωστος ή δε μπορεί για οποιονδήποτε λόγο να είναι στον χώρο του φροντιστηρίου του δίνεται η δυνατότητα να παρακολουθήσει μέσω υπολογιστή. Από την άλλη, αν ένας καθηγητής είναι άρρωστος ή δε μπορεί να είναι στον χώρο του φροντιστηρίου εξαναγκάζεται να κάνει το μάθημα από τον υπολογιστή του σπιτιού του. Φυσικά μέσα σε αυτά ποτέ δεν προβλέφθηκε εξοπλισμός για την κάλυψη του μαθήματος και ποτέ δεν πληρώθηκε ως μια ειδική συνθήκη εργασίας που εκτός από κοστοβόρα είναι και επιβλαβής για την υγεία.
Τα παραπάνω είναι μόνο μια γεύση από τα όσα γίνονται στους χώρους των φροντιστηρίων. Είναι μόνο ένα παράδειγμα της έλλειψης συλλογικής σύμβασης εργασίας. Ο καθένας και η καθεμία μπορεί να κάνει την αναγωγή στο δικό του εργασιακό περιβάλλον. Το ζήτημα αυτό δεν είναι κλαδικό. Πάντα ήταν συνολικό. Αρκεί μόνο κανείς να σκεφτεί ότι στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης προβλέπεται πια δουλειά Κυριακές και αργίες (ποιος το περίμενε ότι αυτοί οι χώροι θα δουλεύουν Κυριακή!). Οι εμποροϋπάλληλοι, όπως προειδοποιούσε το ταξικό κίνημα, ήταν απλά η αρχή.
Για αυτό είναι αναγκαία η πάλη για Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Είναι αναγκαίο να παλέψουμε, να διεκδικήσουμε και να ορίσουμε εμείς οι ίδιοι τους όρους εργασίας μας με βάση τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας.