Το παρακάτω κείμενο μάς στάλθηκε από αναγνώστρια και φίλη του Prolet connect:
Θα ανάψουν κεριά, πολλά κεριά, παντού κεριά.
Στις ειδήσεις θα ακούσεις δακρύβρεχτα αφιερώματα, ενστάσεις δημοσιογράφων, πολιτικούς να μοιράζουν ειλικρινά συλλυπητήρια.Στα πλάνα θα δεις μουντές φιγούρες γεμάτες θλίψη σε zoom, από πίσω θα ακολουθεί μουσική ενορχήστρωση ικανή να σε πλημμυρίσει απόγνωση.
Κάποιος γνωστός μεγαλοδικηγόρος που στα τεφτέρια του υπάρχει ακόμη και υπεράσπιση του πιο γνωστού της πρόσφατης ιστορίας αστυνομικού, δολοφόνου, χούλιγκαν, Κορκονέα, θα βγει και αυτός σαν τιμωρός του κακού για να βάλει τα πράγματα και τις πληροφορίες για το φόνο σε σειρά.
Θα βλέπεις και ένα προσωπάκι σε μια φωτογραφία καρφιτσωμένη σε όλα ταmediaπουθα σου είναι συμπαθής πραγματικά. Είναι το παλικαράκι που δεν θα ξαναδούν οι οικείοι του και δεν θα συναντήσουμε ποτέ όλοι εμείς.
Θα μπεις να κάνεις μια γύρα σταsocialmedia, θα δεις λύπη, θα δεις καλό παράδεισο, θα δεις βρισιές και απειλές για κάποιον δολοφόνο ΑΛΒΑΝΟ, που και μόνο αυτό αρκεί για να δικαιολογήσουν πολλοί τέτοια συμπεριφορά… όχι το δολοφόνος, αλλά το ΑΛΒΑΝΟΣ.
Έπειτα θα πας να αγκαλιάσεις σφιχτά το παιδί σου εάν έχεις, τον φίλο σου εάν έχεις και γενικά ότι έχεις η ότι σου έχει απομείνει να έχεις, για να παίρνεις κουράγιο.
Εγώ προσωπικά πήρα τηλέφωνο την καλύτερή μου φίλη, που είναι από την Αλβανία και μοιραστήκαμε τον πόνο του γεγονότος, σαν άνθρωποι, σαν μανάδες, σαν αδέλφια. Μιλήσαμε πολύ ώρα, αναλύσαμε, κλάψαμε, απογοητευτήκαμε…
Θυμηθήκαμε βιώματα τραμπουκισμού στο γυμνάσιο και στο λύκειο, θυμηθήκαμε πως πάντα οι φασίστες δεν είχαν έθνος αλλά τους ένωνε η σαπίλα του συστήματος αυτού που έχει κατακρεουργήσει τις ζωές μας και έχει κάνει τον άνθρωπο να είναι λίγος… πολύ λίγος.
Και αποφασίσαμε συμπερασματικά από κοινού, πως ο ΑΓΩΝΑΣ είναι το μοναδικό αντίδοτο σε όλη αυτή την πυώδη έκκριση. Παυσίπονο για κάθε πόνο που μας προκαλεί αυτό το σύστημα.
Δεν πρέπει να θλίβεσαι, πρέπει να πεισμώνεις. Κανένα κερί δεν θα φέρει πίσω κανένα αδικοχαμένο παιδί.Καμιά μουσική δράματος των καναλιών, κανένας παράδεισος…
Το σύστημα σκοτώνει, φυσικά ηθικά και με τις πλάτες των χιλιάδων ψηφοφόρων τους.
Και εμείς; Εμείς περιμένουμε… να γυρίσει ο τροχός από κάποιους άλλους, να έχουμε τη συνείδησή μας ήσυχη ότι καρφιτσώσαμε στοfacebookτο προσωπάκι του παιδιού και βάλαμε μαύρο φόντο… Νικημένοι από την κατευθυνόμενη απάτη.
Κλείνοντας, θα πω για την καλύτερή μου φίλη πόσο περήφανη είμαι για αυτήν, που με έμαθε πως δεν υπάρχουν έθνη παρά μόνο Άνθρωποι και ανθρωπάκια… Αγωνιστές και στρατιωτάκια.
Si Bibi