Το ζήτημα της παιδείας και της εκπαίδευσης γενικότερα, απασχολεί τις τάξεις των εργαζόμενων εσαεί και είναι πάντα στην κορυφή των διεκδικήσεων στους αγώνες των προοδευτικών δυνάμεων. Από το κλασικό αίτημα «15% για την παιδεία», πάγιο αίτημα της δεκαετίας του ΄90 και παλιότερα, φτάσαμε πια στην διεκδίκηση της ύπαρξης της ίδιας της δημόσιας παιδείας. Η ανοιχτή αμφισβήτηση της δημόσιας παιδείας, με την απαξίωσή της, γίνεται όλο και πιο οξυμένη από τις τελευταίες κυβερνήσεις, για χάρη των ιδιωτικών συμφερόντων. Αυτή η ανοιχτή αμφισβήτηση, έχει πάρει πια χαρακτηριστικά υπαρξιακά, στο εάν υπάρχει λόγος για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση, με τον ίδιο πια τρόπο που απαξιώνεται το δημόσιο σύστημα υγείας.

Τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό είναι τεράστια. Τα δημοτικά σχολεία της Α΄Αθηνών δεν έχουν δασκάλους στις ειδικότητες των εικαστικών, μουσικής και πληροφορικής, ακόμα και σε μαθήματα που θεωρούνται βασικά, πέρα από ελάχιστα σχολεία, όπου λίγοι εκπαιδευτικοί τρέχουν από δω και από κει ώστε να συμπληρώσουν τις διδακτικές τους ώρες. Σε επικοινωνία γονέων για το ζήτημα, οι αρμόδιες αρχές, απαντούν ότι τα πράγματα στην επαρχία είναι χειρότερα! Επίσης, απερίφραστα δηλώνουν πως δεν υπάρχουν χρήματα για προσλήψεις. Πώς άραγε να ηχεί αυτό στα αυτιά μας, μετά από τις αλλεπάλληλες προσλήψεις στα σώματα καταστολής και την αγορά καινούριων περιπολικών.

Τα τελευταία γεγονότα, δείχνουν τον βαθμό της απαξίωσης που έχει φτάσει σε άνευ προηγουμένου επίπεδο. Στην Πυλαία, στο 4ο δημοτικό σχολείο στις αρχές Νοέμβρη, έπεσε το ταβάνι σε μια από τις αίθουσες (πάνω φωτό). Ο λόγος που δεν θρηνήσαμε σκοτωμένα παιδάκια ήταν η παρατηρητικότητα της δασκάλας τους, η οποία τα έβγαλε στο προαύλιο, μιας και διαπίστωσε μια μεγάλη ρωγμή στο ταβάνι. Εικοσιπέντε μέρες αργότερα, σε λύκειο της Καλαμάτας, έπεσε ο σοβάς της οροφής, με τα παιδιά, ευτυχώς, να βρίσκονται σε διάλειμμα. Δεν ξεχνάμε φυσικά και τις εικόνες από το πλημμυρισμένο σχολείο στη Ν. Φιλαδέλφεια, όπου οι μαθητές και οι μαθήτριες έστησαν αυτοσχέδια «γέφυρα» με θρανία, ώστε να εγκαταλείψουν το εκπαιδευτικό ίδρυμα το οποίο αποτελείται από… λυόμενους οικίσκους.

Απέναντι σε αυτό το τοπίο που δηλώνει επαίσχυντα «εάν θες παιδεία για το παιδί σου στείλε το στο ιδιωτικό, οι υπόλοιποι, οι μη έχοντες, βολευτείτε με τα βασικά», έρχονται και ελπιδοφόρα μαντάτα. Στο Πεταλίδι Μεσσηνίας, όπως μάθαμε από αναγνώστριες του blog, ο σύλλογος γονέων του δημοτικού σχολείου εκεί, κατάφερε να συσπειρώσει σε μεγάλο βαθμό τους γονείς – και όχι μόνο – και να ξεκινήσουν τον δικό τους αγώνα. Έναν αγώνα ενάντια στην μικροπολιτική των ντόπιων αρχών και μαυρογιαλούρων που έχει σε ομηρία πάνω από δυο χρόνια τα παιδιά τους και κάνουνε μαθήματα στις αποθήκες του ΚΕΠ της μικρής αυτής κωμόπολης. Η ανακαίνιση του σχολείου έχει καταντήσει «ανέκδοτο» στις πλάτες των γονιών, που βλέπουν τους φόρους τους να γίνονται ανεμοσκορπίσματα εις βάρος των παιδιών τους. Τα μέλη του Συλλόγου προχώρησαν σε δυναμικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο, ενώ επιπλέον, ανάρτησαν πανό ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, το οποίο ξεκρεμάστηκε από ντόπιο τσανακογλύφτη προκαλώντας αντιδράσεις σε όλη την κοινότητα. Γίνανε ενημερώσεις σε τοπικά μέσα, αποχή από τα μαθήματα με συμμετοχή 98% και συνεχείς ενοχλήσεις στους δημαρχαίους. Όλα αυτά φέρανε αποτέλεσμα: τα συνεργεία πήραν μπρος επιτέλους και τον Γενάρη του 2022 τα παιδιά θα μπουν σε ανακαινισμένο ασφαλές περιβάλλον, χαρίζοντας στον σύλλογο και τους δημότες το επίτευγμα του νικηφόρου αγώνα.

Δεν πρέπει να κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω στην επίθεση του κεφαλαίου στην δημόσια παιδεία. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε οπισθοχωρήσεις που παραπέμπουν σε άλλες εποχές που τα παιδιά των πλουσίων προχωρούσαν σε σπουδές και πνευματική καλλιέργεια.

Στηρίζουμε τους αγώνες των εκπαιδευτικών, δυναμώνουμε τους συλλόγους γονέων και παλεύουμε με κάθε τρόπο για να μην γίνει η εκπαίδευση είδος πολυτελείας για λίγους.