Τον Απρίλιο του 2008 μετανάστες εργάτες γης στη Νέα Μανωλάδα Ηλείας προχώρησαν σε απεργία.
Την ώρα που οι εργάτες έκαναν συγκέντρωση εμφανίστηκαν τσιφλικάδες – αφεντικά με ξύλα και καραμπίνες και επιτέθηκαν στους συγκεντρωμένους με τελικό απολογισμό 4 άτομα στο νοσοκομείο.
Οι εργάτες από το Μπαγκλαντές χρόνια βιώνουν την εκμετάλλευση στο πετσί τους με μεροκάματα πείνας και άθλιες συνθήκες, ώστε τέτοιες πρακτικές δεν τους κάνουν να οπισθοχωρήσουν.
Μάης του 2012 και οι εργάτες κατεβαίνουν ξανά σε απεργία πιο υποψιασμένοι απέναντι στους μεγαλοτσιφλικάδες και τα ντόπια τσιράκια τους, κάνοντας τα αφεντικά να απειλούν παίρνοντας φυσικά με το μέρος τους τα ΜΜΕ που μιλάνε για νομιμότητα αλλά σίγουρα όχι για εκμετάλλευση.
Αυτή τη φορά και μετά από έναν χρόνο, 200 εργάτες συγκεντρώθηκαν σε καλλιέργεια φράουλας που δουλεύουν για έναν μεγαλοτσιφλικά κάτοικο της περιοχής και απαίτησαν τα δεδουλευμένα τους. Κάποιοι από τους επιστάτεςπου βρισκόντουσαν εκεί άρχισαν να πυροβολούν στα τυφλά με κυνηγετικές καραμπίνες με αποτέλεσμα να τραυματιστούν περίπου 30 εργάτες.
Την ώρα που στον ελλαδικό χώρο καταργούνται οι συλλογικές συμβάσεις, οι μισθοί και οι συντάξεις ισοπεδώνονται και η εκμετάλλευση εντείνεται όλο και περισσότερο στους χώρους δουλειάς, κανέναν δεν πείθει η επίσκεψη Δένδια στην Ηλεία που συμμετέχει σε αυτήν την επίθεση και που ευθύνεται για την καταστολή εργατικών αγώνων με χιλιάδες τραυματισμένους.
Κανέναν δεν πείθουν τα ΜΜΕ που ξαφνικά ευαισθητοποιήθηκαν για τις συνθήκες που ζουν οι ”κακόμοιροι” μετανάστες εργάτες.Είναι οι ίδιοι που συγκαλύπτουν την πολιτική εξουσία και κατασυκοφαντούν όποιον τολμήσει να σηκώσει κεφάλι.
Όταν το σύστημα της καταπίεσης μένει ζωντανό, η σύλληψη των μπράβων δεν θα λύσει το πρόβλημα. Ρίχνει μόνο στάχτη στα μάτια για να μην βλέπουμε το κυρίως πρόβλημα. Το κράτος και το κεφάλαιο.
Αυτά είναι που γεννάνε τον φασισμό και την καταπίεση.Τα ταξικά χαρακτηριστικά που έχει ο αγώνας των εργατών γης στην Μανωλάδα όλα αυτά τα χρόνια είναι παράδειγμα για τους υπόλοιπους μετανάστες εργάτες αλλά και για το ίδιο το ταξικό κίνημα που χρειάζεται να σπάσει τον τρόμο και την εκμετάλλευση των αφεντικών.Ντόπιοι και μετανάστες εργάτες να απαντήσουμε δυναμικά σε κάθε είδους αφεντικό. Να φέρουμε την βίαιη αντιπαράθεση για να τσακίσουμε την καθημερινή καταπίεση στους χώρους εργασίας και όχι μόνο.
Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΟΤΑΝ Ο ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΣ ΕΞΕΓΕΙΡΕΤΑΙ ΚΑΙ ΚΡΕΜΑΕΙ ΤΟΝ ΔΥΝΑΣΤΗ ΤΟΥ.