Το παιχνίδι των διορισμών παίζεται εδώ και χρόνια στις πλάτες των εκπαιδευτικών. Μπαίνοντας σιγά- σιγά σε ρυθμούς προεκλογικής περιόδου η κυβέρνηση επιστρατεύει το γνωστό «τυράκι» όλων των αστικών κυβερνήσεων, εξαγγέλλοντας 15.000 διορισμούς σε βάθος τριετίας. (2019 – 2020: 4.500 εκπαιδευτικοί στην ειδική εκπαίδευση, 2020 – 2021: 5.250 εκπαιδευτικοί, 2021 – 2022: 5.250 εκπαιδευτικοί).
Οι διορισμοί, σύμφωνα με την κυβέρνηση, θα γίνουν μέσω ΑΣΕΠ με σύστημα μοριοδότησης κριτηρίων. Το κυνήγι των μορίων θα στηρίζεται στους εξής άξονες: 1) επιστημονικά – ακαδημαϊκά κριτήρια, 2) προϋπηρεσία (με ανώτερο τους 120 μήνες), 3) κοινωνικά κριτήρια.
Εάν και εφόσον πραγματοποιηθούν αυτές οι προσλήψεις, δεν θα είναι τίποτα άλλο από ένα μπάλωμα. Ο αριθμός που ανακοινώθηκε είναι πάρα πολύ μικρός και δεν καλύπτει τις ανάγκες της εκπαίδευσης σε καμία περίπτωση. Φτάνει μόνο να σκεφτεί κανείς ότι όλα αυτά τα χρόνια έχουν συνταξιοδοτηθεί και στις δυο βαθμίδες περίπου 35.000 εκπαιδευτικοί.
Όσον αφορά τα κριτήρια, αρχικά στοχεύουν σε μια διάσπαση του κλάδου των εκπαιδευτικών, μέσα από διαφωνίες για το πού πρέπει να πέφτει το βάρος των κριτηρίων (στα πτυχία ή στην προϋπηρεσία), στρέφοντας το βλέμμα μακριά από την ουσία του προβλήματος.
Από το 2008 έως το προηγούμενο σχολικό έτος το ποσοστό των καθηγητών έχει συρρικνωθεί κατά 24% περίπου (από185.917 εκπαιδευτικοί σε 142.088, εκ των οποίων το 15% είναι αναπληρωτές). Όλα αυτά τα χρόνια το ποσοστό των αναπληρωτών σε σχέση με τους μόνιμους εκπαιδευτικούς αυξάνονταν συνεχώς. Εν τέλει, χιλιάδες αναπληρωτές, που τόσα χρόνια είχαν μετατραπεί σε περιπλανώμενες βαλίτσες σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, βλέπουν μέσα από την ανακοίνωση των διορισμών να αναγνωρίζονται δυο χρόνια εργασίας και η υπόλοιπη προϋπηρεσία τους να διαγράφεται.
Επίσης, όλα αυτά τα χρόνια έχει αυξηθεί και ο αριθμός των εκπαιδευτικών που διδάσκουν σε περισσότερες από μία σχολικές μονάδες, καθώς και των εκπαιδευτικών που συμπληρώνουν το ωράριό τους μέσω της ανάθεσης και της προσφοράς υπηρεσιών στη σχολική μονάδα, όπως επίβλεψη σχολικών γευμάτων και εκτέλεση διοικητικών εργασιών.
Τα επιστημονικά- ακαδημαϊκά κριτήρια του συστήματος μοριοδότησης -πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά, πιστοποιητικά επιμόρφωσης ΑΕΙ, ξένες γλώσσες- είναι η προώθηση του γνωστού μοντέλου της «δια βίου μάθησης» και της απαξίωσης των ίδιων των πτυχίων των σχολών που πολλοί νέοι και νέες από τα φτωχολαϊκά στρώματα στερήθηκαν πολλά για να τα αποκτήσουν, σε ένα σύστημα παιδείας που μόνο δωρεάν και ελεύθερο δεν είναι. Μας λένε εμμέσως πλην σαφώς πως το πτυχίο είναι ένα χαρτί που δεν έχει καμία αξία, αν μια ζωή δεν κυνηγάς σεμινάρια και επιπλέον πτυχία.
Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι, πρώτον, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας στη δημόσια παιδεία δεν αυξάνονται απλά, αλλά παγιώνονται μέσα από τις αντιδραστικές προτάσεις της κυβέρνησης. Και δεύτερον, ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνεχίζει τη λογική των προηγούμενων κυβερνήσεων -και κατ’ επέκταση τις οδηγίες της Ε.Ε. – στέλνοντας τους εργαζόμενους σε ένα κυνήγι προσόντων και κατάρτισης φθηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού, προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις του κεφαλαίου.
Οι εκπαιδευτικοί δεν πρέπει να πέσουν στις παγίδες που τους στήνει η κυβέρνηση, η οποία προωθεί τα αντιδραστικά της σχέδια, δημιουργώντας φρούδες ελπίδες, στηριζόμενη ταυτόχρονα σε κάλπικες διαφωνίες μεταξύ των εργαζομένων. Όλα τα παραπάνω, για να μη ξεχνιόμαστε, γίνονται στις πλάτες των παιδιών του εργατόκοσμου και των φτωχών στρωμάτων. Επιτακτικά μπαίνουν τα αιτήματα για μόνιμους και μαζικούς διορισμούς, για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εκπαιδευτικούς. Για την υπεράσπιση της δωρεάν και δημόσιας παιδείας ενάντια στην συνολική υποβάθμισή της.
Σύντροφοι/ισσες από τον χώρο της εκπαίδευσης