Για την ακρίβεια και τους «φιλότιμους» τρόπους αντιμετώπισής της από την κυβέρνηση έχει επιστρατευτεί όλος ο μιντιακός μηχανισμός της αστικής τάξης. Στην πασαρέλα της προπαγάνδας καταβάλουν τεράστια προσπάθεια για να πείσουν το πόπολο πως το κράτος μεριμνά για το λαϊκό νοικοκυριό. Πως δήθεν κυνηγούν την αισχροκέρδεια και κάνουν εφόδους για να βρουν τους εμπόρους που ανεβάζουν τις τιμές στα ύψη και να τους «συνετίσουν».
Μα είναι δυνατόν; Αυτές είναι οι εποχές που τα κέρδη αυγατίζουν για τμήμα των καπιταλιστών. Μπορούν να τριπλασιάζουν τις τιμές χωρίς να δίνουν λογαριασμό για τίποτε. Και μόλις γκρινιάζει ο καταναλωτής να λέει «δεν φταίω εγώ και το κατάστημα μα ο πόλεμος, η κρίση, οι πυρηνικές απειλές…».
Το 1942 που επικαλέστηκε ο υπουργός Γεωργιάδης της ελληνικής μπανανίας για να παρομοιάσει τον χειμώνα που έρχεται να θυμίσουμε ότι «θέρισε» τον λαό μας ενώ η ελληνική μπουρζουαζία έζησε. Μπήκαν μάλιστα στον μεταπολεμικό καπιταλιστικό κόσμο νέα τζάκια μαυραγοριτών που έκαναν χρυσές δουλειές τον καιρό της κατοχής τρώγοντας τις σάρκες του λαού σα τα κοράκια…
Τι μας λένε να κάνουμε; Να κάτσουμε ήρεμοι και να ξεποδαριαζόμαστε από σούπερ μάρκετ σε σούπερ μάρκετ ελέγχοντας τις τιμές και ψάχνοντας τις προσφορές. Να σκύψουμε το κεφάλι, να κλείνουμε τα φώτα, να ψιθυρίζουμε λίγη γκρίνια και να κοιτάμε ποιος έμπορος έβγαλε το πιο φτηνό γάλα, να δένουμε τα κορδόνια μας και να τρέχουμε να το πάρουμε μην τυχόν και αδειάσει η παλέτα και πάλι από την αρχή. Για την πείνα που έρχεται πάλι το ρίχνουν στην ατομική ευθύνη όπως έκαναν και κάνουν με την εγκληματική πολιτική τους στη διαχείριση της πανδημίας. Αν θες να τραφείς και να ζήσεις «ακολούθα τις προσφορές, ενεργοποιήσου, τελείωσαν οι μέρες που αγόραζες από έναν έμπορα». Αυτή είναι η λύση που μας δίνουν. Σφίξιμο του ζωναριού και κοινωνική επαιτεία. Και όποιος τα καταφέρει…
Τι λέμε εμείς; Επειδή δεν πρέπει να καταναλωθούμε στη λογική του χάμστερ η εργατική τάξη και οι εργατολαϊκές μάζες δεν έχουν άλλο δρόμο από τη διεκδίκηση στο μισθό. Αυξήσεις στους μισθούς. Αυτό πρέπει να είναι το μόνιμο συλλογικό αίτημα ανεξάρτητα τι παρλάρει η κυβέρνηση και τι προπαγανδίζει δήθεν για την καταπολέμηση της ακρίβειας. Το αίτημα αυξήσεις στους μισθούς αυτή τη στιγμή πρέπει να γίνει αίτημα πάλης και συνειδητοποίησης της σύγκρουσης των διαφορετικών συμφερόντων. Στην ακρίβεια όλοι οι εργάτες να προτάσσουν τις αυξήσεις μισθών. Μόνο έτσι η πάλη θα πάρει χαρακτηριστικά ανταγωνιστικών τάξεων και δεν θα γίνει μια αρένα που ο μόνιμος χαμένος που θα κατασπαράσσουν θα είναι ο λαός μας.
Απεργία στις 9 Νοέμβρη!
Αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές συμβάσεις
Απεργία στις 9 Νοέμβρη!
Ενάντια στο ντόπιο κεφάλαιο και τους ιμπεριαλιστές-πάτρωνες
Διαβάστε ακόμα:
Προκήρυξη της Βίδας για την Απεργία στις 9 Νοέμβρη