Διαβάσαμε σε ειδησεογραφικά σάιτ στο διαδίκτυο αλλά και σε αστικές εφημερίδες ότι επιστρέφει στη χώρα μας το… «θρυλικό αεροσκάφος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Σπιτφάιρ ΜJ 755».
Μάθαμε λοιπόν ότι την Τρίτη 25/5 φεύγει το Σπιτφάιρ από Αγγλία και αφού πετάξει μέσω Γαλλίας, Ιταλίας θα φτάσει στην Ελλάδα την Πέμπτη. Θα κάνει μια προσγείωση στην Κέρκυρα, μετά Ιωάννινα και από εκεί θα πετάξει στο Τατόι. Μάλιστα όταν μπει στον ελληνικό εναέριο χώρο θα το συνοδεύουν τιμής ένεκεν μαχητικά αεροσκάφη της Πολεμικής Αεροπορίας.
Τίθεται το ερώτημα λοιπόν: ποια η χρήση του συγκεκριμένου αεροπλάνου στη χώρα μας; Ήταν τόσο σημαντικό όπλο για τη χώρα; Η απάντηση έχει δύο εκδοχές (ανάλογα που τοποθετείται κανείς πολιτικά και ταξικά) και θα ήταν καλό αυτοί που «τιμούν» τα Σπιτφάιρ να πουν και τον λόγο και να μην κρύβονται πίσω από τα «γενικά και αόριστα» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτό το όπλο λοιπόν κινήθηκε ενάντια στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (δωρεά από τους Άγγλους το 1947 για να «πετσοκόψει» το λαϊκό κίνημα) και οι «ήρωες» πιλότοι του αιματοκύλισαν αμάχους, χτύπησαν χωριά και δολοφόνησαν μαχητές και μαχήτριες από αέρος χωρίς ουσιαστικά να έχουν αξιόμαχο αντίπαλο στους αιθέρες. Αυτή ήταν η χρησιμότητα αυτών των αεροσκαφών για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης και του μοναρχοφασισμού. Είχε προηγηθεί και η εναέρια συμβολή τους στην κατάπνιξη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ τον Δεκέμβρη του 1944 στην Αθήνα από τους «φίλους» μας τους Άγγλους.
Τα 77 καταδιωκτικά (τα οποία υπέστησαν και μετατροπές για να μπορούν να έχουν και κάθετη βολή) που χαρίστηκαν από τους άγγλους ιμπεριαλιστές για να ενισχύσουν τον μοναρχοφασιστικό στρατό ας τα χαίρονται οι νικητές και οι πολιτικοί τους απόγονοι.
Είναι πολεμικά εργαλεία εθνικού διχασμού και μαζικής εξόντωσης που απέτρεψαν και αυτά με την τρομοκρατική τους δράση την λαϊκή αναγέννηση μοιράζοντας φωτιά και σίδερο στο λαό μας. Ας καμαρώνουν οι αστοί… Εμείς θα μείνουμε πιστοί και θα υπερασπίζουμε για πάντα το ένοπλο λαϊκό κίνημα και τον ΔΣΕ που σε αντίθεση με τους τρομοκράτες που μοίραζαν τον θάνατο πάλεψαν για προκοπή, εργασία, ψωμί, παιδεία και πολιτισμό, για μια Ελλάδα λαοκρατούμενη και σοσιαλιστική.
Κόκκινη Βιβλιοθήκη