13 Αυγούστου 2013. Περιστέρι. Ο 19χρονος Θανάσης Καναούτης δολοφονείται από ελεγκτή – κεφαλοκυνηγό της γραμμής 12 των τρόλεϊ. Πετάχτηκε έξω από το όχημα όσο αυτό κινιόταν γιατί ο νεολαίος του Περιστερίου δεν είχε «χτυπήσει» εισιτήριο των 1,20 ευρώ…
Αντιγράφουμε από το τεύχος 16-17 του περιοδικού Βίδα, που είχε κυκλοφορήσει τον Δεκέμβρη του 2013, λίγα από τα όσα ακολούθησαν μετά τη δολοφονία:
Από την πρώτη στιγμή της δολοφονίας νεολαίοι, άνθρωποι της γειτονιάς και σύντροφοι μαζεύτηκαν στο δημαρχείο Περιστερίου, πορεύτηκαν στους δρόμους της γειτονιάς, έγραψαν συνθήματα σε τοίχους, ενώ κατέστρεψαν τα εκδοτήρια εισιτηρίων στον Άγιο Αντώνη. Συγκεντρώσεις και πορείες έγιναν σε όλη την Ελλάδα. Στη Θεσσαλονίκη συνελήφθησαν 13 άτομα για αναγραφή συνθημάτων […] Στην κηδεία μαζεύτηκαν πάνω από 2.500 άνθρωποι […] Έγιναν συγκρούσεις μετά το τέλος της κηδείας με τα ΜΑΤ […] Το κράτος, δείχνοντας πυγμή για να αποτρέψει τη μετατροπή του σημείου της δολοφονίας σε κέντρο αγώνα, προχώρησε και σε άλλες 21 προσαγωγές από την πλατεία δημαρχείου […] Μαχητική απάντηση έδωσε ο κόσμος του αγώνα και της αλληλεγγύης στην πορεία στις 27 Αυγούστου που συσπείρωσε τον ανθό της νεολαίας των δυτικών προαστίων και όχι μόνο. Εργάτες, άνεργοι, σύντροφοι, αγωνιστές «παλιοί» και «νέοι» πορεύτηκαν ενωμένοι στους κεντρικούς δρόμους του Περιστερίου, μαχητικά και τσατισμένα, με αντικαπιταλιστικό χαρακτήρα […].
Για αυτό το έγκλημα που συντελέστηκε δέκα χρόνια πριν δεν πλήρωσε κανείς. Καλύφθηκε, όπως καλύπτεται κάθε έγκλημα που έχει θύμα τους νεολαίους φτωχοδιάβολους, τους προλετάριους, τους εκμεταλλευόμενους. Καλύφθηκε από την αστική δικαιοσύνη, από τα ΜΜΕ, από το σύστημα της βαρβαρότητας που δε δίνει δεκάρα τσακιστή για τις ζωές των «από κάτω». Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς έχουν γίνει ακόμα πιο απλησίαστα για τις εργαζόμενες μάζες και τους ανέργους. Οι τιμές των βασικών προϊόντων έχουν εκτιναχθεί και η ποιότητα ζωής των «από κάτω» έχει στραπατσαριστεί. Τα νοίκια έχουν εκτοξευθεί και γίνονται θηλιά στο λαιμό των εργαζομένων. Οι μισθοί και οι συντάξεις, όπως και τα εργασιακά δικαιώματα έχουν χτυπηθεί σκληρά από τις πολιτικές του Κεφαλαίου. Η καθημερινότητα έχει γίνει μια συνεχής μάχη επιβίωσης για τους προλετάριους και τις προλετάριες σε όλη την Ελλάδα.
Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, όχι μόνο δεν έχει αλλάξει τίποτα για τις λαϊκές συνοικίες και τις ζωές των προλετάριων σε αυτές, απεναντίας η ζωή τους έχει γίνει ακόμα πιο δύσκολη και ασφυκτική, η βία του Κεφαλαίου πέφτει αδίσταχτα στα κεφάλια της εργατικής τάξης και του εργαζόμενου λαού.
Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, πολλά ονόματα νεολαίων και φτωχοδιάβολων έχουν προστεθεί στη λίστα των δολοφονημένων από το καπιταλιστικό σύστημα.
Για κάθε νεολαίο, για κάθε φτωχοδιάβολο, για κάθε μετανάστη/τρια, για κάθε προοδευτικό άνθρωπο η ενότητα και η οργάνωση είναι και σήμερα το αντίδοτο στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται από το κράτος του κεφαλαίου.
Για κάθε νεολαίο, για κάθε φτωχοδιάβολο, για κάθε μετανάστη/τρια, για κάθε προοδευτικό άνθρωπο ο Θανάσης Καναούτης, όσα χρόνια και να περάσουν, δε θα ξεχαστεί.