Η γνώση είναι δύναμη. Η κατάκτηση της γνώσης απ’ το λαό είναι κάτι παραπάνω. Είναι εφόδιο στον πόλεμο ενάντια στην καθεστηκυία τάξη. Ειδικά στην εποχή του σήμερα, της αναθεώρησης, του ξαναγραψίματος της ιστορίας από την αστική τάξη και τα επιτελεία της. Μόνο μας όπλο να μαθαίνουμε απ’ την ιστορία του λαού μας, να αντλούμε παραδείγματα και να παίρνουμε κουράγιο. Απ’ την ΕΑΜική Αντίσταση ως και τον Εμφύλιο Πόλεμο και το Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, τα διδάγματα είναι πολλά και τα συμπεράσματα για την αναγκαιότητα να πέσει αυτός ο σάπιος κόσμος ακόμα περισσότερα.

Τα βιβλία πρέπει να γίνονται οδηγός μας σ’ αυτή τη δύσκολη αναζήτηση της ιστορίας, μέσα από τις μαρτυρίες ανθρώπων που έδωσαν κυριολεκτικά ό,τι είχαν και δεν είχαν, ακόμα και τη ζωή τους. Η βιβλιογραφική καταγραφή και παρουσίαση των μαρτυριών, των ντοκουμέντων και κάθε ιστορικής αποτύπωσης για την εποποιία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΔΣΕ για μας είναι καθήκον πρωτίστης σημασίας. Τα χρόνια περνούν και η δρακογενιά της αντίστασης μέρα με τη μέρα χάνεται. Οι τελευταίοι αγωνιστές πεθαίνουν από γηρατειά. Όμως ο πλούτος σε βιβλιοπαραγωγή που έχουν αφήσει πίσω τους είναι στο χέρι της νέας γενιάς αγωνιστών, αλλά και όλων των κομμουνιστών, να γίνει κτήμα του κάθε εργάτη, του κάθε βιοπαλαιστή, του κάθε προοδευτικού ανθρώπου.

Ένα τέτοιο βιβλίο είναι και οι “Πληγές του Εμφυλίου” του Β. Φυτσιλή, που εκδόθηκε το 2006 από τη Σύγχρονη Εποχή.

Γεννημένος το 1927 στη Σέκλιζα Καρδίτσας, έγινε από τους νεαρότερους ΕΠΟΝίτες. Έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και έπειτα στον Εμφύλιο, όπου και συνελήφθη στο πέρασμα της Νιάλας το 1947, για να περάσει έκτοτε 12 χρόνια σε φυλακές και ξερονήσια.

Με το που τελειώνει κανείς την ανάγνωση κάθε ενός από τα διηγήματα (που άνετα μπορεί να χαρακτηριστούν και αφηγήματα) για το Δημοκρατικό Στρατό, ένας κόμπος στο λαιμό και μια συγκίνηση βαθιά κατακλύζει τα σωθικά. Πρόκειται για ένα από ‘κείνα τα βιβλία που κλείνοντάς τα, φουντώνει η οργή μέσα σου. Για την αδικία. Για τα εγκλήματα. Για τα ποτάμια αίματος που χύθηκαν στα βουνά, για τις ψυχές που χάθηκαν στα ψυχιατρεία και τα ξερονήσια. Για τους χιλιάδες αντάρτες κι αντάρτισσες μας που ατσαλωθήκαν στα πιο σκληρά περάσματα, οδεύοντας προς μια κοινωνία άλλη, με ιδανικά ανώτερα. Για τον ανθό της νεολαίας, που μαχόταν με νύχια και με δόντια πάνω απ’ το μπόι όλου του κόσμου, δίνοντας τη ζωή τους στον αγώνα για τη Λευτεριά. Για τις χιλιάδες λαού που πλήρωσε το τίμημα απ’ τους χειρότερους προδότες. Ποτάμια αίματος που περιμένουν το πλήρωμα του χρόνου.

Μόνο ευγνωμοσύνη απέραντη στον Β. Φυτσιλή μπορεί να νιώσει κανείς για αυτό το μικρό διαμάντι που μας χάρισε, που έγραψε για τις ιστορίες των δικών μας λαϊκών ηρώων, των παιδιών που πάλεψαν για την Ελλάδα της Λαϊκής Δημοκρατίας και του Σοσιαλισμού/Κομμουνισμού.

Για τα γεγονότα στη Νιάλα τον Απρίλη του 1947 προτείνουμε ανεπιφύλακτα το ντοκιμαντέρ του Στάθη Γαλαζούλα Νιάλα μια ξεχασμένη σελίδα της ιστορίας.