Πολλές ομάδες «κοινωφελοδουλευτών» φτιάχτηκαν στο facebook και στα viber αλλά από «τηγανίτα» τίποτε… Σε συνδυασμό με τον δίμηνο εκλογικό «πάγο» τα πράγματα στους χώρους των εργαζομένων στους δήμους είναι μαύρα και άραχνα… Οι υποσχέσεις μπορεί να ήταν χορταστικές και η αισιοδοξία που καλλιεργήθηκε μεγάλη όμως πάλι οι εργαζόμενοι, που συνεχίζουν να μην πιστεύουν στη δύναμη τους, είναι μπροστά στην αβεβαιότητα.
Οι κυβερνητικοί που γυρνούσαν στις πιάτσες των δήμων έφτασαν να λένε τον προεκλογικό Μάη ότι θα παραταθούν τα προγράμματα και οι συμβάσεις, δια στόματος Κούλη μάλιστα… Ενώ οι αντικυβερνητικοί έχουν σιωπήσει, λέγοντας τα μεγάλα φιλολαϊκά αλλά ξεχνώντας επί της ουσίας χιλιάδες εργαζόμενους. Δε βάζουν πλάτη να σταθούν όχι επιτροπές αλλά ούτε ελάχιστοι τμηματικοί πυρήνες…
Ο κόσμος που δουλεύει για μια μπουκιά ψωμί γίνεται για άλλη μια φορά ακόλουθος των πληροφοριών και των ψιθύρων… Αντί να οργανωθεί σε επιτροπές αγώνα, να βρεθεί με τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες και να διεκδικήσει με μαχητικότητα προσλήψεις για όλους στους Δήμους με δικαιώματα και χωρίς προϋποθέσεις γίνεται έρμαιο «σχεδίων» και φημών…
Γκρουπάκια εργαζομένων ψάχνουν «καλούς» δικηγόρους να κάνουν νομικές «πατέντες» και ασφαλιστικά μέτρα, για να κρατηθούν στη δουλειά. Διαχωρισμένοι και πλήρως υποταγμένοι «ρίχνουν ζαριές» με το αζημίωτο φυσικά και ψάχνουν παραθυράκια, για να διατηρήσουν τις τσεκουρεμένες από άποψη δικαιωμάτων θέσεις…
Ο κόσμος έχει ανάγκη και χρειάζεται τη δουλειά αλλά δεν υπάρχει διέξοδος από την αδράνεια και το ψυχοφθόρο «περίμενε», αν δε κινηθεί ο ίδιος να αντιπαλέψει αυτή την κατάσταση.
Πως γίνεται αυτό; Με συναντήσεις κατά δήμο και κατά χώρο δουλειάς. Με συντονισμό και επιτροπές αγώνα. Όπως βρέθηκε τον χειμώνα έξω από το Υπουργείο Απασχόλησης ασκώντας πίεση στον υπουργό, ο οποίος υποχώρησε εξαγγέλλοντας την τετράμηνη παράταση.
Η εργασία τόσων ανθρώπων χρειάζεται, για να καλυφτούν ανάγκες στους Δήμους. Δεν κάνουν χάρη οι κυβερνήσεις και οι δήμαρχοι στους εργαζόμενους αλλά οι εργαζόμενοι κάνουν πισωγύρισμα με το σκυμμένο τους κεφάλι τη στιγμή που χωρίς αυτούς δεν μπορούν να καλυφθούν πάγιες ανάγκες στη καθημερινότητα των Δήμων…
Οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες έχουν τεράστια δύναμη να προτάξουν αυτή τη στιγμή και είναι πολιτικό το ζήτημα, αν θα συνεχίσουν να έχουν δουλειά ή θα σταλθούν στην ανεργία ξανά…