«Πέτυχε» διαβεβαίωσε ο Χρυσοχοΐδης τα καλοπληρωμένα μίντια που όλες αυτές τις ημέρες προετοίμαζαν το έδαφος για την «επιτυχία» με λάσπη ενάντια στους εργατικούς αγώνες.
Μα πραγματικά έχει πετύχει πολλά σε πολύ λίγο χρόνο. Ελάχιστα από αυτά αναφέρουμε:
Έχει πετύχει να μετράμε μέχρι στιγμής εκατοντάδες νεκρούς, διασωληνωμένους ή μη ασθενείςCovid19, αλλά και χιλιάδες ασθενείς άλλων νόσων πεταμένους στα αζήτητα.
Έχει πετύχει να ανοιγοκλείνει τα σχολεία αφού φρόντισε να μην υπάρχουν κατάλληλες αίθουσες, να μην υπάρχουν δάσκαλοι, να στοιβάζονται περισσότεροι μαθητές.
Έχει πετύχει να παραμείνει στην υποτέλεια της οικονομικής «εξωστρέφειας», ανοίγοντας τον τουρισμό και βάζοντας στη μέγγενη της πανδημίας τις λαϊκές μάζες, για μια χούφτα κέρδη του τουριστικού κεφαλαίου.
Έχει πετύχει νομοσχέδια που περνάνε αστραπιαία για να καταδικάσουν τον εργαζόμενο λαό σε μεγαλύτερη ανέχεια.
Έχει πετύχει όσοι απέμειναν στη δουλειά να μπαίνουν καθημερινά σε καταστήματα- κέντρα υπερμετάδοσης, σουπερμάρκετ, εργοστάσια, αποθήκες διαλογής κούριερ κτλ
Από τη σκοπιά των καπιταλιστών και της κρατικής τους μηχανής, η επιτυχία είναι μεγάλη. Γιατί ο στόχος τους είναι ξεκάθαρος: λάδι τα αφεντικά και κερδισμένοι, από μια κρίση που ολοένα βαθαίνει σέρνοντας τον κόσμο της δουλειάς στον γκρεμό.
Έτσι και την 17η Νοέμβρη, 47 χρόνια μετά: οι προσαγωγές, ο εκφοβισμός του διπλασιασμένου προστίμου και του οργανωτικού προστίμου, το κυνηγητό, το ξύλο, τα ανοιγμένα κεφάλια, οι συλλήψεις, από τα κάθε είδους μαντρόσκυλα που συναθροίστηκαν για να καταλάβουν το κέντρο της πόλης και τις γειτονιές, είναι μια ακόμη επιτυχία για την αστική τάξη. Γιατί ο στόχος δεν περιορίζεται στην σημερινή ημέρα. Διαχρονικά στέκεται απέναντι: είναι οι πλατιές εργατικές μάζες. Τάξη εναντίον Τάξης. Δύο τα άκρα.
Παρόλα αυτά, κομμάτια της δικής μας Τάξης, της εντατικά και ολόπλευρα ξεζουμισμένης για τα κέρδη των αφεντικών, διεκδίκησε σήμερα τον δρόμο που της ανήκει, που έχει στρωθεί με τα ίδια της τα χέρια. Στο κέντρο και σε γειτονιές της Αθήνας, αλλά και άλλες πόλεις όπως Πάτρα και Θεσσαλονίκη, το σύνθημα του αγώνα για υγεία, παιδεία και ζωή στο μπόι του σύγχρονου ανθρώπου, αντήχησε δυνατά.
Στους καλοθελητές «ενδιάμεσους» που στρώνουν ροδοπέταλα (πρόσφατα και Υπουργούς Υγείας) στον οδοστρωτήρα του Κεφαλαίου, ενώ χαμογελούν τέτοιες μέρες με το γαρίφαλο έτοιμο, ένας δρόμος υπάρχει: εξοστρακισμός από κάθε μετερίζι του οργανωμένου εργατικού κινήματος. Για να σταθεί η δική μας Τάξη στα πόδια της, κάτω από τη δική της σημαία.
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της 17ης Νοέμβρη
Οργάνωση κι αγώνας ενάντια στο Κεφάλαιο και στον Ιμπεριαλισμό!