Επειδή οι «υπερπατριώτες» της χώρας καμάρωσαν κοιτώντας στον ουρανό, νομίζοντας ότι κάτι αλλάζει για την εθνική πολιτική… ας τους προσγειώσουν κάποιες θέσεις. Σε αυτή τη χώρα δεν υπάρχει εθνική ανεξαρτησία. Ο εξαρτημένος χαρακτήρας του ελληνικού καπιταλισμού δεν μπορεί να ξεπεραστεί με θεαματικά τρικ, ψεύτικες υποσχέσεις και εθνικιστικές κορόνες.
Οι ιμπεριαλιστές δανειστές και πάτρωνες της χώρας κάνουν κομφετί τις όποιες ονειρώξεις της ντόπιας αστικής τάξης για «αυτόνομο» πλασάρισμα και ανεβασμένο ρόλο στην περιοχή. Τα σενάρια και οι πανηγυρισμοί περί east med όλο το προηγούμενο διάστημα γκρεμίστηκαν από τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές.
Η ντόπια αστική τάξη γίνεται ακόμα πιο επιθετική στο εσωτερικό της και ακόμα πιο επικίνδυνη ως εξαρτημένη στο εξωτερικό «παιχνίδι». Την εσωτερική ταξική εκμετάλλευση την εντατικοποιεί διαρκώς και την εξωτερική πολιτική, δηλαδή την υποταγή στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και στο «κρέμασμα από τα μπατζάκια» των ισχυρών παικτών την έχει κάνει δεύτερη φύση.
Οι μικροαστοί υπερπατριώτες, οι φωνακλάδες σωβινιστές, οι τουρκοφάγοι του πληκτρολογίου δεν είναι παρά η άλλη όψη της εξάρτησης και της υποταγής που χρησιμεύουν μόνο για να προπαγανδίζουν πολεμοκάπηλα σχέδια που δεν έχουν καμία σχέση με τα λαϊκά συμφέροντα.
Για την εργατική τάξη, από την άλλη, η εκμετάλλευση είναι διπλή. Από τη μία οι ιμπεριαλιστές και από την άλλη η ντόπια αστική τάξη. Ο αγώνας που πρέπει να διεξάγει είναι αγώνας αντιιμπεριαλιστικός- αντικαπιταλιστικός που τον μετατρέπει παράλληλα σε αγώνα για την πραγματική ανεξαρτησία του τόπου από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά. O μόνος πραγματικά πατριωτικός και διεθνιστικός συνάμα είναι ο προλεταριακός-λαϊκός αγώνας για σοσιαλισμό-κομμουνισμό.
Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από προστάτες
Οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν
Αγώνας ταξικός, αντικαπιταλιστικός, αντιιμπεριαλιστικός