Στις 30 Μάρτη, συμπληρώνονται 48 χρόνια από τη σφαγή στο Kizildere της Τουρκίας. Μια εμβληματική ημερομηνία για το αγωνιστικό τουρκικό κίνημα. Είναι η ημέρα που αγωνιστές του THKP-C, με ηγέτη τον Mahir Cayan, και αγωνιστές του THKO πέφτουν νεκροί μετά από μάχη με τους διώκτες τους. * Οι δυο οργανώσεις THKP-C (λαϊκό απελευθερωτικό κόμμα- μέτωπο Τουρκίας) και THKO (λαϊκός απελευθερωτικός στρατός Τουρκίας) προέρχονται από το DEV-GENC (επαναστατική νεολαία), την πρώτη οργάνωση που αμφισβήτησε τον μετριοπαθή χαρακτήρα του TIP (τούρκικο εργατικό κόμμα), και άνοιξε τον δρόμο για τη γέννηση του επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος στην Τουρκία. Ο Deniz Gezmis, ηγέτης του THKO, ο Yusuf Aslan και ο Huseyin Inan, μέλη κι αυτοί του THKO, έγκλειστοι στις τουρκικές φυλακές, περιμένουν την εκτέλεση της θανατικής ποινής που τους έχει επιβληθεί. Η επαναστατική δράση της οργάνωσης και τα χτυπήματά της ενάντια στην αμερικάνικη στρατιωτική μηχανή δεν μπορούν να μην απαντηθούν απότο τούρκικο κατεστημένο με την μεγαλύτερη εκδικητικότητα.

Το THKP-C, πιστό στην αρχή της αλληλεγγύης, οργανώνει στο Unye στις 26 Μάρτη, με τη συμμετοχή μαχητών του THKO, την απαγωγή τριών Άγγλων πρακτόρων, επιτελείς των ΝΑΤΟικών ραντάρ. Η ανακοίνωση των μαχητών, είναι απλή: Κανένας πράκτορας δε θα εκτελεστεί, κανένας σύντροφος δε θα απαγχονιστεί. Στις 29 Μάρτη, η ΜΙΤ και ο τούρκικος στρατός ανακαλύπτουν το κρησφύγετο των αγωνιστών στο χωριό Kizildere. Με μια φωνή, ο Mahir Cayan και οι υπόλοιποι εννιά σύντροφοί του αρνήθηκαν την παράδοση. Οι Άγγλοι πράκτορες εκτελέστηκαν και οι δέκα κομμουνιστές, μαχόμενοι μέχρι τις 30 Μάρτη, έπεσαν πολεμώντας έως την τελευταία τους πνοή τον ιμπεριαλισμό και την αντιδραστική τουρκική αστική τάξη. Ο αγώνας του τουρκικού λαού είναι αδιάκοπος τον τελευταίο μισό αιώνα. Και είναι πολυεπίπεδος, είτε σε συνθήκες «νομιμότητας», είτε με το όπλο στο χέρι, ακόμα και με τον πολιτισμό τους… Είναι επικίνδυνος, όχι μόνο για το τούρκικο αλλά και το παγκόσμιο κεφάλαιο, όπως άλλωστε όλοι οι αγώνες των λαών ενάντια στους εκμεταλλευτές τους. Έτσι λοιπόν τις προηγούμενες μέρες είδαμε για ακόμα μια φορά -και ενώ στον Έβρο παρακολουθούσαμε ανθρώπους εγκλωβισμένους στις συμπληγάδες του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων– το πόσο αγαστά συνεργάζονται Έλληνες, Τούρκοι, Ευρωπαίοι, Αμερικανοί όταν πρόκειται να αντιμετωπίσουν τον κοινό τους εχθρό, που είναι οι αγωνιζόμενοι λαοί. Οι ελληνικές αρχές εισέβαλαν σε σπίτι στα Σεπόλια και προχώρησαν σε 11 συλλήψεις με τις κατηγορίες για σύνδεση με τρομοκρατικές τούρκικες οργανώσεις. Με τον ίδιο τρόπο μπήκαν και πλιατσικολόγησαν τα γραφεία της Επιτροπής αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν στα Εξάρχεια, όπου εδρεύει και το Λαϊκό Μέτωπο Ελλάδας, Αντιϊμπεριαλιστικό Μέτωπο, τομέας Ελλάδας, χώρος που πρεσβεύει τους αγωνιστές του συγκροτήματος Grup Yorum, οι οποίοι βρίσκονται σε απεργία πείνας αυτό τον καιρό. Οι σκέψεις μας είναι κοντά στους αγωνιστές και τον πολύπαθο τουρκικό λαό. Η αλληλεγγύη θα νικήσει!
Κάτω ο ιμπεριαλισμός ο φασισμός και ο πόλεμος!
ΥΓ1: ΟαγωνιστήςŞadi Naci Özpolat, ξεκίνησε απεργία πείνας ΥΓ2: Ενημέρωση για τις μεταγωγές των Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών ΕΔΩ
Πηγές:«Η φλόγα που πάντα καίει, το επαναστατικό κίνημα στην Τουρκία, 1965-2018» εκδόσεις Δαίμων του τυπογραφείου. Ηλεκτρονικό περιοδικό:Ο ΑΓΩΝΑΣ Παλιότερα άρθρα δημοσιευμένα στο Prolet Connect: