Είμαστε ύλη
Αλλά όχι λίγοι
Φθορά και αφθαρσία
Το σύστημα αυτό καταλήγει
Να τρώει ζωές
Να κόβει χρόνια
Πολλά παιδιά μαζεύτηκαν στ’ αλώνια του ουρανού
Κ συ πού πας
Όταν κοιμάσαι
Ελεύθερος να σαιΛυπάσαι
Νομίζεις ότι είσαιΕλευθερία
Μες στη φθορά
Το σώμα είναι ύλη
Κ η ψυχή στα σκοτεινά
Αυτοί που στείλαν τα παιδιά
Μακριά απ’ τα σπίτια
Εκεί ψηλά
Κανείς δεν ξέρει
Αν θα τους δούμε –
Στη γη πατούμε
Και κει πρέπει να αγωνιστούμε
Δεν έχει τέλοςΑυτό το έγκλημα
Είναι η ζωή μας ένα κέντημα
Πάνω του ζωγραφιά
Μικρή θηλιά
Που μεγαλώνει
Αυτό το σύστημα γεννάει χίμαιρες και μας σκοτώνει
Πες μου πού πας
Είσαι μονάχος
Καθένας μας κ όλοι μαζί γινόμαστε ένας βράχος
Σπάσε δεσμά
Μην αφήνειςαλώβητο αυτόν που κυβερνά
Η ζωή μας κρέμεται μόνιμα σε θηλιά
Έλεος και μοίρα δεν υπάρχουν
Μόνο πνοήΓια τη ζωήΗ ανάσα αγωνιά
Κάτι τέτοιονα μην επιτραπεί ποτέ ξανά –
Χ.