Διαβάζοντας το κείμενο της παρέμβασης στην ACS Αργυρούπολης και βλέποντας τις φωτογραφίες από αυτό το κάτεργο,ένα τεράστιο «γιατί» τριγυρνά στην σκέψη μου. Γιατί οι εργαζόμενοι – συνάδελφοι δέχονται να χρησιμοποιούντουαλέτες χημικές μέσα στο χώμα; Γιατί να στριμώχνονται εν μέσω πανδημίας σε κτιριακές εγκαταστάσεις που θυμίζουν στάβλο, βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές τους, αλλά και των οικογενειών τους; Γιατί δεν διεκδικούν αυτά που τους ανήκουν, δηλαδή τα κέρδη που παράγουν και αφήνουν να τους τα κλέβουν τα αφεντικά, τσαλαπατώντας συνάμα και την αξιοπρέπεια τους; Άραγε στα σπίτια των αφεντικών οι τουαλέτες είναι στην ύπαιθρο ανάμεσα σε παλέτες και πλένονται με λάστιχο; Δε νομίζω. Προφανώς θα έχουν υπερλούξ WC με τζακούζι και μεταξωτές πετσέτες γιανα σκουπίζουν τα τίμια χέρια τους.
Κάνοντας τις παραπάνω σκέψεις φέρνω στο μυαλό μου περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας, με τελευταίο παράδειγμα τον ξυλοδαρμό εργαζομένου στην Γενική Ταχυδρομική στα Γλυκά Νερά επειδή δεν πρόλαβε να παραδώσει όλες τις αποστολές.
Για όλα αυτά νιώθω οργή, αλλά και ένα βάρος στο στήθος, βλέποντας τα αφεντικά να απλώνουν τις ρίζες τους, σαν γέρικα δέντρα, όσο πιοβαθιά μπορούν για να ρουφήξουν και τις τελευταίες σταγόνες από το νερό που έχει απομείνει στο χώμα. Έτσι μας βλέπουν σαν χώμα· κοιτάζοντάς μας αφ’ υψηλού, πατώντας πάνω μας για να βουλιάξουμε όσο πιο βαθιά γίνεται.
Ξέχασα! Μάλλον μας σκέφτονται και μας βλέπουν σαν ανθρώπους για αυτό βάζουν και παλέτες για να μην βουλιάζουμε στην λάσπη όταν πηγαίνουμε τουαλέτα. Συνάδελφοι, είμαστε πολλοί, είμαστε μάζα και είναι λίγοι. Αν οργανωθούμε θα τους στείλουμε εκεί που τους αξίζει: στον απόπατο της ιστορίας.
Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι μας κλέβουν καθημερινά και για χρόνια. Φυσικά και δεν χρειάζεται να έχουμε σπουδάσει πολιτική οικονομία, αλλά ούτε να έχουμε εντρυφήσει πάνω στο Κεφάλαιο του Μαρξ για να κατανοήσουμε τον όρο υπεραξία, που με δικά μας απλά λόγια σημαίνει: τα αφεντικά μας κλέβουν. Χρειάζεται απλές μαθηματικές πράξεις.
Προσωπικά, εργάζομαι στην ACS 15 ολόκληρα χρόνια, έχοντας παραδώσει και παραλάβει χιλιάδες αποστολές. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος: καθημερινά σε ένα οχτάωρο παραδίδω και παραλαμβάνω γύρω στις 90 αποστολές. Ρίχνοντας μια ματιά σε έναν τιμοκατάλογο της ACS και ξεκινώντας τις πράξεις θα καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό.
Αν πάρουμε την ελάχιστη τιμή που κοστίζει μια αποστολή εντός Αττικής δηλ. 6,80 ευρώ επί 90 αποστολές την ημέρα =612 ευρώ, επί 20 μέρες τον μήνα=12.240 ευρώ, επί 11 μήνες τον χρόνο βγάζοντας την άδεια=134.640 ευρώ επί 15 χρόνια μισθωτής σκλαβιάς=2.019.600 ευρώ. Δυο εκατομμύρια και είκοσι χιλιάδες ευρώ κοστίζουν περίπου οι αποστολές που έχει πάει ένας οδηγός σε 15 χρόνια λαμβάνοντας τον μήνα για την εργασία του 800 ευρώ. Περίπου 10.000 ευρώ τον χρόνο.
Άραγε συνάδελφοι μάς κλέβουν; Και αν ναι ας ρωτήσουμε και τον κύριο Φέσσα πόσο κοστίζει μια τουαλέτα απλή- χωρίς τζακούζι. Είναι καιρός να καταλάβουμε ότι μας χρωστάνε πολλά και όλα αυτά που ανήκουν σε αυτά τα εκμεταλλευτικά παράσιτα που μας στοιβάζουν σε σύγχρονες Μανωλάδες είναι ΟΛΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ και φτιαγμένα από το καθημερινό μας μόχθο.
Γ. εργαζόμενος σε κατάστημα της ACS στην Αθήνα
Διαβάστε ακόμα:
Για την απεργία της 8 Οκτώβρη και τη δουλειά μυρμηγκιού που αποδίδει