Τα παρακάτω κείμενα όπως και το κείμενο “Αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο λαό της Χιλής” μοιράστηκαν σε ένα “τετρασέλιδο”, από το περιοδικό Βίδα και το blogspot ProletConnect, στις δύο διαδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα, στις 26/11 στα Προπύλαια και στις 28/11 στο Μοναστηράκι:

***

Από περιοδικό Βίδα, τεύχος 29

«Οι αιτίες του ξεσπάσματος των Χιλιανών έχουν βαθιές ρίζες», «Χάος στη Χιλή: Χιλιάδες επιβάτες εγκλωβισμένοι στο αεροδρόμιο», «Χιλή: Στους επτά οι νεκροί – Οι χειρότερες ταραχές των τελευταίων δεκαετιών», «Ταραχές στη Χιλή: νεκροί από σφαίρες αστυνομίας», «Καζάνι που βράζει η Χιλή: Νεκροί, απαγόρευση κυκλοφορίας και διαπραγματεύσεις», «Χιλή: 12 νεκροί στις βίαιες διαδηλώσεις στο Σαντιάγο».

Αυτοί ήταν μέσες άκρες οι τίτλοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για τη λαϊκή εξέγερση στη Χιλή. Φωτιές και «εικόνες χάους» κυριάρχησαν στην πληροφόρηση, ο στρατός και η απαγόρευση της κυκλοφορίας ήρθαν στα ίδια κανάλια πληροφόρησης ως φυσική εξέλιξη στο «χάος». Το ίδιο μοτίβο πληροφόρησης ακολουθήθηκε και για τον λαϊκό ξεσηκωμό στο Εκουαδόρ. Στη Χιλή «άναψε το φιτίλι» η αύξηση των εισιτηρίων, στο Εκουαδόρ η ένταξη σε πρόγραμμα δομικής προσαρμογής από το ΔΝΤ. Στο Εκουαδόρ η κυβέρνηση αποχώρησε από την πρωτεύουσα υπό την πίεση των διαδηλώσεων και των οδομαχιών, ενώ αιχμαλωτίστηκαν από το πλήθος αξιωματικοί της αστυνομίας. Στην καλύτερη και οι δυο λαϊκές εξεγέρσεις αναλύθηκαν ακολουθώντας την «πεπατημένη». Ολίγη κοινωνιολογία, ολίγη παρουσίαση των ανισοτήτων, λίγα ιστορικά στοιχεία για την παράδοση των λαών αυτών να αγωνίζονται.

Οι κομμουνιστικές οργανώσεις, τα ταξικά συνδικάτα, οι οργανώσεις ιθαγενών, οι αντικαπιταλιστικές συλλογικότητες της νεολαίας και ένα μωσαϊκό φορέων που συμμετείχαν στις δυο λαϊκές εξεγέρσεις είναι αυτές που φυσικά μπορούν να αποτυπώσουν τη σύγκρουση με τον ταξικό εχθρό στη χώρα τους πρώτα και κύρια. Σε αυτές πέφτει το βάρος να αναλύσουν και να θέσουν τα καθήκοντα της πάλης. Όποιος πραγματικά θέλει να μάθει και να γνωρίσει το τι γίνεται στους δρόμους και στα οδοφράγματα μπορεί να ανατρέξει στην αντιπληροφόρηση που παρέχουν οι σύντροφοι του Εκουαδόρ και της Χιλής.

Εμείς αυτό που μπορούμε να κάνουμε, πέρα από την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους λαούς που αγωνίζονται, είναι να βγάζουμε συμπεράσματα από τις λαϊκές εξεγέρσεις. Να μπορούμε να κοιτάμε πίσω από τις γραμμές πληροφόρησης των καθεστωτικών ΜΜΕ και της πληροφόρησης στο «φιλτραρισμένο διαδίκτυο». Να μπορούμε να ερμηνεύουμε τις κινητοποιήσεις και να κατανοούμε τον βαθμό στον οποίο οι αστικές τάξεις μπορούν να διαχειριστούν τις λαϊκές εξεγέρσεις.

Για μας είναι σημαντικό η εργατική τάξη σε κάθε χώρα να μπορεί να βγάζει πολιτικά συμπεράσματα για την πορεία της πάλης των τάξεων. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει μόνη της και ανοργάνωτα, αντίθετα θα το κάνει όσο οργανώνεται στο ταξικό/αντικαπιταλιστικό/αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Όσο οργανώνεται κάτω από την κόκκινη σημαία και την αντικαπιταλιστική πάλη τόσο θα συντονίζει τα χτυπήματά της και θα περνά από τον αυθορμητισμό στην οργάνωση για τη νίκη.

Στο Εκουαδόρ και στη Χιλή τα πράγματα είναι ρευστά και ιδιαίτερα βίαια. Για άλλη μια φορά οι λαϊκές εξεγέρσεις που ξέσπασαν αυθόρμητα ενάντια στις αντιθέσεις, που συνεχώς το καπιταλιστικό σύστημα, γεννά βάφτηκαν με αίμα. Οι λαοί σε όλη τη Λατινική Αμερική έχουν στραμμένα τα βλέμματά τους στις διεργασίες που συντελούνται πίσω από τα οδοφράγματα και τις διαδηλώσεις, όπως φυσικά και οι πλουτοκράτες αυτών των χωρών.

Οι λαοί δεν έχουν πειστεί ακόμα για την αναγκαιότητα της νίκης του σοσιαλισμού/κομμουνισμού. Δεν έχουν ξεπεράσει την απομόνωση του ατόμου στον καπιταλισμό, δεν αγανακτούν ακόμα συνολικά με το καπιταλιστικό σύστημα μα μερικά.

Αυτή τους η κατάσταση είναι απόρροια της υποχώρησης του παγκόσμιου επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος και των δυνάμεων εκείνων που παλεύουν για προλεταριακές επαναστάσεις. Ακόμα κυριαρχεί στους δρόμους η ενστικτώδης αμυντική εξέγερση παρά τις επιθετικές ενέργειες και τις πρακτικές λαϊκής αντιβίας. Φυσικά και μέσα σε αυτή την εμπειρία του σπασίματος της αστικής νομιμότητας και της λαϊκής συσπείρωσης ενάντια στον κρατικό μηχανισμό γεννιούνται συνειδήσεις, αυξάνεται η αγωνιστική ετοιμότητα. Είναι σχολείο για την εργατική τάξη να μαθαίνει να απαντά σε κάθε είδους καταστολή και μέσα σε αυτό το σχολείο ατσαλώνονται και οι αγωνιστές.

Όμως αυτό που πραγματικά χρειάζεται και θα είναι πραγματικά κοσμοϊστορικό γεγονός είναι να αντικρίσουμε την πρώτη νικηφόρα προλεταριακή επανάσταση του αιώνα μας. Αυτό είναι και το μόνιμο καθήκον των προλετάριων σήμερα: να αναμετρηθούν με την αστική τάξη της χώρας τους για τη νίκη και όχι κάτω από ξένες σημαίες.

Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να κοιτάμε τη σύγκρουση των τάξεων στον παγκόσμιο χάρτη και να δουλεύουμε ακούραστα για να βάλουμε τέλος στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Οι λαοί του Εκουαδόρ και της Χιλής σήμερα με τις σφυριές τους τσαλάκωσαν την «κοινωνική ειρήνη». Ας συντονίσουμε τις σφυριές μας με οργάνωση και αγώνα.

***

David Veloso: Αρνήθηκε να κτυπήσει τον εξεγερμένο λαό!

Ο Michel Nash ήταν μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας, όμως το στρατιωτικό πραξικόπημα του δικτάτορα Πινοσέτ τον βρίσκει να εκτελεί την υποχρεωτική στρατιωτική του θητεία. Μετά από εντολή των ανωτέρων του να οπλιστεί απέναντι στον λαό της Χιλής και τους κομμουνιστές, ο 19χρονος Μισέλ Νας αρνείται, λέγοντας πως είναι πρόθυμος να υπερασπιστεί την πατρίδα του, αλλά δεν θα σηκώσει το όπλο του ενάντια σε αυτούς που ορκίστηκε πως θα προστατέψει.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1973 εκτελέστηκε πισώπλατα από τον στρατό της δικτατορίας του Πινοσέτ και γράφεται και αυτός στη λίστα με τους χιλιάδες «εξαφανισμένους» εκείνης της περιόδου.

Στις 19 Οκτώβρη 2019, τη στιγμή που ο Χιλιανός λαός συγκρούεται με το αστικό κράτος της Χιλής, η τρίτη τεθωρακισμένη ταξιαρχία La Conception έχει εντολή να μεταφερθεί στην πρωτεύουσα για να συμμετέχει και αυτή στην καταστολή των διαδηλωτών. Ο εικοσιενός ετών David Veloso, επαγγελματίας οπλίτης στην συγκεκριμένη ταξιαρχία, αφήνει το όπλο του και δηλώνει ανοιχτά την άρνησή του να πάρει μέρος στο χτύπημα του λαού.

Για την πρακτική αλληλεγγύη του στον λαό της Χιλής και την θέση του ενάντια στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης βρίσκεται αντιμέτωπος με την κατηγορία της απείθειας και τίθεται προφυλακισμένος στο στρατόπεδο της Αντοφαγκάστα για σχεδόν είκοσι μέρες. Μετά την απελευθέρωσή του με δήλωσή του θα στείλει τους χαιρετισμούς του στους ανθρώπους της Χιλής που αγωνίζονται.

Τέτοια παραδείγματα αγωνιστών και προοδευτικών ανθρώπων που σηκώνουν το ανάστημά τους μπροστά στη καπιταλιστική βαρβαρότητα και τους μηχανισμούς της, γίνονται φωτεινό παράδειγμα για τους αγωνιζόμενους λαούς σε όλο τον κόσμο. Ο λαός της Χιλής που συνεχίζει μέχρι και σήμερα να συγκρούεται στους δρόμους, αναπόφευκτα συνδέει τις δύο παραπάνω περιπτώσεις κρατώντας έτσι ζωντανή και την ιστορική μνήμη, δυναμώνοντας την πάλη του σήμερα…