Η σωματική άσκηση μέσω του αθλητισμού και γενικότερα διάφορων δραστηριοτήτων, πρέπει να θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι στην ζωή ενός ανθρώπου σε όλες τις ηλικίες. Πόσο μάλλον στις μικρότερες ηλικίες, όπου είναι και θέμα παιδείας το να ριζωθούν σε κάθε παιδί τα οφέλη της άθλησης. Όμως στον καπιταλισμό, ο αθλητισμός είναι αναπόφευκτο να μετατραπεί και αυτός σε κέρδος. Η σωματική άσκηση μετατρέπεται σε εμπόρευμα, με αποτέλεσμα να βαραίνει ακόμα περισσότερο την τσέπη του γονιού και του καθενός που θέλει να αθληθεί/γυμνασθεί.
Τα οφέλη της άσκησης, είναι πολλαπλά (σωματικά, πνευματικά, ψυχικά, ηθικά). Το παιδί μέσω του αθλητισμού έρχεται σε επαφή με αξίες όπως ο σεβασμός, η ομαδικότητα, η πειθαρχία, η κοινωνικοποίηση, ο υγιής συναγωνισμός, η κατάκτηση ενός στόχου με αγώνα. Χτίζει έναν υγιή οργανισμό, με σωστή ανάπτυξη και ευεργετική επίδραση στην υγεία του, ακόμα και στην ψυχολογία του. Μέσω της άσκησης μαθαίνει να τρέφεται σωστά και να απομακρύνεται από τους εθισμούς που βομβαρδίζουν την καθημερινότητά του (αλκοόλ, κάπνισμα, ναρκωτικά). Επιπλέον, είναι ένας γόνιμος τρόπος εκτόνωσης και εξωτερίκευσης της έντασης.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, θεωρούμε ότι ο αθλητισμός και η άθληση, συνδέεται αναπόσπαστα με την ζωή και την κοινωνία, διαμορφώνει μια συγκεκριμένη στάση ζωής και για αυτό θα πρέπει να είναι ακόμα ένα κομμάτι διεκδίκησης μέσα στην ταξική πάλη.
Όμως, μέσα στους χώρους του αθλητισμού και της άθλησης δεν θα συναντήσουμε τίποτα από τα παραπάνω γιατί ο καπιταλισμός έχει εισχωρήσει και έχει διαμορφώσει τον αθλητισμό στα δικά του μέτρα. Ατομικισμός, ανταγωνισμός, ναρκισσισμός, αναλώσιμοι αθλητές, κέρδος και συμφέροντα. Δημόσιοι χώροι άθλησης που υποβαθμίζονται, συγχωνεύονται, κλείνουν στο όνομα της κερδοφορίας.
Με το μάθημα της φυσικής αγωγής στο σχολείο πλήρως υποβαθμισμένο, με μειωμένες ώρες και ανύπαρκτες υποδομές και με τα δημόσια γυμναστήρια και γήπεδα ελάχιστα και εγκαταλελειμμένα, πολλές φορές οι γονείς εξαναγκάζονται να οδηγήσουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικές σχολές (χορού, πολεμικών τεχνών κ.α.), σε ιδιωτικά γήπεδα τοπικών ομάδων (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, κολυμβητήρια κ.α.), προκειμένου να αθληθούν. Χώρους που πληρώνουν και με το παραπάνω, αφού πολλές φορές η συνδρομή δεν είναι η μόνη τους υποχρέωση, αφού μέσα σε αυτές είναι και η πληρωμή στολών, εξοπλισμών κτλ. Τέτοιες σχολές και ακαδημίες μετατρέπονται σε μαγαζάκια ορισμένων που κερδοφορούν στις πλάτες των γονιών, αλλά και των νέων.
Τα φαινόμενα αυτά όμως δεν τα συναντάμε μόνο στον χώρο του αθλητισμού. Στις μικρότερες ηλικίες, όπου η εκγύμναση και η εκτόνωση είναι συνδυασμένη με το παιχνίδι και την ξεγνοιασιά, άνθισαν τα τελευταία χρόνια οι παιδότοποι πατώντας στις ελλείψεις και την εγκατάλειψη ακόμα και της «παιδικής χαράς». Οι γονείς βρήκαν στους παιδότοπους μία διέξοδο ώστε το παιδί να παίξει με «ασφάλεια», αλλά και οι ίδιοι να απολαύσουν ξέγνοιαστοι μια στιγμή χαλάρωσης, επί πληρωμή την ώρα. Σε κάποιους από τους παιδότοπους αυτούς θα συναντήσουμε τους εργαζόμενους, κυρίως νέους και νέες, που θα δουλέψουν γεμάτοι ευθύνες για την σωστή λειτουργία και ασφάλεια των παιδιών, αλλά οι ίδιοι θα το κάνουν ανασφάλιστοι και κακοπληρωμένοι.
Ένα άλλο κομμάτι που συμπληρώνει το παζλ των παραπάνω είναι τα ιδιωτικά γυμναστήρια με τις γνωστές επωνυμίες, τις μεγάλες αλυσίδες… Ένας μεγάλος κατάλογος διαφημιστικών τρικ για να τραβήξουν τον πελάτη, όπως υποτιθέμενες προσφορές πακέτων εκγύμνασης, λαμπερές βιτρίνες, «τρέντι» μουσικές. Βιτρίνες που κάνουν έκθεμα τον ίδιο τον αθλητή/καταναλωτή. Ολοφάνερα ο αθλητισμός και η εκγύμναση μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Μπροστά θα μπει το lifestyle, ο ναρκισσισμός, η «μοντελοποίηση» του ανθρώπου.
Η άθληση, με λίγα λόγια, έχει μετατραπεί σε προϊόν, σε χώρο εμπορευματοποίησης με ότι αυτό συνεπάγεται. Από την πλειοψηφία των παιδιών να μην ασκείται εκτός σχολείου γιατί δεν υπάρχουν τα χρήματα (με όποιες επιπτώσεις για την υγεία, όπως για παράδειγμα παχυσαρκία και μείωση της κινητικής δραστηριότητας), μέχρι να χάνονται όλες οι αξίες που προωθεί ο αθλητισμός, αφού το μόνο που αφορά όλες αυτές τις σχολές και τα γυμναστήρια είναι οι διακρίσεις και τα χρήματα και όχι η ψυχική και σωματική υγεία του ατόμου.
Όμως, όταν η άθληση συνδέεται με την ζωή και την υγεία του ανθρώπου, δεν μπορεί να είναι προνόμιο για λίγους. Τα σχολεία πρέπει να επανδρωθούν με σωστές εγκαταστάσεις και το μάθημα της φυσικής αγωγής στο σχολείο να φέρνει τον μαθητή σε επαφή με χρήσιμες πληροφορίες για την διατροφή, την άσκηση, τις αξίες του αθλητισμού. Οι γονείς πρέπει να συζητάνε μεταξύ τους, να κριτικάρουν και να αναλύουν από ταξική σκοπιά όλες αυτές τις δραστηριότητες που εμφανίζονται ως «αγνές» για το παιδί. Μαζί με την νεολαία να διεκδικήσουν δημόσιες δομές εκγύμνασης και αθλητισμού με την πρόσβαση σε αυτές δωρεάν. Να μένουν έξω από την μπίζνα του lifestyle και της ιδιωτικοποίησης.