Να χτίσουμε μέτωπο αγώνα και πάλης, μόνιμοι και συμβασιούχοι, ενάντια στην επίθεση που δεχόμαστε από τις δημοτικές αρχές και τις κυβερνήσεις. Μόνο η μαζικότητά μας μπορεί να δείξει και τη δύναμή μας.
Στους δήμους τα εργατικά «ατυχήματα» έχουν γίνει καθημερινότητα, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας κυριαρχούν, οι μισθοί βαλτωμένοι, η ανασφάλεια και οι εκβιασμοί τρων σα σαράκι τους/τις εργαζόμενους/ες…
Ο δρόμος για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων δεν μπορεί να γίνεται κρυφή ελπίδα μόνο όταν αρχίζουν οι υποσχέσεις των κομματαρχών στα προεκλογικά τους τερτίπια. Έχουμε ευθύνη και εμείς. Κανείς δεν θα παλέψει για μας χωρίς εμάς. Η υπακοή των συμβασιούχων στις δημοτικές αρχές, οι οποίοι νιώθουν ο τελευταίος τροχός της αμάξης και γι’ αυτό είναι με μόνιμα σκυμμένο κεφάλι, πρέπει να σταματήσει.
Για να μην περάσει καμία απόλυση πρέπει να οργανωθούμε στα σωματεία και στους συλλόγους των εργαζομένων στους Δήμους. Για να παλέψουμε για μόνιμη και σταθερή εργασία πρέπει να συσπειρωθούμε. Μόνο η πίεση των εργαζομένων και η επίμονη καθημερινή αντίσταση μπορούν να αποσπάσουν δικαιώματα και νίκες.