Κυκλοφόρησε στα βιβλιοπωλεία το αυτοβιογραφικό βιβλίο NO PASARAN– Δεν θα περάσουν της Ντολόρες Ιμπάρουρι «Πασιονάρια» από τις κυπριακές εκδόσεις Αλμύρα σε μετάφραση του Γ. Καστανάρα.
Μεταπολιτευτικά το βιβλίο αυτό πρωτοκυκλοφόρησε στη χώρα μας σε δύο τόμους από τις εκδόσεις Ανθολογία και ήταν χρόνια δυσεύρετο και εξαντλημένο.
Στο βιβλίο αυτό, που εκδόθηκε το 1966, τριάντα χρόνια μετά την έναρξη του στασιαστικού κινήματος και του Εμφυλίου Πολέμου (αλλά και δέκα χρόνια μετά το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ) η «Πασιονάρια» γράφει τις αναμνήσεις της και προσπαθεί να βάλει σε σειρά κομβικά γεγονότα που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού και να δώσει στις νεότερες γενιές υλικά για να βγουν πολιτικά συμπεράσματα.
Η «Πασιονάρια» γεννήθηκε το 1895 στη Χώρα των Βάσκων (Βισκάγια) παιδί της εργατικής τάξης. Κόρη μεταλλωρύχων, που δουλεύουν στις άθλιες συνθήκες των μεταλλείων, ζει όλες τις μέρες της ανέχειας και της εκμετάλλευσης που βιώνουν οι εργάτες. Στο πρώτο μέρος του βιβλίου δίνει με σκληρές περιγραφές τη ζωή και την ανάπτυξη του σοσιαλιστικού κινήματος και των οργανώσεων της εργατικής τάξης. Περιγράφει απεργίες, συγκρούσεις και εξεγέρσεις και παράλληλα πως συγκρούονταν η κοινωνία και οι τάξεις πάνω σε όλα τα ζητήματα που αναπτύσσονταν στο εποικοδόμημα.
Η αναφορά της στην προεμφυλιακή Ισπανία και στις αντιθέσεις (αγροτικό ζήτημα, εθνικό ζήτημα κ.α) που επιταχύνονταν στην Ισπανία, χωρίζοντας τις τάξεις σε μια όλο και πιο πολεμική σχέση, λειτουργούν ως εισαγωγή για την κατανόηση της εμφύλιας σύγκρουσης.
Η «Πασιονάρια» ως προλετάρια εντάσσεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα και μέσα από τις σελίδες του βιβλίου περιγράφει όλους τους σταθμούς ανάπτυξης και στερεώματος των κομμουνιστών για να κερδίσουν την εργατική τάξη και τις λαϊκές μάζες με τις θέσεις τους.
Όπως θα δει ο αναγνώστης μιλάμε για ένα νεαρό Κόμμα χωρίς τα ριζώματα των σοσιαλιστών και των αναρχικών στην Ισπανία. Η ανάπτυξή του από το 1919-20 μέχρι και το 1936 και η γεωμετρική του πρόοδος σε όλα τα πεδία, έγινε μέσα από φωτιά και σίδερο με καθοριστική στιγμή τη στάση των κομμουνιστών στην εξέγερση στις Αστούριες το 1934.
Στο δεύτερο και τρίτο μέρος αναπτύσσει τις θέσεις και τη στάση του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Λαϊκό Μέτωπο. Τον τρόπο που άπλωσε το χέρι ενότητας στα δημοκρατικά και σοσιαλιστικά κόμματα, στους αναρχικούς και στο σύνολο των εργατών και αγροτών της Ισπανίας. Οι Κομμουνιστές εφαρμόζουν μέσα στη ζωή και την ταξική πάλη τη γραμμή της Κομμουνιστικής Διεθνούς για τα Λαϊκά Μέτωπα. Απευθύνουν παντού τη γραμμή της ενότητας και της ενίσχυσης του Λαϊκού Μετώπου για να κερδηθεί ο πόλεμος, να συντριβούν οι αντιδραστικοί, οι σύμμαχοί τους ναζιφασίστες επεμβασίες και η αστική τάξη, με τον Φράνκο ως οργανωτή του αντιδημοκρατικού πραξικοπήματος.
Σε κάθε σελίδα φαίνεται πεντακάθαρα πως και ποιοι ευθύνονται για την κατάπνιξη της πάλης του Ισπανικού λαού εναντία στο φασισμό. Γερμανοί και Ιταλοί φασίστες, εσωτερικό μπλοκ της Δεξιάς και των ταξικών συμφερόντων που το συγκρότησαν, στάση δήθεν ουδετερότητας Αγγλίας και Γαλλίας (με κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου), κυβερνητικές παλινωδίες των μικροαστικών κομμάτων και ηγετίσκων, σαμποτάζ της πολιτικής του Λαϊκού Μετώπου μέσα από το αντιφασιστικό στρατόπεδο.
Οι εικόνες του βιβλίου είναι ανατριχιαστικές για την κρισιμότητα των καταστάσεων. Η υλική και ψυχική καταστροφή από την κατάρρευση του στρατιωτικού μετώπου ή για το πέρασμα πόλεων στα χέρια των φασιστών και των φριχτών αντιποίνων. Η παρέλαση των Διεθνών Ταξιαρχιών και η συγκίνηση που δημιουργεί, ακόμα και σήμερα, αυτή η ανώτερη έκφραση ταξικής αλληλεγγύης και αντιφασιστικής αδερφοσύνης στα πεδία των μαχών.
Η μόνη χώρα που στάθηκε δίπλα στον Ισπανικό λαό η Σοβιετική Ένωση και το παγκόσμιο προλεταριάτο. Οι κομμουνιστές και κομμουνίστριες της Ισπανίας έδωσαν τα πάντα για τη Νίκη. Οι στασιαστές νίκησαν και έφτιαξαν μια χώρα στα μέτρα τους υποδουλώνοντας και στήνοντας στο εκτελεστικό απόσπασμα έναν γίγαντα λαό.
Το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί για χίλιους λόγους. Αξίζει να σταθεί ο κάθε κομμουνιστής και κομμουνίστρια στα ζητήματα που βάζει το βιβλίο, αλλά και ο κάθε προοδευτικός άνθρωπος με την όποια πολιτική ταυτότητα που τοποθετεί τον εαυτό του δίπλα στον αγώνα των εργαζομένων για έναν καλύτερο κόσμο.
Υ.Γ. Για τους κομμουνιστές και κομμουνίστριες της νεότερης γενιάς είναι ιδιαίτερα διδαχτικό για να ξαναερμηνεύσουν την πολιτική των Λαϊκών Μετώπων, με επαναστατικό τρόπο, γιατί τις τελευταίες δεκαετίες έχουν υποστεί διαστρεβλώσεις και λάσπες από διάφορους «καθαρούς» υπερεπαναστάτες. Η πολιτική της ΚΔ και η ανάλυση του Δημητρόφ για το Φασισμό και τα Λαϊκά Μέτωπα πρέπει να διαβαστεί, θεωρούμε παράλληλα, για να κατανοηθούν καλύτερα οι θέσεις που περιγράφει στο βιβλίο της η «Πασιονάρια». Όπως και η ανθολόγηση κειμένων και άρθρων του Γ.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ι. Χοσέ Ντίαθ Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος και Λαϊκό Μέτωπο, που κυκλοφόρησε το 2018 σε τόμο 700 σελίδων (μετάφραση – επιμέλεια Πέτρος Αλ Αχμάρ).
Γ.
Διαβάστε ακόμα:
Λίνα Όντενα: σύμβολο της γυναικείας απελευθέρωσης και του αντιφασιστικού αγώνα
Ένας άγνωστος καπετάνιος ήρωας του ισπανικού εμφυλίου
Απεβίωσε ο Χοσέπ Αλμουδέβερ Ματέου, τελευταίο μέλος των Διεθνών Ταξιαρχιών